Shint Nyo Lay

ဖန်မီးအိမ် ဖန္မီးအိမ္သည္ ေၾကာင္လိမ့္ႏြယ္ဆင့္၊ နန္းအိမ္ျမင့္မွာ ထြန္းတင့္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ဖန္မီးအိမ္သည္ တိမ္လႊာကုိစား၊ လရထားျဖင့္ ဝင့္ၾကြားစြာလွ်င္၊ ခရီးႏွင္သည့္ သခင္တို႔ျမန္း၊ ပန္းခင္းလမ္းတြင္ ညွိထြန္းႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ဖန္မီးအိမ္သည္ မၿငိမ္မသက္၊ စိတ္ေယာက္ယက္ႏွင့္ လမ္းပ်က္တူရူ၊ ေလွ်ာက္လာသူကုိ အားကူမွ်သာ ထြန္းမည္တည္း။ သူ႔အဆင္းသည္ ေနမင္းပမာ၊ ေသာ္တာအလား မဝင္းျငားလည္း၊ သူ႔အား သူ႔မာန္ သူပုိင္ဟန္ျဖင့္၊ သူသန္ရာမွ ဤေလာကကို အလွဆင္လိုဟန္တကား။                    ။ တင္မိုး (ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ ၁၊ စာမ်က္ႏွာ ၅)

  စံရာကၽြန္း တိမ္ကေလး ျပာျပာ ဘယ္မွာလဲ ေမး။ ျမေကာင္းကင္ ခရီးဆန္႔ အႏွံ႔ကြဲ႔ေလး … ။ ကဗ်ာေတး သာသာ ဘယ္မွာလဲ ေမး။ သူ႔ရင္ခြင္ သည္းျပင္ျပန္႔ အႏွံ႔ကြဲ႔ေလး…။ တင္မိုး (ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ ၁၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၅)

  ရႈခင္းႏွစ္ကြက္ ေကာင္မေလး နက္ေျခာက္ေျခာက္ ေျမပဲတစ္ေတာင့္ ေကာက္။ အေမာက္မေလး လွယဥ္မွဴး ေဖာင္တိန္ေလးႏွင့္ ျမဴး…။ တင္မိုး (ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ ၁၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၀)

တယ္ေတာ္တဲ့ ငါပါလား   ယေန႔ ၾကာသေပေတးေန႔ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယာကၡမႀကီး အိမ္သုိ႔ ကုိထူးႏွင့္ မမစံတို႔ အလည္သြားၾကသည္။ (ဟမ္ ၾကာသပေတးေန႔နဲ႔ ဘာမလည္း မဆိုင္ဘူး။ ျပန္ေရးမွ...) မေန႔ညက ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းထိပ္ကအိမ္တြင္ (Covid-19) ပိုးေတြ႔သျဖင့္ ယေန႔ ေယာကၡမႀကီးအိမ္သုိ႔ ကိုထူးႏွင့္ မတ္မတ္စံ တို႔ အလည္သြားၾကေလသည္။ (အံမယ္ အခုလိုက် ဆိုင္သလိုလိုပဲ။) သာေၾကာင္း မာေၾကာင္းေျပာ၊ ေကာ္ဖီေလး ဘာေလး ညာတာပါေတးေသာက္ၿပီးေနာက္ ဝိုင္ဖိုင္ခ်ိတ္ကာ အြန္လိုင္းသံုးသည္။ ခဏၾကာေသာ္ ဇက္ေၾကာတက္သျဖင့္ ကုိထူးတစ္ေယာက္ ဖုန္းကုိခ်ကာ ေဘးဘီၾကည့္သည္။ တန္းလ်ားေထာင့္တြင္ တင္ထားသည့္ ဘတ္ဂြကုိ ေတြ႔သည္။ ေက်ာက္စရစ္ခဲျဖဴျဖဴေလး ငါးလံုးခန္႔လည္း ရွိသည္။ အသာေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ဟိုခ်ိန္သည္ခ်ိန္ ခ်ိန္သည္။ ျပတင္းေပါက္မွ ျမင္ေနရသည့္ သရက္ပင္ကို ခ်ိန္သည္။ သရက္ကိုင္းေပၚတြင္ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္း။ သနားခ်စ္ခင္စရာ အသံေလး တက်စ္က်စ္ျဖင့္ ဟိုခုန္သည္ကူး လုပ္ေနသည္။ သို႔ႏွင့္ ဘတ္ဂြကိုဆြဲကာ ခ်ိန္ၿပီး လႊတ္လိုက္သည္။ ဘတ္ခဲက သရက္ကိုင္းကုိမွန္ကာ ကဲန္နင္ျဖင့္ ကြမ္းရြက္ေရြးေနၾကသည့္ ဝန္ထမ္းမ်ားေဘးရွိ တန္းလ်ားေပၚတြင္ တရားစခန္းမွ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအေၾကာင္း အတင္းတုတ္ေနသည့္ ေယာကၡမႀကီးကုိ

  ကၽြန္ေတာ္ ရယ္စရာလုပ္ၾကည့္တဲ့အခါ   ကၽြန္ေတာ္ လြဲခဲ့တာေတြထဲက တစ္ခုကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဟိုတယ္မွာ ညဆိုင္းဆင္းရတုန္းကေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တာဝန္အတူက်တဲ့ ညီငယ္က ေျပရဲဦးေပါ့...။ သူက ခ်စ္စရာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနတတ္တယ္။ ခ်က္နဲ႔လက္နဲ႔လည္း ေျပာတတ္တယ္။ (ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကုိ စကားႏိုင္မလုႏိုင္တဲ့အခါ ႏွိပ္စက္နည္းတခ်ိဳ႕ေျပာျပၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ရတယ္။) ။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ လုပ္စရာတာဝန္ေတြၿပီး မနက္(၂)နာရီေက်ာ္ေတာ့ သူနားၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကုိ စခ်င္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းနဲ႔ သူ႔ဖုန္းကုိ ေခၚလိုက္တယ္။ ဖုန္းဝင္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖုန္းျမည္သံ မၾကားရဘူး။ ဆိုင္းလင့္ လုပ္ထားသလားဆိုေတာ့လည္း မလုပ္ထားဘူး။ သူက ဖုန္းနဲ႔ ဂိမ္းေဆာ့ေနတာကုိး။ တစ္ဖက္က ထူးသံၾကားရတယ္ " ဟယ္လို " တဲ့။ အမ်ိဳးအသမီးအသံ။ အသံက အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ဆိုေတာ့ သိလိုက္ၿပီ။ သူ႔ မဒီ ဆီေရာက္သြားၿပီ။ " ဟိုက္ ... ေသၿပီဆရာ " ကၽြန္ေတာ္ ဂိမ္းေဆာ့ေနတဲ့ ကုိေျပဆီသြားၿပီး ဖုန္းထိုးေပးလိုက္တယ္။ သူလည္း ဖုန္းယူလိုက္ၿပီး အဆင္သင့္သလို ေျပာေနေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ကုိယ့္မွာ ခပ္လွမ္းလွမ္းသြားၿပီး ရယ္ေနရတယ္။ ၿပီးမွ ကုိယ့္အလြဲကုိ ေျပာျပေတာ့ ဒီေကာင္

သူခိုး   ဘူမာရင္ႏွစ္၊ ေမ့သားခ်စ္လွ်င္ ကုိယ့္ပစၥည္းပိုင္၊ မဟုတ္ႏိုင္ေသာ ၾကယ္စိုင္တစ္ဖူး၊ ေႏြညဦးက စိတ္ကူးႏွင့္ပင္ ခိုးမိတကား ... ။   တင္မိုး

  ပန္းပံုျပင္           တစ္ခ်ိန္တုန္းက သူသည္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ရူးရူးမူးမူး ခ်စ္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔မဟုတ္ အသည္းအသန္ ႀကိဳက္ခဲ့ဖူးသည္ဟု ယူဆခဲ့ဖူးသည္။ ခုခ်ိန္ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ ထိုယူဆခ်က္က မခိုင္မာခ်င္ေတာ့။ အေနနီးလို႔ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္တာေနမွာဟူေသာ ေခါင္းစဥ္တစ္မ်ိဳး ေျပာင္းခ်င္လာသည္။ အထက္တန္းေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ အတြက္ အခ်ိန္မတိုင္မီ ေစာေရာက္လာသည့္ ေႏြဦးေရာဂါဆန္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ထိုေရာဂါ၏ ကုိက္ခဲျခင္းကုိ ခံစားဖူးၾကမည္ထင္သည္။           မထူးေသာ္လည္း ဆန္းသည့္ထိုေရာဂါက စာေမးပြဲမတိုင္မီ စာက်က္ခ်ိန္ေပးထားသည့္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားအတြင္း ျဖစ္ပြားတတ္သည္။ တစ္ႏွစ္လံုးသင္ထားသည့္ သင္ရိုးမ်ားၿပီးျပတ္ကာစျဖစ္၍ သင္ခန္းစာအားလံုးကုိပဲ အပုိင္ရေနသလိုလို၊ အနည္းငယ္မွ် ေႏႊးလိုက္ရံုျဖင့္ စာေမးပြဲအတြက္ အသင့္ျဖစ္ေနသလိုလို၊ ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္ကာစျဖစ္၍ မၾကာခဏ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ပဲ ထုိင္ခ်င္ေနသလိုလို၊ ထုိင္ျဖစ္လွ်င္လည္း စာအေၾကာင္း ငါးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ မိန္းကေလးအေၾကာင္းက ငါးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းျဖစ္ေနတတ္သည္။ ေဆြးေႏြးသည့္ သူငယ္ခ်င္း၏ ဝါသနာကုိလိုက္၍ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုခုက ရာခိုင္ႏႈန္း မ်ားသြားတတ္ေသးသည္။ သူမသည