Shint Nyo Lay

သူဇာပျို့ ၁၇။   ထိုသို့သောခါ ၊ ရုပ်ဝါဆိုးရွား၊ မူဆိုးသားလျှင်၊လေးမြားရည်ကာ၊ ကမ္ဘာပျက်မီး၊ပူညီးညီးသို့၊ သံကြီးဟစ်ငေါက်၊ ခြိမ်းပြန်ခြောက်သော်၊ ထိတ်ကြောက်ပြင်းစွာ၊ သည်းစွာအုတ်ကျက်၊ တပြိုင်နက်လျှင်၊ ရင်လက်ခတ်ထု၊ မြောသေလှုမျှ၊ ရွှေဥရွှေသား၊ ထိတ်ထားမင်းလှ၊ ဖြစ်ရလေခြင်း၊ လွန်မင်းထွေလာ၊ တို့ကြမ္မာဟု၊ ညီညာစုရုံး၊ တို့အလုံးတို့၊ ညှိုးချုံးပူဆာ၊ ပြန်ကြည့်ကာပင်၊ ကြံရာမရ၊ သွားလေကြ၏၊ ကက္ခလိစ္ဆ၊ နေသာဒလည်း၊ ဒိဗ္ဗပါသ၊ ကြော့ကွင်းလှကို၊ မြဲလှလက်စွဲ၊ ကိုင်လှာဆွဲ၏၊ ဘက်ရှဲပြိင်တု၊ ယဉ်ပျောင်းနုသည်၊ ရွှေဥရတနာ၊ မင်းသူဇာကား၊ မှန်စွာမချွတ်၊ ဘီလူးမှတ်လျက်၊ ရွတ်ရွတ်အလျင်၊ စားမည်ထင်၍၊ ကြောက်ငြင်လန်ကျူး၊ ဖိမ့်ဖိမ့်မူးမျှ၊ ဘီလူးမင်းရှင်၊ ပူပင်ပြင်းပြ၊ ကျွန်တော်မကို၊ ကိုယ်ကစားပါ၊ ညှာတာထောင်ချင့်၊ စားပါနှင့်ဟု၊ မပွင့်သံချို၊ ကြောက်စွာဆိုသော်၊ သန်ကိုယ်စွမ်းအား၊ မုဆိုးသားလည်း၊ လျှောက်ထားသာကြည်၊ ကျွန်တော်သည်ကား၊ စွယ်ရှည်ပြူးထူး၊ ဘီလူးမဟုတ်၊ ကျင့်ယုတ်မိစ္ဆာ၊ တောသာလှည့်လျှိုး၊ မုဆိုးမျိုးဟု၊ မြတ်နိုးကြည်လင်၊ လျှောက်ဦးတင်သည်။ ။   ဝမ်းရွှင်ပီတိ သာလွန်းတည်း ။ စာဆိုရှင်အမည် = ဝန်ကြီးပဒေသရာဇာ ကဗျာအမျိုးအစား = ပျို့ ခေတ် = ညေ

လောကသာရပျို့ ၁၇။ လေးကျွန်းထိပ်ခေါင်၊ မြင်းမိုရ်တောင်နှင့်၊ ချိန်ဆောင်နှိုင်းလည်း၊ အတိုင်းမသိ၊ ကျေးဇူးရှိသည်၊ အမိကားတိုက်၊ သိုက်ကားမယား၊ သားနွယ်အဆက်၊ ခက်လက်မျိုးဆွေ၊ ကျွန်ခြွေရွေနှင့်၊ အုပ်ထွေမကွဲ၊ လူခပဲကို၊ ဆင်းရဲပျောက်ပယ်၊ ချမ်းသာကယ်၍၊ လူဝယ်လူကောင်း၊ ဖြစ်တော်ရှောင်းဟု၊ လူပေါင်းပြောပ၊ ချီးမွမ်းရလျှက်၊ ကြောင့်ကြ ဘေးဘျမ်း၊ ဖျောက်နိုင်စွမ်းသား၊ စိတ်ဝမ်းဖြောင့်တန်း၊ ဆွေခင်ပွန်းကို၊ ချစ်ပန်းနံ့ မပြယ်စေနှင့်မင်း။ စာဆိုရှင်အမည် - ကန်တော်မင်းကျောင်းဆရာတော် ကဗျာအမျိုးအစား - ပျို့ ခေတ် - အင်းဝခေတ်

သူဇာပျို့ ၁၆။   ရုတ်ခြည်းစိစိ ၊ ကြော့ကွင်းမိသော်၊ မချိနာကျင်၊ မမြင်မျက်စိ၊ မသိမည်မှန်း၊ ပင်ပန်းမူလည်း၊ မျက်ရည်စီးဖြာ၊ ယူပါအလို၊ ဟန်ဆို၍သာ၊ ရုန်းရင်းရှာ၏၊ ရံကာပည်းသီ၊ ဟာရီကစ၊ အမတော်များ၊ မင်းခြောက်ပါးလည်း၊ လန့်ကြားပျံတက်၊ ကောင်းကင်ထက်က၊ ဖြူညက်နုနု၊ တို့သက်စုသည်၊ ရွှေဥရွှေရည်၊ ဘယ်ဖြစ်သည်ဟု၊ သံကျည်ဟစ်ဆို၊ ရင်ကိုတီးလျက်၊ ဆင်းသက်ကြ၍၊ ပိုက်ဘက်ကိုယ်ပူး၊ ချီးယူးယူးဝယ်၊ ကြီးထူးရုပ်ဝါ၊ မူဆိုးလာသော်၊ လိပ်ပြာအသက်၊ စဉ်လှုထွက်မျှ၊ ကြောက်ချက်ကြီးစွာ၊ ဖိမ့်ဖိမ့်ပါလျက်၊ ယူပါယူပါ၊ ဟစ်ကြော်ရှာ၏၊ ကိုယ်ဝါရောင်မြူး၊ မင်းခြောက်ဦးနှင့် ချစ်ကျူးလွန်တောင်း၊ ခြွေရံပါပေပါင်းလည်း၊ သောင်းသောင်းလန့်ပြို၊ အိုအိုထိပ်တင်၊ မင်းရှင်တို့မိ၊ သီရိရောင်မြူး၊ တို့ထိပ်ဦးကို၊ ဘီလူးဧရာ၊ မသာမကြည်၊ စားတော့မည်ဟု၊ကျည်ကျည်ဟစ်လျက်၊ ကောင်းကင်ထက်က၊ ရှိလက်စုံပူး၊ ထိပ်တင်ဦး၍၊ ဘီလူးမင်းတော်၊ ပြိုင်ဘော်လက်ရှား၊ တို့ထိပ်ထားကို၊ စားပါတည့်နှင့်၊ ထိပ်တင့်ကိုယ်စား၊ တို့များတကာ၊ စားခံပါမည်၊ ဥစ္စာပုံယင်၊ လိုချင်လျှင်လည်း၊ မျက်ရှင်ပတ္တမြား၊ ပြယားဆယ်လေး၊ ပေးပါရတော့၊ လွှတ်ပါတော့ဟု၊ ချော့မော့ချိုသာ၊ တောင်းပန်ထွာသည်။ ။   သံဝါပဲ့တင် ရိုက်မွန်တည်း ။ စာဆိ

လောကသာရပျို့ ၁၆။ ဃရာဝါသ၊ ကိစ္စမြားမြောင်၊ လူတို့ဘောင်၌၊ အိမ်ထောင်သက်မွေး၊ ခြနှယ်မြှေးသား၊ လူရေးကျယ်စွာ၊ အဖြာဖြာကို၊ လိမ္မာအတတ်၊ ချားရဟတ်သို့၊ လှည့်ပတ်ပြီးမှ၊ ကြံတွက်ဆ၍၊ လုံ့လပင်စည်၊ အရင်းတည်လျက်၊ ခက်ရှည်ပညာ၊ ချမ်းသာအသီး၊ ကြီးစရွေ့ရွေ့၊ အဓလေ့ဖြင့်၊ မမေ့မကျန်၊ လူမှုပွန်လျက်၊ စောင်မာန်မဲ့ဆုံး၊ တော်ဖြောင့်သုံး၍၊ နှလုံးသန့်စင် ကြည်စေမင်း။ စာဆိုရှင်အမည် - ကန်တော်မင်းကျောင်းဆရာတော် ကဗျာအမျိုးအစား - ပျို့ ခေတ် - အင်းဝခေတ်

သူဇာပျို့ ၁၅။   ခြောက်ပါးပေါင်းဖော် ၊ သွားလိုသော်လည်း၊ ရှုမြှော်ကြင်နာ၊ ဘသည်းချာသည်၊ သူဇာမင်းငယ်၊ နေရစ်မယ်ဟု၊ ဘုန်းကြွယ်ဒေဝ၊ မိန့်တော်ဟသော်၊ ကျွန်မလည်းရှင်၊ လိုက်ချင်စိတ်က၊ ရှိပါလှဟု၊ ညွတ်ခတောင်းပန်၊ ထပ်လျှောက်ပြန်၍၊ အလွန်ငါးရာ၊ သုံးထောင်ပါသည်၊ ရံကာဝန်းပတ်၊ လှမြတ်စံထား၊ ခုနှစ်ပါးတို့၊ ထူးပြားတန်ဆာ၊ ရတနာတိ၊ ရှေးခါကထက်၊ လွန်ကဲတက်၍၊ ပြိုးပြက်ရောင်ထင်၊ တန်ဆာဆင်လျက်၊ သဘင်ယဉ်နု၊ သီတုဒက၊ လွန်လှသာယာ၊ ကန်မြတ်မှာသို့၊ သက်လှပည်းဖြင့်၊ ရွှင်မြဲရွှင်၍၊ ဆင်ယင်ပန်းမန်၊ ချိန်သင့်တန်သော်၊ ဘုန်းဝှန်ထွတ်တင်၊ ဘခင်နတ်ကျော်၊ မယ်တော်နတ်ထက်၊ မျက်တော်ထွက်၍၊ ဖြူညက်နုနု၊ တစုထိပ်ခေါင်၊ ရွှေတောင်ရှေ့ရှူ၊ ပြန်တော်မူဟု၊ ကြည်ဖြူညွတ်တုပ်၊ ကိုယ်လုပ်တော်များ၊ လျှောက်သောအားဖြင့်၊ များသည်ရွေဘော်၊ စုရုံးဆော်၍၊ တိမ်ပေါ်မြင့်ဖြူ၊ ပျံယူးယူးဝယ်၊ ဘီလူးအလား၊ မူဆိုးသားလျှင်၊ ချုံကြားကသာ၊ ထွက်တည့်လာ၍၊ တေဇာကြီးလှ၊ ဒိဗ္ဗပါသ၊ မည်ရတွင်းခြင်း၊ နတ်ကျော့ကွင်းနှင့်၊ လျင်ပြင်းတည့်တည့်၊ ပစ်လွှတ်ထည့်သော်၊ ရွှေမည့်ဆင်းဝါ၊ မင်းသူဇာ၏၊ လက်ယာလက်လှ၊ ဖြူရွရွကို၊ လှမြဲအနေ၊ ပတ်မိလေသည်။ ။ မပြေခတ်သော့ မယွန်းတည်း ။ စာဆိုရှင်အမည် = ဝန်ကြီးပဒေသရာဇာ ကဗျာ

လောကသာရပျို့ ၁၅။ သူတော်တကာ၊ တတ်စရာသား၊ အဋ္ဌာရသ၊ သိပ္ပအပြား၊ အတတ်များကို၊ မှတ်သားသတိ၊ ပညာရှိတို့၊ တတ်သိအပ်စွ၊ ထိုသိပ္ပကို၊ နှံ့မျှလုံးခြုံ၊ မတတ်တုံလည်း၊ တစ်စုံတစ်ခု၊ တတ်အောင်ပြု၍၊ လူမှုအိမ်ထောင်၊ စီးပွါးဆောင်လော့၊ ညဉ့်မှောင်မသိ၊ ကြက်မျက်စိသို့၊ မိမိကိုယ်ဖို့၊ အတတ်ချို့မူ၊ သူတို့ပြစ်တင်၊ ဆင်းရဲမြင်အံ့၊ ထင်ထင်မျက်မြော်၊ မကော်ရော်သည်၊ အိုသော်သူ မရယ်စေမင်း။ စာဆိုရှင်အမည် - ကန်တော်မင်းကျောင်းဆရာတော် ကဗျာအမျိုးအစား - ပျို့ ခေတ် - အင်းဝခေတ် 

သူဇာပျို့ ၁၄။   ရေကန်ဒွါရ ၊ စောင့်နာဂလည်း၊ ဆီးဆကြိုဆို၊ လက်ကိုကိုင်ပြီး၊ မိမိသခင်၊ ရနတ်ရှင်သို့၊ ရောက်အောင်ပို့၏၊ နှစ်လို့သာရွှင်၊ ရေနတ်ရှင်လည်း၊ ဆောလျင်ကြောင်းလမ်း၊ မေးစုံစမ်း၏၊ ကြိုးပမ်းဆောက်တည်၊ ခုလာသည်ကား၊ သွယ်ကြိုးရှည်လှ၊ နတ်ပါသကို၊ တောင့်တအာသာ၊ ရှိ၍လာ၏၊ ရေးရာရှိကြိုက်၊ အခိုက်အတန့်၊ မတွန့်မညှာ၊ ပေးနှင်းပါဟု၊ သာယာပျောင်းပျော့၊ တောင်းပန်ချော့သော်၊ ယူတော့အဘ၊ ကိစ္စမှုရာ၊ ပြီးသောခါကား၊ လွှတ်လိုက်ပါးမင်း၊ ကြာမတင်းဟု၊ ညင်းညင်းချိုဧ၊ ဆို၍ပေးက၊ မနှေးလျင်စွာ၊ ယူခဲ့လာ၍၊ သာယာလှမော၊ ကြားမျိုးပြောသည်၊ သီတောဒက၊ ချမ်းမြအလွန်၊ ကန်၏လက်ယာ၊ လတာရမ္ဘ၊ မည်ရချုံနွယ်၊ အောင်မြဲဝယ်နှိုက်၊ မြှော်ရွယ်ငံ့ထွေ၊ စောင့်နေလေ၏၊ ရွှေမြေသခင်၊ နတ်ရှင်သည်းချာ၊ သူဇာတကွ၊ အစ်မခြောက်ပါး၊ စံထားယဉ်နု၊ မင်းတစုလည်း၊ ပျော်မှုချိန်သင့်၊ တန်သည်နှင့်လျှင်၊ ချီးမြှင့်နှိုးဆော်၊ ကိုယ်လုပ်တော်တို့၊ ထိပ်ပေါ်လက်ထား၊ လျှောက်သောအားဖြင့်၊ ထွတ်ထားမှန်ကင်း၊ ဘနတ်မင်းကို၊ ဝပ်စင်းညွတ်ခေါက်၊ ကြိမ်ကြိမ်လျှောက်သည်။ ။   ရှိမြှောက်ကြာမုံ ပွင့်လန်းတည်း ။ စာဆိုရှင်အမည် = ဝန်ကြီးပဒေသရာဇာ ကဗျာအမျိုးအစား = ပျို့ ခေတ် = ညောင်ရမ်းခေတ်

လောကသာရပျို့ ၁၄။ ဘိုးဘေးစဉ်ဆက်၊ မပျက်သုံးစွဲ၊ ကျင့်မြဲလုံ့လ၊ စာရိတ္တဖြင့်၊ မိဘအလိုက်၊ စရိုက်ကျင့်ရိုး၊ အမျိုးနွယ်လျဉ်၊ စောင့်စည်းကြဉ်၍၊ အယှဉ်အပေါင်း၊ ခင်ပွန်းကောင်းနှင့်၊ သူဟောင်းသက်ကြီး၊ ထုံးနည်းတီးကို၊ မငြီးမငွေ့၊ ကျက်မှတ်လေ့လျက်၊ ချောသွေ့စကား၊ စပ်ကြားသူပျက်၊ ကုန်းတိုက်ဖျက်လည်း၊ ရက်ရက်မယုံ လွယ်နှင့်မင်း။  စာဆိုရှင်အမည် - ကန်တော်မင်းကျောင်းဆရာတော် ကဗျာအမျိုးအစား - ပျို့ ခေတ် - အင်းဝခေတ်

နောက်ကျနေတဲ့ကောင် စက်ဘီးကလေးစီးပြီး မင်းရှိရာကို ငါလာခဲ့ပါတယ် ဒါပေမယ့် ကျောင်းတက်ခေါင်းလောင်း ထိုးခဲ့တယ်။

သူဇာပျို့ ၁၃။   သေပျောက်စရာ ၊ ထိုကန်မှာနှိုက်၊ ပျော်လှာကစား၊ နတ်အများတွင်၊ ထွတ်ထားစံမြောက်၊ ခုနှစ်ယောက်လျှင်၊ မိုမောက်အရှင်၊ သူကြီးထင်၏၊ ထိုတွင်ကိုလည်း၊ မျက်မည်းအရွယ်၊ ထွေးနှောင်းငယ်သည်၊ ဘယ့်နှယ်ပင်ကို၊ မဆိုနိုင်ဘူး၊ ကြူးသည်အလှ၊ သည်မိန်းမကို၊ မရချေသော်၊ ကျွန်တော်သေမည်၊ ရက်မရှည်ခဲ့၊ ကြံစည်ရခွင့်၊ သို့သော်သင့်ဟု၊ ဘုန်းမြင့်မြတ်စွာ၊ မိန့်လိုက်ပါမှ၊ ကိုးရာရသည်၊ ဖြစ်တော့မည်ဟု၊ ညည်းမည်မချိ၊ လျှောက်သည်ရှိသော်၊ ဣသိမည်ခေါ်၊ ရသေ့ကျော်လည်း၊ ဪ ကိလေသ၊ ဖြစ်တတ်စွဟု၊ စိတ်ကမှတ်ယူ၊ ကြံတော်မူမှ၊ လျစ်လျူစေတနာ၊ မိန့်မှာသည်ကား၊ တောသာလှည့်လား၊ မူဆိုးသား...၊ ထင်ရှားကြီးဂုဏ်၊ လမှာယုန်ကို၊ ဆူမှုန်သည်းချာ၊ တောင့်တရှာသို့၊ မိုက်ပါတို့စွ၊ ငါ့ကြောင့်ကြ၏၊ တကာ့နှလုံး၊ စွဲသုံးမလွတ်၊ ဒေါမနသ်နှင့်၊ လတ်လတ်သေ၍၊ ပူတွေ့ပြင်းဘိ၊ ဝီစိထုတ်ချောက်၊ ရောက်လေတော့မည်၊ ကြံစည်တွေးဆ၊ သည်မိန်းမကို၊ ရမည့်အရာ၊ အရေးမှာကား၊ တေဇာကြီးမြတ်၊ နဂါးပတ်ကို၊ ရတတ်သော်ကား၊ တတ်နိုင်အားဟု၊ စိတ်ထားလျစ်လျူ၊ မိန့်တော်မူသော်၊ ကြည်ဖြူနှစ်သိမ့်၊ ရပါစိမ့်ဟု၊ ဦနှိမ့်ညွတ်ခ၊ သုံးကြိမ်ချ၍၊ ထတည့်လာခဲ့၊ မိတ်ဘွဲ့ချစ်မှန်၊ နဂါးကန်သို့၊ လျင်ထန်ထုတ်ချောက်၊ သွားရောက်လေသည

လောကသာရပျို့ ၁၃။ ထုံးတီးနည်းနာ၊ အဖြာဖြာ၌၊ ပညာရှာမှီး၊ မကြီးသက်ရွယ်၊ အငယ်သော်က၊ ကြိုးလုံ့လလျှက်၊ တုပ်ကွပုဆစ်၊ ဆရာစစ်၌၊ ကြောက်ချစ်ရိုသေ၊ စာပေတတ်ကြောင်း၊ တချောင်းချောင်းလျှင်၊ ခြိမ်းမောင်းသည်းခံ၊ ဆရာ့ထံ၌၊ သင်အံ့ကျက်လေ့၊ တစ်နေ့တစ်ပါး၊ မှတ်သားလေလေ၊ ဝမ်းထဲခွေ၍၊ အထွေအထူး၊ ဂုဏ်ကျေးဇူးကို၊ ဆည်းပူးသန့်ရှင်း ကြွယ်စေမင်း။ စာဆိုရှင်အမည် - ကန်တော်မင်းကျောင်းဆရာတော် ကဗျာအမျိုးအစား - ပျို့ ခေတ် - အင်းဝခေတ်

သူဇာပျို့ ၁၂။   တုကျွန်းစံတည် ၊ နေရောင်ခြည်ကို၊ လွင့်ဖည်နှိပ်စက်၊ ပယ်ဘိဖျက်သို့၊ ပြိုးပြက်ထိန်ပြောင်၊ တန်ဆာရောင်နှင့်၊ ကိုယ်ရောင်ဝင်းဝါ၊ လင်းလက်ဖြာလျက်၊ တာရာပထ၊ ပျံခဲ့ကြသော်၊ ကာမတလွှား၊ ပြည်ပြည်သားတို့၊ လာသွားကြိမ်တွေ့၊ မြင်သရွေ့ပင်၊ ခွေ့ခွေ့မောရှိုက်၊ မှိုင်းမိုက်မူးဝေ၊ ရှိကြချေ၏၊ ကြက်သရေယဉ်နု၊ နတ်တစုတို့၊ သီတုဒက၊ သို့ရောက်ကြ၍၊ ဖျဖျသာရွှင်၊ ရေစင်ဆွတ်ဖျန်း၊ ပန်းလည်းထိပ်ပြင်၊ ရွေးယူဆင်လျက်၊ သဘင်စံညီး၊ ရောင့်ရဲပြီးသော်၊ ထံနီးညွတ်ခ၊ ချီထိန်းယတို့၊ ကာလချိန်သင့်၊ လျှောက်သဖြင့်လျှင်၊ ထက်မြင့်ကောင်းကင်၊ ပျံလေကျင်သော်၊ ရှုမြင်လေငြား၊ မုဆိုးသားကား၊ ချုံကြားမှာက၊ ပြင်းရာဂဖြင့်၊ မရသတိ၊ မျက်စိဆောက်၍၊ သွားပါးစေ့မျှ၊ ခွေ့ခွေ့မြှော်ရှာ၊ မနည်းကြာမှ၊ သက်သာရစ၊ အနိုင်ထ၍၊ သီလပျံ့လှောင်း၊ ရသေ့ကျောင်းသို့၊ လျင်ကြောင်းရည်ထင်၊ သွားလေဝင်မှ၊ ဦးတင်ရှိရည်၊ လျှောက်စသည်ကား၊ ငါ့ထိပ်ထား...၊ မြတ်ဖျားနေပျော်၊ သည်ကျောင်းတော်မှ၊ ယမ်းယော်တာဆန့်၊ ငါးရာခန့်တွင်၊ ကြည်သန့်သီတာ၊ ရေကန်မှာသို့၊ ကြမ္မာကံလျောက်၊ ကျွန်ုပ်ရောက်သည်။ ။   သေပျောက်ချေထု ဘနန်းတည်း ။ စာဆိုရှင်အမည် = ဝန်ကြီးပဒေသရာဇာ ကဗျာအမျိုးအစား = ပျို့ ခေတ် = ညောင်ရ

လောကသာရပျို့ ၁၂။ လယ်လုပ်ကုန်သွယ်၊ ရောင်းဝယ်မြီချ၊ တွက်ဆစိတ်ပြား၊ အပါးပါးလျှင်၊ အပွားအရင်း၊ လတွင်းတက်တိုး၊ ထမ်းပိုးနှစ်လီ၊ ချသည်မပြတ်၊ အိမ်ထောင်ဝတ်ဖြင့်၊ အမှတ်မြဲမြံ၊ လုပ်ကြံကြိုးစား၊ ကျွဲနွားဆိတ်ဝက်၊ ဝမ်းဘဲငှက်နှင့်၊ ကြက်ကမကြွင်း၊ သက်မွေးပြင်းလျက်၊ များခြင်းစုံစီ၊ ဖန်တီးဝယ်ရောင်း၊ ထပ်ကာလောင်းလျက်၊ ပဲပြောင်းစပါး၊ ကျီပြည့်ထား၍၊ ခွက်ပြားရွှေငွေ၊ ဆည်းပူးထွေဖြင့်၊ မျိုးဆွေမှီတင်း ကြွယ်စေမင်း။  စာဆိုရှင်အမည် - ကန်တော်မင်းကျောင်းဆရာတော် ကဗျာအမျိုးအစား - ပျို့ ခေတ် - အင်းဝခေတ်

သူဇာပျို့ ၁၁။   ထိုနတ်သမီး ၊ ထွန်းညီးလျှံတောက်၊ ခုနှစ်ယောက်တို့၊ မို့မောက်လွန်ကဲ၊ အမြဲသာပျော်၊ စံသည်သော်ကား၊ မြတ်ကျော်ပြောင်ပတ်၊ စီချယ်ခတ်သည်၊ ပြာသာဒ်လျှံပြောင်၊ ခုနှစ်ဆောင်ထက်၊ ရန်အောင်ပည်းသီ၊ ငါးရာစီနှင့်၊ စုံညီအင်္ဂါ၊ တူရိယာသံညင်း၊ သီကခြင်းလည်း၊ မကင်းနေကျ၊ စံစားကြ၏၊ မှိုင်းပျမင်းလွင်၊ အုံ့ဆင်တိမ်သား၊ သွားလာချင်ဘွယ်၊ တနေ့ဝယ်နှိုက်၊ တင့်တယ်ထွေဆန်း၊ ဆွတ်ဖျန်းရေကြည်၊ ကစားမည်ကို၊ ဘုန်းခြည်ထွန်းပ၊ ဒေဝိန္ဒအား၊ ညွတ်ခပြန်ခေါက်၊ သုံးကြိမ်လျှောက်မှ၊ သွားခွင့်ရသော်၊ ကျူးလှကျော်အောင်၊ သုံးထောင်ငါးရာ၊ ရံများစွာတို့၊ မသာရဂလ်၊ ဝေဝှန်ရောင်ညှိ၊ လောဟိတင်္က၊ မနောမြနှင့်၊ ယိုကျလုလု၊ ဝေဠုရိယ၊ စိမ်းမြမျက်ကျော်၊ ဝိရော်စန၊ မုတ္တသန္တာ၊ ဝဇိရာတိ၊ ထိန်ဖြာရွှန်းရွှင်၊ တန်ဆာဆင်လျက်၊ စံတင်ထွတ်ထား၊ ခုနှစ်ပါးတို့၊ ထူးပြားကျူးကျော်၊ ဆင်သည်သော်ကား၊ မူးမော်အံ့ချီး၊ မပြီးနိုင်ရာ၊ တန်ဆာစွဲအင်၊ ကိုယ်လုံးဆင်၍၊ စီရင်ကျူးလွန်၊ အင်းမန္တန်ဖြင့်၊ တက်ပွန်ဥပဒေ၊ စန္ဒီသေသည်၊ ထိန်ဝေပြိုးပြက်၊ ဘယက်ရိုးရဲ၊ ကိုယ်စီဆွဲလျက်၊ ကျူးနွှဲတူရိယာ၊ သာသည်သံညင်း၊ သီကခြင်းနှင့်၊ ဝင်းဝင်းတောက်ပ၊ ပျံလှာကြသည်။ ။   မရာပြိုင်ဘော် တုကျွန်းတည်း ။ စာဆိုရှင

  ရိုင်းပျဖူးတဲ့ ရှဉ့်             ကျွန်တော် မနှစ်သက်တဲ့ အခြေအနေနှစ်ခု ရှိပါတယ်။ တစ်ခုက မွှေးလွန်းတဲ့ အရာတွေကိုပါ။ ဥပမာ တစ်ယောက်ယောက်က မွှေးလွန်းတဲ့ ရေမွှေးတွေဆွတ်ထားပြီး ကျွန်တော့်အနားမှာ အချိန်ခပ်ကြာကြာ ရှိနေရင် ခေါင်းကိုက်လာတတ်တာပါ။ ကာနေးရှင်း အနံ့ပြင်းပြင်းတွေဆိုလည်း မကြိုက်ပါဘူး။ အမွှေးနံ့ ခပ်ပျော့ပျော့လေးတွေဆို ကြိုက်ပါတယ်။ စံပယ်နံ့တို့ ဘာတို့ပေါ့။ ရေချိုးပြီးစ ကိုယ်တိုက်ဆပ်ပြာနံ့ သင်းသင်းလေး ဆိုလည်း သဘောကျပါတယ်။ ပြောချင်တာက အနံ့ပြင်းလွန်းရင် မကြိုက်တာကိုပါ။

လောကသာရပျို့ ၁၁။ လောဘဒေါသ၊ မောဟသူပျက်၊ နေ့တိုင်းဖျက်၍၊ အမျက်သည်းလွန်၊ တဖျင့်သန်လျှင်၊ ပြေးလွန်ဖင်ဖင်၊ အာရုံမြင်က၊ ခင်ခင်မွတ်မွတ်၊ လိုက်လံတတ်သား၊ ထူးပွတ်မဆိုင်း၊ စိတ်ဆင်ရိုင်းကို၊ ထုံ့ပိုင်းမခြာ၊ ယဉ်စိမ့်ငှာလျှင်၊ ပညာထိန်း၍ မှိန်းစေမင်း။  စာဆိုရှင်အမည် - ကန်တော်မင်းကျောင်းဆရာတော် ကဗျာအမျိုးအစား - ပျို့ ခေတ် - အင်းဝခေတ်

သူဇာပျို့ ၁၀။   ရသေ့မြတ်စွာ ၊ ကျင့်ရာရှောင်ကြောင်း၊ ကောင်းသည့်တရား၊ ဟောပါငြားလည်း၊ နားမတွင်လျှင်း၊ လျင်ပြင်းမကြား၊ ထခဲ့လာသော်၊ သီတာချမ်းကြည်၊ ငါးမည်ကြာမျိုး၊ ရေပေါ်မိုးလျက်၊ ရှိုးရှိုးရှိမ်းလန်း၊ ကန်ကိုဝန်းသည်၊ ပန်းလည်းစုံစီ၊ လှိုင်ညီပျံ့လွင့်၊ ပင်တိုင်းပွင့်၏၊ မတင့်စတောင်း၊ ငှက်အပေါင်းလည်း၊ သောင်းသောင်းတွန်ထူး၊ ဘော်ပြိုင်မြူးလျက်၊ ပျံ့ပျူးနှစ်လို့၊ နတ်တို့ပျော်ရာ၊ သာသည်လွတ်တု၊ ပျော်ဘွယ်စုသည်၊ သီတုဒက၊ မည်ရခေါ်မှတ်၊ ရေကန်မြတ်သို့၊ လှည့်ပတ်သင့်ထွေ၊ ရောက်ပြန်လေ၍၊ သောက်ရေချိုးသုံး၊ ရင့်ဆုံးကြာသီး၊ ဆွတ်စားပြီးမှ၊ လေးကြီးတင်ကာ၊ ချုံလုံရာက၊ လာလာသားမျိုး၊ မြှော်ခိုးငံ့ထွေ၊ စောင့်နေလေ၏၊ တည့်နေယိမ်းကာ၊ ထိုအခါဝယ်၊ ဟေမာဂီရိ၊ အမည်ရှိသည်၊ ထွန်းညိပြောင်ပြောင်၊ ရွှေစင်တောင်ကို၊ ထွတ်ခေါင်ပိုင်စိုး၊ ချုပ်ကိုင်မိုး၍၊ တန်းခိုးရောင်ထိန်၊ ထန်ပြင်းရှိန်သည်၊ ဒေဝိန္ဒရာဇ်၊ နတ်မင်းစစ်နှင့်၊ လွန်ချစ်သက်မျှ၊ အတုလဒေဝတာ၊ မည်သာထင်ရှား၊ မိဖုရား၏၊ သည်းကြားဆင့်ကာ၊ ကလျာကောင်းညီ၊ ယဉ်ကုံးသီသည်၊ ဟာရီစိတ္တာ၊ ရာမာကည၊ ရာမ္မပိယာ၊ သူဇာမည်ခေါ်၊ တူဘော်ပေါက်ဘွား၊ ခုနှစ်ပါးတို့၊ ကစားရေမှာ၊ ပျော်မည်လာသည်။ ။   အံ့ရာအထူး အဆန်းတည်း ။ စာ

ဆရာ အကြည်တော် သူငယ်ချင်း ကိုထိန်ပေးဖတ်လို့ ဆရာ့ရဲ့ ဘီလူး စာအုပ်ကို စဖတ်မိခဲ့တယ်။ အသံထွက် ဟာသ စာအုပ်ပါပဲ။ ဖတ်နေရင်းနဲ့ မကြာခဏ အသံထွက်ပြီး ရယ်နေရလို့။ နောက်တော့ ကျောက်သင်ပုန်းတွေ မိုးထားတဲ့အိမ်။ ရွှေမိုးသည်း။ စိတ်ထဲ စွဲစွဲထင်ထင်တွေပါပဲ။ (၂၀၁၃)လောက်မှာ ဆရာနဲ့ ဆုံခွင့်ရပြီး စကားပြောဖြစ်တယ်။

ဖိနပ်ခိုးဖူးတဲ့ ရှဉ့်             ကျွန်တော် ဖိနပ်ပျောက်ဖူးပါသည်။ (၂၀၀၉/၂၀၁၀) လောက်က ထင်ပါသည်။ ရပ်ကွက်ထဲရှိ အိမ်နားမှ ဘုရားကို ည (၇)နာရီလောက်တွင် အမေနှင့် သွားဖူးသည်။ ဖိနပ်ကို ဘုရားအဝင်မုဒ်ပေါက်နားတွင် ချွတ်ထားခဲ့သည်။ ဘုရားရှိခိုးပြီး၍ ပြန်လာချိန်တွင် ကျွန်တော့်ဖိနပ်မှာ မရှိတော့။ အမေ့ဖိနပ်ကတော့ ထားခဲ့စဉ်က အတိုင်းပင် ရှိနေသည်။ ကျွန်တော့် ဖိနပ်မှာ အသစ်အကောင်းမဟုတ်။ သားရေဖိနပ်အဟောင်းတစ်ရံသာ ဖြစ်သည်။ စီးဖို့ယူသွားတာပဲလေဟု တွေးကာ စိတ်အနှောက်အယှက် မဖြစ်ခံတော့။

                         ကတောက်...ငါ့မှာ တွေ့ခဲ့ရသားနဲ့၊ နောက်က ပါလာတဲ့ ပေါင်ချိန် (၁၅၀) ကြီးကြောင့် မကောက်ခဲ့ရဘူး ဘာတွေထင်နေကြတာလဲဗျ၊ ကျွန်တော်ပြောတာ ဟိုးနောက်က ပလတ်စတစ်ခုံလေး ပံ့သကူပစ်ထားတာ မကောက်ခဲ့ရလို့ဟာကို ဒါက မနှစ်တုန်းကမို့။ ဒီနှစ်တော့ တွေ့တာနဲ့ ဟမ်း

တန်ဆောင်မုန်းလဘွဲ့ ငွေစန်းရယ်တဲ့ ပုဏ္ဏမီ ရွှေကျီးညို တာရာနှင့် ကြတ္တိကာ ယှဉ်ပြိုင်လျှမ်းတယ် ချမ်းစရာသီ။

လောကသာရပျို့ ၁၀။ အနိစ္စနှင့်၊ ဒုက္ခအနတ္တား၊ သုံးပါးလက္ခဏာ၊ မချာအောက်မေ့၊ တစေ့စေ့လျှင်၊ အလေ့အထ၊ ကွပ်ဆုံးမ၍၊ ပဉ္စခန္ဓာ၊ ငါးဖြာနာမ်ရုပ်၊ ဖြစ်ချုပ်ကြိမ်ဖန်၊ စက်အဟန်သို့၊ ဖန်တလဲလဲ၊ ဝဋ်ဆင်းရဲကို၊ ဝမ်းထဲသံဝေ၊ ထိတ်လန့်ထွေဖြင့်၊ ရိုးရေသည်းတွင်း ကျိန်းစေမင်း။ စာဆိုရှင်အမည် - ကန်တော်မင်းကျောင်းဆရာတော် ကဗျာအမျိုးအစား - ပျို့ ခေတ် - အင်းဝခေတ်

ဆရာစံသို့           စံ-ဇာနည်ဘို လူလည်လုပ်ခြင်းလို့ ခေါင်းစဉ်တပ်မကောင်းလို့ ဆရာစံသို့လို့ ခေါင်းစဉ်တပ်လိုက်တယ်။ သူ့အဟောလေးတွေ သဘောကျလို့ ၁၂ရာသီဟောကိန်း စာအုပ်လေးတွေကို ၂၀၀၇ လောက်ကတည်းက ဝယ်ဖတ်ဖြစ်တယ်။ ၂၀၁၂ လောက်ပဲ မဝယ်ဖြစ်တာ ထင်ပါတယ်။ တချို့နှစ်ဆို မဒီစံ ဝယ်ပေးတာရော၊ ကိုယ့်ဘာသာ ဝယ်ဖြစ်တာရော နှစ်အုပ်ဖြစ်သွားတတ်သေးတယ်။

သူဇာပျို့ ၉။   ဂုဏ်ယုံပုဏ္ဏား ၊ ကန်ကမ်းဖျားထက်၊ ရွှင်အားဝမ်းသာ၊ ရိပ်မိကာနှိုက်၊ မည်သာကက္ခ၊ လိစ္ဆတွင်ပြီး၊ မူဆိုးကြီးလည်း၊ ကျော်ချီးလွတ်တု၊ သတ္တိရုဇေယျ၊ ရသည်မည်သာ၊ လေးကြီးစွာနှင့်၊ မကြာရွတ်ရွတ်၊ ပစ်သတ်တည့်လေ၊ ပုဏ္ဏားသေသော်၊ ဘုံရွှေသခင်၊ ရေနတ်ရှင်လည်း၊ သာရွှင်စိတ်ဝမ်း၊ လွန်ငြိမ်းချမ်း၍၊ ချစ်ကျွမ်းမြတ်နိုး၊ ဆွေမူဆိုးအား၊ နဂါးပြည်ရွာ၊ ဆောင်လေပါ၍၊ ဒိဗ္ဗာဟာရ၊ ပါဝါရက၊ စသည်ကုန်အောင်၊ နတ်သုံးဆောင်ဖြင့်၊ ဝန်းမြှောင်ဖြေဖျော်၊ လုပ်ကျွေးသော်လည်း၊ မပျော်လှည့်လို၊ သွားမည်ဆိုသော်၊ မြဲးသိုထုပ်ပိုး၊ အဘိုးထိုက်စွာ၊ ရတနာတိ၊ များစွာရွှေငွေ၊ ပေးလိုက်ပေပြီး၊ မှုကြီးကိစ္စ၊ ခဲအင်လှသော်၊ အဘငါ့မှာ၊ ဆိုလှည့်ပါဟု၊ သယာယံခြေ၊ မှာပေပြီးမှ၊ ပို့လိုက်ကြ၏၊ ကက္ခလိစ္ဆ၊ နေသာဒလည်း၊ ရွှင်ပျနေနား၊ သားမယားနှင့်၊ ပျော်ပါးပြီးလျှင်၊ လေးမြားပြင်လျက်၊ တောခွင်လည်၍၊ သက်မွေးလေ့ဖြင့်၊ ပျာမွေ့သားငါး၊ ရှာလေသွားသော်၊ စုံပြားမြိုင်သာ၊ ဟိမဝါဝယ်၊ သုဒ္ဓါစာရ၊ တွင်မည်ရသည်၊ သီလချမ်းမြေ့၊ ရသေ့သင်ခမ်း၊ ကျောင်းသားဝှမ်းကို၊ ကြောင်းလမ်းသင့်ထွေ၊ ရောက်ကြိုက်လေ၏၊ တွေ့ချေသို့လျှင်၊ ကျောင်းသို့ဝင်၍၊ ပန်းပင်ဖြေဖြေး၊ တန့်နားနေသည်။ ။   သောက်ရမြိန်ရှက် နိုး၏

ရင်တွေခုန်ဆဲပါ                ဒီနေ့ မြဝတီမဂ္ဂဇင်းစာအုပ်လေး လက်ဆောင်အဖြစ် အိမ်ကိုရောက်လာပါပြီ။ မဂ္ဂဇင်း ဝတ္ထုရှည်အဖြစ်ရည်ရွယ်ပြီး အရပ်ဇာတ်ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးကို (၂၀၂၀)မှာ စရေးဖြစ်ပါတယ်။ (၂၀၂၁)မှာ ကွာရန်တင်းထွက်တော့ လက်စသပ်ဖြစ်ပါတယ်။ (၂၀၂၂)မှာ မြဝတီမဂ္ဂဇင်းတိုက်ကို မေးလ်နဲ့ပို့လိုက်ပါတယ်။ အခုတော့ အောက်တိုဘာ (၃၁)မှာ လက်ဆောင်အဖြစ် ရောက်လာရော။ ဘာပဲပြောပြော အောက်တိုဘာဟာ ချစ်စရာကောင်းတယ်လို့ ခင်ဗျားကို ကျွန်တော်ပြောချင်ပါတယ်။ စာတိုက်ကရောက်လာတဲ့ မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်လေးတိုင်းဟာ ရည်းစားဦး ပါးကိုနမ်းတုန်းကအတိုင်း ကျွန်တော့်ကို ရင်ခုန်စေတုန်းပါပဲ။ ဒီဖီလင်ကို ရည်းစားတောင် မထားဖူးတဲ့ (Single is the Best!) သမားတွေ မသိပါဘူး။ ရှဉ့်ညိုလေး (၃၁.၁၀.၂၀၂၂)

လောကသာရပျို့ ၉။ စတုဒိသာ၊ လေးမျက်နှာမှ၊ ရောက်လာအများ၊ ပုဏ္ဏားရဟန်း၊ ဆွမ်းပန်းချို့တဲ့၊ ရိက္ခာမဲ့ကို၊ ဆည်းခဲ့ဥစ္စာ၊ အိမ်လှောင်ခါ၌၊ လွယ်ကာထားယူ၊ ထိုသသူကို၊ လိုသူမှတ်သား၊ သနားမြတ်လည်း၊ ဝတ်စားပေး၍၊ ကျွေးမွေးထံရင်း ငြိမ်းစေမင်း။ စာဆိုရှင်အမည် - ကန်တော်မင်းကျောင်းဆရာတော် ကဗျာအမျိုးအစား - ပျို့ ခေတ် - အင်းဝခေတ် 

ကျွန်တော်နှင့် ပုံပြောကောင်းသူများ ဝတ္ထုအမည် = ကျွန်တော်နှင့် ပုံပြောကောင်းသူများ အမျိုးအစား = အက်ဆေး ကလောင်အမည် = ရှဉ့်ညိုလေး ပုံနှိပ်ဖော်ပြသည့် မဂ္ဂဇင်း = ဇေယျာစာပေဘဏ်တိုက် မဂ္ဂဇင်း (အမှတ် ၄၊ အောက်တိုဘာလ ၂၀၂၂၊ စာမျက်နှာ ၇၄)

သူဇာပျို့ ၈။   ထိုမူဆိုးအား ၊ နဂါးနတ်ရှင်၊ မြင်လျှင်လူယောင်၊ ဆောင်၍စိတ်စေး၊ ကြောင်းရာမေး၏၊ မနှေးသာကြည်၊ ဇေယျပြည်က၊ လာသည်ကြောင်းကို၊ မုဆိုးဆိုလျှင်၊ ထိုဇေယျမည်၊ ကိုယ်တို့ပြည်ဝယ်၊ ရွာသည်အနှံ့၊ မိုဃ်းမှန်စံ့ဟု၊ ပျံ့ပျံ့သာလေး၊ မေးလျှင်ဆောလျင်၊ ထိုကန်တွင်ကြောင့်၊ နတ်ရှင်နာဂ၊ ဘုန်းတေဇဖြင့်၊ သွန်းချချိန်တန်၊ မိုဃ်းမှန်သောကြောင့်၊ အနှောင့်ဒေါသ၊ ဝပြောကြဟု၊ မြွက်ဟဆိုလျှင်၊ ထိုနတ်ရှင်ကို၊ အကြင်သသူ၊ သေကြောင်းမူအံ့၊ ထိုသူယုတ်အား၊ သတ်မည်လားဟု၊ နဂါးမေးက၊ ဆိုရလေခြင်း၊ အိုအချင်း...၊ နတ်မင်းသခင်၊ ကျေးဇူးရှင်ကို၊ အကြင်သသူ၊ အပျက်မူအံ့၊ ထိုသူယုတ်အား၊ အံစောင်ထား၍၊ ဝါးပါချင်စွ၊ ခုခဏတွင်၊ ဒေါသမျက်လို၊ မူဆိုးဆိုက၊ အို-မူဆိုးသား၊ နဂါးနတ်ရှင်၊ ငါပင်ကိုကား၊ တခြားပြည်က၊ ပါပမစ္ဆာ၊ ပုဏ္ဏားလာ၍၊ တေဇာကြီးထွတ်၊ မန္တန်မြတ်ကို၊ ရွတ်ဘိသော့ထွေ၊ သေလှုချ၏၊ အဆွေငါ့ကို၊ ကယ်ပါဆို၍၊ နဂိုရ်ကန်ရေ၊ သက်နေလေ၏၊ ဆူဝေဖျက်စိတ်၊ ကက္ခလိစ်လည်း၊ တိတ်တိတ်ချုံကြား၊ ရှောင်ရှားအသင့်၊ မြှော်နေလင့်၏၊ ယခင့်ပုဏ္ဏား၊ တပြည်သားလည်း၊ လျင်လျားမကြာ၊ ပေါ်ပြန်လာသည်။ ။   ကိုယ်မှာဂုဏ်ယုံ ကိုး၏တည်း ။ စာဆိုရှင်အမည် = ဝန်ကြီးပဒေသရာဇာ ကဗျာအမျိုးအစား = ပျို့ ခေ

ကပ်စီးနဲတဲ့ ရှဉ့်တစ်ကောင်           ကျွန်တော် (၂၀၀၈)နောက်ပိုင်း စာအုပ်ငှားဖတ်ခဲပါတယ်။ စာအုပ်ဝယ်စုဖြစ်သွားလို့ပါ။ ငှားဖတ်လည်း အချိန်အကြာကြီး ငှားထားတာပါ။ ဟိုတယ်မှာ လုပ်တုန်းက စာအုပ်ပိုဝယ်ဖြစ်ပါတယ်။ လစာက မဒီစံကို အပ်တယ်။ (Service Money) ရရင် စာအုပ်ဝယ်၊ ဘဝကြီးက သာယာလိုက်တာ။ ဒီကာလမှာကျတော့ စာအုပ်တွေကို စိတ်ရှိတိုင်း မဝယ်နိုင်တော့ဘူး။ ဝယ်ချင်တဲ့စာအုပ် ငါးအုပ်ရှိရင် ငါးကိုစိတ်ထဲမှတ်၊ လက်တစ်ချောင်းထောင် လုပ်ရတော့တာ။

အရပ်ဇာတ် ဝတ္ထုအမည် = အရပ်ဇာတ် အမျိုးအစား = ဝတ္ထုတို ကလောင်အမည် = ရှဉ့်ညိုလေး ပုံနှိပ်ဖော်ပြသည့် မဂ္ဂဇင်း = မြဝတီမဂ္ဂဇင်း (အတွဲ ၇၀၊ အမှတ် ၁၂၊ အောက်တိုဘာလ ၂၀၂၂၊ စာမျက်နှာ ၁၃၂)

လောကသာရပျို့ ၈။ မိခင်ဖခင်၊ ကျေးဇူးရှင်ကို၊ ချစ်ခင်မြတ်နိုး၊ ဂူပုထိုးသို့၊ ရှိခိုးဦးတင်၊ ကြည်လင်မြတ်လေး၊ သိမ်းမြန်းမွေး၍၊ လုပ်ကျွေးခယ၊ ရိုတုပ်ကွလျက်၊ ကြီးထသက်အို၊ မျိုးဆွေကိုလည်း၊ ကြည်ညိုညွှတ်တိမ်း၊ ပိုက်ထုပ်သိမ်း၍၊ ခပ်သိမ်းမယွင်း ငြိမ်းစေမင်း။  စာဆိုရှင်အမည် - ကန်တော်မင်းကျောင်းဆရာတော် ကဗျာအမျိုးအစား - ပျို့ ခေတ် - အင်းဝခေတ်

သူဇာပျို့ ၇။   သီဟသူရ ၊ ထွတ်ဒေဝလည်း၊ ဒေါသဇောပြေး၊ သည်အရေးကို၊ စုဝေးကိုယ်တို့၊ အသို့ကြံစည်၊ ပြုကြမည်ဟု၊ မိန့်သည်ရှိလျှင်၊ ဆောလျင်လှုလှု၊ ထိုအမှုကို၊ ယခုသာကြည်၊ တတ်နှိုင်မည်ကား၊ ရွှေပြည်ပူရ၊ သုရမ္မဝယ်၊ မလသီလ၊ နာမထင်ရှား၊ ပုဏ္ဏားသည်သာ၊ တတ်နိုင်ရာဟု၊ ကြောင်းခြာစုံစိ၊ လျှောက်လတ်ချီသော်၊ သင့်ပြီလျင်ထွေ၊ သွားလေစေဟု၊ ပရမေသီရိ၊ မိန့်ရှိသောအား၊ ထိုပုဏ္ဏားကို၊ သွားစေမိန့်ဟန်၊ ပြန်ပြီးလျင်လျား၊ ပုဏ္ဏားသွားမြောက်၊ ရေကန်ရောက်သော်၊ ငံ့ထောက်မတင်း၊ ငဠုန်မင်းတို့၊ ထန်ပြင်းတေဇော်၊ မန္တန်ကျော်ကို၊ ဖျော်ဖျော်ရွရွ၊ ရွတ်လေကလျှင်၊ ကန်ဝအလုံး၊ ခိုးလျှံဖုံး၍၊ ပူဆုံးကိုယ်တွင်း၊ နဂါးမင်းလည်း၊ စင်းစင်းရေပြင်၊ ပေါ်သည်မြင်က၊ အရှင်အသေ၊ သို့ဖြစ်စေဟု၊ မိန့်ထွေတော်သံ၊ မခံခဲ့မိ၊ တရေးရှိ၏၊ သိအောင်ရှေ့ရည်၊ လျှောက်အုံးမည်ဟု၊ ကြံစည်တဖန်၊ ပြန်ပြန်ခဲ့မြောက်၊ ထိုနေ့နောက်ဝယ်၊ ပျော်လောက်စည်လှ၊ ဇေယျမည်သာ၊ ပြည်ကြီးစွာ၏၊ မြောက်မှတရုဏ၊ ရွာဂါမမှ၊ ကက္ခလိစ္ဆ၊ နာမတွင်မည်၊ မူဆိုးသည်လျှင်၊ တောလည်လှည့်ပတ်၊ ရှားစားလတ်သော်၊ ရေနတ်နေရာ၊ ထိုကန်မှာသို့၊ ရောက်လာတော်ဆိုက်၊ ခရီးကြိုက်သည်။ ။   ရှေးနှိုက်ကံဆော် နှိုး၏တည်း ။ စာဆိုရှင်အမည် = ဝန်ကြီးပဒေသရ

လောကသာရပျို့ ၇။ ပါဏာတိပါတ်၊ မသတ်သူ့သက်၊ ခိုးဝှက်မမူ၊ မယူသေစာ၊ အိမ်ရာမမှား၊ မုသားမဆို၊ ကိုယ်ကိုနှိမ့်ချ၊ စောင့်သီလနှင့်၊ ဒါနလှူဝတ်၊ ရက်မချွတ်လျှင်၊ မပြတ်ဆောက်တည်၊ ဆုကြီးရည်၍ ၊ မကြည်ခိုက်ရန်၊ သူကျူးလွန်လည်း၊ စောင်မာန်မပြင်း နုစေမင်း။ စာဆိုရှင်အမည် - ကန်တော်မင်းကျောင်းဆရာတော် ကဗျာအမျိုးအစား - ပျို့ ခေတ် - အင်းဝခေတ်

သူဇာပျို့ ၆။   ကျော်နှံ့သတင်း ၊ အိမ်ရှေ့နှင်းသော်၊ ဘက်ပြိုင်ကင်းရာ၊ နန်းပွင့်လျာကို၊ မဟာဥပရာဇာ၊ ဟူ၍သာလျှင်၊ ကြေညာလွံ့ထင်၊ ကျော်စောတွင်၏၊ ပြည့်ရှင်မင်းကျော်၊ လူ့ထိပ်ပေါ်နှင့်၊ သားတော်မဟာ၊ ဥပရာတို့၊ အချာစိုးကြပ်၊ ဆုံးမကွပ်၍၊ ရှစ်ရပ်မျက်နှာ၊ ပွင့်လင်းစွာသည်၊ မည်သာဇေယျ၊ ပူရကျော်ချောက်၊ ရွှေပြည်မြောက်နှိုက်၊ အံ့လောက်သာယာ၊ နတ်စွာရေထု၊ မဓုဇလ၊ ကန်ချမ်းမြဝယ်၊ ဒီပစိတ္တ၊ နာမမည်ရင်း၊ နဂါးမင်း၏၊ ထန်ပြင်းတေဇော်၊ အာနုဘော်ကြောင့်၊ ရပ်ကျော်တိုင်းစည်၊ ထိုပြည်တသွန်၊ မိုဃ်းရေမှန်၍၊ အလွန်သာယာ၊ ဝပြောစွာ၏၊ ထိုခါကာလ၊ သုရမ္မပူရ၊ နာမတွင်မည်၊ ပြညတပြည်နှိုက်၊ ဖြီးစည်ပြောထူ၊ ရှင် လူ ပုဏ္ဏား၊ တရားချွတ်ယွင်း၊ မစောင့်ခြင်းကြောင့်၊ ထန်ပြင်းလေဆောင်၊ မိုးဃ်းရေခေါင်၍၊ ကုန်အောင်မကြွင်း၊ ပြည်တွင်းပြည်ပ၊ ငတ်မွတ်ကြသော်၊ သီဟသူရရာဇာ၊ သည်သာလွံ့ထင်၊ ထိုပြည့်ရှင်သည်၊ ရှေ့မြင်-နောက်သိ၊ ပညာရှိအား၊ မေးလတ်ငြားသော်၊ တခြားတိုင်းစည်၊ ဇေယျပြည်ဝယ်၊ ချမ်းကြည်ရေထု၊ ပြိုင်တုမနှုန်း၊ နဂါးဘုန်းကြောင့်၊ ထစ်အုန်းချိန်တန်၊ အမှန်နှံ့မျှ၊ မိုးဃ်းရွာရ၏၊ သုရမ္မမည်သာ၊ ထိုပြည်မှာကား၊ မရွာသွန်းစေ၊ ပိတ်ပင်လေဟု။ ။   လျှောက်ပေရှိပန်း ဖြိုး၏တည်း ။ စာဆိုရှင်

လောကသာရပျို့ ၆။ ပညာမျက်စိ၊ မြင်မရှိ၍၊ မသိတရား၊ အယူမှားလျက်၊ စီးပွားမမြော်၊ ကျိူးမပေါ်သား၊ သူတော်မဟုတ်၊ ယုတ်သည့်စရိုက်၊ လူသူမိုက်ကို၊ မကြိုက်မချစ်၊ ရန်သူစစ်သို့၊ မနှစ်သက်ဘဲ၊ ဝေးစွာရှဲ၍၊ ရှောင်လွှဲဖဲကြဉ် နိုင်စေမင်း။  စာဆိုရှင်အမည် - ကန်တော်မင်းကျောင်းဆရာတော် ကဗျာအမျိုးအစား - ပျို့ ခေတ် - အင်းဝခေတ်