Shint Nyo Lay

သူဇာပျို့ ၈၂။   အချစ်မေတ္တာ ၊ လောင်းစရာကို၊ ဘွေရှာလုံ့လ၊ သစ်သစ်ရသို့၊ ရူပဆင်းရည်၊ လျှံလည်ကြက်သရေ၊ တိုးလေလေပင်၊ ထွေထွေထူးလည်၊ တိုးတော့သည်ဟု၊ နေ့ရည်ရက်ဖြင်၊ မောင့်စိတ်ထင်သည်၊ မင်းရှင်နုနယ်၊ ရွှေဥငယ်။ ။ မှတ်ရွယ်ဆက်ဆက်၊ သည်အချက်ကို၊ ဟမြွက်ချိုသာ၊ မိန့်သည်မှာမူ၊ မေတ္တာပုံပြီး၊ ချစ်အားကြီး၍၊ လျှံညီးနုအူ၊ မိန့်တော်မူ၏၊ တွေးယူထောက်မြှော်၊ အကြောင်းသော်ကား၊ မြေပေါ်မျက်နှာ၊ သောင်းဒီပါထက်၊ မင်းလျာမင်းလောင်း၊ ကျော်သောင်းဝှန်ဆူ၊ မင်းသားဟူက၊ ရန်သူဝန်းလည်၊ စစ်ဆိုသည်ကို၊ ရှောင်ဖည်လက်ချ၊ မလွှဲရဘူး၊ ပြည်မထိပ်ခေါင်၊ စိုးမည့်နောင်ကို၊ ရည်စောင်မှတ်လျက်၊ စစ်မက်ချီသွား၊ မခန့်ညားလည်း၊ ထွတ်ဖျားခေါင်နှိမ်၊ မင်းစည်းစိမ်ကို၊ ရိပ်ငြိမ်သာမြိုင်၊ နောင်စံပိုင်အောင်၊ စွဲကိုင်အောက်မေ့၊ လျှောက်ထား၍ပင်၊ ချမ်းမြေ့မနေ၊ ထမ်းရွက်ချေ၏၊ လူ့မြေထင်ရှား၊ သို့ချက်များကြောင့်၊ ရွှေသားယဉ်နု၊ ယဉ်မျိုးစုသည်၊ ရွှေဥဆင်းစံ၊ သနားခံ၍၊ ဝေးလံမှုတော်၊ ထမ်းလွတ်သော်လည်း၊ ထင်ပေါ်နှံ့ပြား၊ မင်းသား-မင်းညီ၊ ပည်းသီအများ၊ ဆင်းရဲသားက၊ စ၍ကုန်အောင်၊ စစ်ရှောင်စိတ်နှောင့်၊ မစောင့်လားလား၊ မင်းဖြစ်သားဟု၊ ထွေပြားရှုတ်ချ၊ ကဲ့ရဲ့ကြ၍၊ ထွန်းပညွန့်ဝေ၊ ဘုန်းသရေပင်၊

သူဇာပျို့ ၈၁။   စက်လက္ခဏာ ၊ အင်္ဂါမြတ်ပုံ၊ ခြေတော်စုံကို၊ မွှေးထုံလှိုင်ပျ၊ မဉ္ဇူသကို၊ ကျွန်မထိပ်စွန်၊ နေ့တိုင်းပန်သည်၊ ဘုန်းသနသည့်ရှင်၊ မယ့်သခင်သည်၊ စစ်ခွင်မြေခြား၊ မှာကိုထား၍၊ ဘဝါးချီဆန့်၊ တတောင်ခန့်မျှ၊ ခွာကွန့်ပျံ့ပျူး၊ သွားချင်ဘူးဟု၊ ညံ့နူးချစ်ရည်၊ တူမျှသည်ကြောင့်၊ မွှေးကြည်ပန်းတူ၊ မိန့်တော်မူလျှင်၊ ဘုန်းလူသည့်ရှင်၊ မယ့်ထိပ်တင်မှာ၊ တိုင်ပင်နှိုင်းရှည့်၊ မသိ၏သို့၊ သွားမည့်အရာ၊ စစ်တန်ဆာကို၊ များစွာစိတ်ဖြာ၊ ကြံ၍သာလျှင်၊ နေပါတော့ရှင်၊ အလျင်မကြာ၊ ကျွန်မသာလျှင်၊ သိင်္ဂါဘုံကျော်၊ ရွှေနန်းတော်သို့၊ ကြံမြှော်ရည်ထင်၊ ထဘက်ဝင်၍၊ ဦးတင်ခညွတ်၊ စစ်သွားလွတ်အောင်၊ အထွတ်ကျော်မိုး၊ ဘုန်းတော်ကြီးကို၊ ထံတော်နီးပါး၊ ချဉ်းရိုတွား၍၊ သနားတော်မြတ်၊ ညွတ်ညွတ်ပျော့ပျော့၊ ခံပါတော့မည်၊ မပေါ့မေတ္တာ၊ သေချာမြသို့၊ ကျွန်မကိုလည်း၊ နဂိုရ်ဦးကိုင်၊ စိုးပိုင်ဘုရား၊ သနားနေကျ၊ ချစ်နိုင်မျှကို၊ ခဏလွယ်ကာ၊ လွှတ်ပါသော်ကား၊ သနာစရာ၊ အကြောင်းမှာကား၊ လွင့်လာမျောပါး၊ ရောက်သောအားဖြင့်၊ ဆွေဝါးမဲ့ဆုံး၊ 'ဥ' တလုံးသာ၊ ပျော်ပိုက်ပါသည်၊ မိကွာ-ဘကွင်း၊ ဝပ်စင်းတိမ်းလည်း၊ ကျွန်မချည်းကို၊ ပေါင်းစည်းချစ်ခင်၊ ဘရှင်ဘုရား၊ တို့သနားမှ၊ ရှည်လ

သူဇာပျို့ ၈၀။   ကာမဘုံမည် ၊ ခုနှစ်ပြည်တွင်၊ ဖြီးစည်များလှ၊ မြတ်မိန်းမတို့၊ နုလှရွှန်းမြေ့၊ ယဉ်သရွေ့ကို၊ လွေ့လွေ့ပြောဟုံ၊ ထက်ကပုံလျက်၊ လောက်လုံအထု၊ ယဉ်မျိုးစုသည်၊ ရွှေဥရွှေစင်၊ မင်းလှရှင်။ ။ ကြီးအင်အထူး၊ ကျေးဇူးလွန်လှ၊ မွေးမိဘကို၊ တွေးဆသင့်ရွယ်၊ ခိုင်းပယ်သာကြည်၊ စေပါသည်ကို၊ ရှေ့ရည်လိုရာ၊ သွားမည်သာဟု၊ ရှောင်ခွာမလွဲ၊ မဆိုဘဲနှင့်၊ ဖင့်နွှဲဘယ်မှာ၊ နေသာပါ့မည်၊ ခုသည်အရာ၊ အမှုမှာလည်း၊ ပြည်ရွာပျက်စီး၊ ရေးကြီးခွင့်ကျယ်၊ မကွယ်-မဝှက်၊ ပြက်ပြက်ပြဲ့ပြဲ့၊ ပင်ဖြစ်ခဲ့၏၊ နောက်ငဲ့မလျင်၊ မောင်သွားလျှင်လည်း၊ မင်းရှင်လှမှာ၊ တော်ကွက်လှိုက်လှဲ၊ ဝမ်းကွဲဝမ်းနည်း၊ တယောက်တည်းသာ၊ သွယ်ဖြာမျက်ရည်၊ ရှိရစ်မည်ကို၊ ကြံစည်စိတ်က၊ သိလှပါ၏၊ နေကျဖြောင့်ဖြောင့်၊ သိသောကြောင့်လျှင်၊ စိုးနှောင့်ဗျာပါ၊ မောင့်စိတ်မှာမူ၊ စစ်တာမြောခြား၊ မှာကိုထား၍၊ ခစားညွတ်ကြို့၊ တွင်းတော်သို့မျှ၊ နေဘို့ကိုပင်၊ မဝင်ချင်ပါ၊ မလွှဲသာ၍၊ ရံခါခေါ်တော်၊ ဝင်ရသော်လည်း၊ ကျူးကျော်ရက်ကြား၊ မြေတာဝေးလှ၊ ကွေကွင်းရသို့၊ မင်းလှမျက်နှာ၊ တော်ကိုသာလျှင်၊ ရှေ့မှာမြဲတည်၊ ထင်တော့သည်ကြောင့်၊ ရွှဗပြည်ထိပ်ပေါ်၊ ဘုန်းတော်ကြီးလှ၊ ဘုရားရွှေခွန်း၊ မေးမြန်းသာရွှင်၊ မရွှင်သာဖြား၊

သူဇာပျို့ ၇၉။   ပြည့်ဝန်းရောင်ဖြာ ၊ စန္ဒရာကို၊ တိမ်လွှာညစ်ကျိ၊ လွှမ်းတည့်ဘိသို့၊ သိရိဝင်းဝါ၊ လမျက်နှာကို၊ ဗျာပါတိမ်ပုပ်၊ လွှမ်းအုပ်တည့်၍၊ ဖြေချုပ်မလည်း၊ ရွှမ်းမျက်ရည်ကို၊ မဆည်နိုင်ခဲ့၊ ငိုသံနွဲ့နှင့်၊ လုပ်လဲ့မှုနည်၊ လျှောက်သည်ဆိုကား၊ ကျွန်းစည်သောင်းတွင်း၊ အမင်းမင်း၏၊ ရင်တွင်းသည်းကြား၊ မင်းသားမင်လျာ၊ များတကာတို့၊ တတ်ရာသိပ္ပ၊ ဂုဏ်ရှိမျှနှင့်၊ အလှယဉ်နု၊ မြတ်ရာမှုကို၊ ပေါင်းစုဆည်းဆူ၊ အညွန့်ယူသည်၊ ဘုန်းလူသည့်ရှင်၊ မင့်ထိပ်တင်။ ။ မြေပြင်ပတ်ကုံး၊ စိုးယူကျုံးသည်၊ ထွတ်ဆုံးထိပ်ပေါ်၊ ခမည်းတော်ပင်၊ ကျူးကျော်စစ်မြေ၊ ချီသွားလေဟု၊ သံခြေပျံ့ဖြည်း၊ မိန်းကတည်းကို၊ ကျော်သည်းကြေညာ၊ မယ့်ထိပ်ချာသည်၊ ကြွပါလေနှင့်၊ နွှဲဖင့်စိတ်လျော့၊ နေပါတော့လော၊ ပျောင်းပျော့ပူသည်း၊ ကျွန်မချည်းသာ၊ ဗျာပါမူလည်၊ ရှိတော့မည်ကို၊ ကြံစည်ဝမ်းငယ်၊ မသိနှယ်ပင်၊ အလွယ်ရွှေရည်၊ သွားတော့မည်ဟု၊ သာကြည်ဝမ်းမြောက်၊ လျှောက်ခဲ့ပြီလာား၊ ထွေပြားတွက်ဆ၊ ကြံစည်ကမူ၊ ကျွန်မစိတ်တွင်၊ ခုကပင်လျှင်၊ ပူအင်ကြီးဘိ၊ မီးနှယ်ညိ၍၊ မချိနှိုင်းလျှင်း၊ ကိုယ်တွင်းပြောင်ပြောင်၊ လောင်ခဲ့ပြီကို၊ မှီခိုကိုးကွယ်၊ ဘယ့်နှယ်ကျွန်မ၊ ပြုရပါမည်၊ ခဲလှကြံရာ၊ မတတ်သာသည်။ ။   နောင်ခါ

သူဇာပျို့ ၇၈။   မောင်သွားချေ၍ ၊ ကျင့်လေ့ညစ်ပေ၊ ထိုလူမွှေကို၊ မျိုးဆွေမယား၊ သမီးသားနှင့်၊ ခန့်ထားကြဉ်းဆောင်၊ လုံအောင်ယူခဲ့၊ ဖင့်နွှဲမချိ၊ ထိုမြို့ကိုလည်း၊ သိပ်သည်းမြော်မြင်၊ အစီရင်နှင့်၊ တိုင်ပင်စစ်ကဲ၊ မှန်းမြဲတော်တည့်၊ နှိုင်းရှည့်ရွေးသန့်၊ သင့်အောင်ခန့်၍၊ ရှောင်လန့်ပြေးသွား၊ မြို့နေများကို၊ သားဖြားဖျော်ဖြေ၊ ခေါ်သွင်းစေဟု၊ ပရမေဘုန်းဝှန့်၊ မိန့်တော်ခန့်သော်၊ ဝေးကွန့်ရေမြေ၊ တောခြေဘေးထူ၊ ချမ်း, ပူ မဆို၊ ထိုထိုကျူးကျော်၊ အမှုတော်ကို၊ သွေချော်မဖည်၊ ထမ်းပါမည်ဟု၊ ရှိရည်လက်မြှောက်၊ လျှောက်ကားလျှောက်၏၊ မိုမောက်မေတ္တာ၊ မင်းသူဇာနှင့်၊ မြေတာဝေးရှည်၊ ကွာရမည်ကြောင့်၊ ဝေ့လည်ဝမ်းက၊ လှိုင်ပွက်ထလျက်၊ ခဏကြာလျှင်၊ ထွက်ခဲ့ကျင်၍၊ ပူပင်ညှိုးခေါက်၊ အိမ်တော်ရောက်သော်၊ လျှံတောက်ပြိုးပြက်၊ ကျောက်စုံခက်သည်၊ ခြူးစက်ညောင်မှာ၊ နှစ်ထွာထုကြွား၊ ယင်နားမခံ့၊ မွေ့ရာညံ့ထက်၊ ချစ်ပံ့ရစ်ခွေ၊ နွှဲယှဉ်နေမှ၊ သရေထွန်းပ၊ မင်းရှင်လှငယ်၊ ဝေးလှစစ်မြေ၊ ချီမိန့်လေရည်၊ ရှိချေသည်ဟု၊ သာကြည်ချိုချို၊ မိန့်မြွက်ဆိုသော်၊ ငယ်ပျိုဆင်းဝါ၊ မင်းသူဇာမှာ၊ ထွေသာပျံ့ချို၊ အော်ဆိုသည်နှင့်၊ ပျံ့ခွင့်အူသည်း၊ တပြိုင်တည်းသည်။ ။   ရုတ်ခြည်းမှိုင်းဝေလည်း၏တ