Shint Nyo Lay

ဘႀကီးၿဖိဳးေျပာေသာ ပံုျပင္မ်ား         ယေန႔ ဥပုသ္ေန႔ျဖစ္သည္။ ဒီတစ္ပတ္ ဥပုသ္ေတာ့ အမယ္ႀကီးစံ မလိုက္ႏိုင္ေတာ့တာ ေသခ်ာသည္။ ဒူးနာေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ တူမ၏သမီးျဖစ္သူ မသက္ကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ခိုင္း၍ ျဖစ္ေသာ္လည္း ၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အိမ္မွာပင္ ေနခဲ့ရန္ ေျပာထားရသည္။ ဥပုသ္ယူေနၾက ေက်ာင္းမွ ဦးဇင္းေလးက သီလေပးၿပီးသည္ႏွင့္ တရားတိုေလးမ်ားကို ေဟာၾကားတတ္ေသးသည္ မဟုတ္လား။ ဝါတြင္းသံုးလအတြင္း ဥပုသ္ေစာင့္ မပ်က္လိုေသာ အမယ္ႀကီးစံအတြက္ အိမ္မွာပင္ သီလယူကာေစာင့္ရန္ ေဖ်ာင္းဖ်ထားရသည္။ တကယ္တမ္းေျပာရလွ်င္ အမယ္ႀကီးစံ မပါေတာ့ ဥပုသ္ ေက်ာင္းသြားရမည္ကို ခပ္ပ်င္းပ်င္းျဖစ္ေနသေယာင္ ဘႀကီးၿဖိဳးတစ္ေယာက္ ခံစားမိသည္။           “ အဖိုးႀကီး ေရမခ်ိဳးေသးဘူးလား … သီလယူသြားဖို႔ ျပင္ေတာ့ေလ”

စာလံုးမေပါင္းတတ္တဲ့ ကဗ်ာ ခ်စ္တာထက္ ပိုခ်စ္တဲ႔အေၾကာင္း ဘယ္လိုစာလံုးေပါင္းမလဲ မျဖဴစင္ခဲ႔သူက ျဖဴစင္ခ်င္တဲ႔အခါ ရိုးသားစြာနဲ႔ မရိုးသားေတာ့တဲ႔အေၾကာင္း...။ မုသားရဲ႕အခဟာ တန္ဖိုးႀကီးလြန္းသလို အမွန္တရားရဲ႕ရသကလည္း ျပင္းရွလြန္းခဲ႔ အဲဒီအတြက္ ငါရလိုက္တာက......။ (ပထမစာႏွစ္ေၾကာင္းက ေမာင္လွမ်ိဳးရဲ႕ ကဗ်ာထဲကပါ)

  ဇီးကြက္တစ္ေကာင္အေၾကာင္း                 ကၽြန္ေတာ္က ဇီးကြက္တစ္ေကာင္ပါ။ အရိုးရွင္းဆံုးေျပာရရင္ ခပ္ပိန္းပိန္း ဇီးကြက္တစ္ေကာင္ေပါ့။ ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဇီးကြက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရွ႕မွာတင္ မ်က္ျပဴးး အူေၾကာင္လို႔ေခၚတယ္။ တတ္ႏိုင္မလားဗ်ာ ဇီးကြက္ပဲ မ်က္လံုးျပဴးမွာေပါ့။ အူေၾကာင္ဆိုတာကေတာ့ ေမြးရာပါ ဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေလာကထဲ ေရာက္မွပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ကေလးဘ၀ လြန္ေျမာက္လို႔ ဇီးကြက္လားေျမာက္လာေတာ့ ရင္ေတြဘာေတြ ခုန္တတ္ေရာဗ်ာ။ သေဘာက်တဲ့ ဇီးကြက္မေလး စာလိုက္ေပး အဲေလ အဲဒီတုန္းက လိုက္ေျပာတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က စာေရးမကၽြမ္းေပမယ့္ စာေရြးေတာ့ ကၽြမ္းတယ္ခင္ဗ်။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အင္တာနက္ ရသစာတမ္း ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ ေဒးေအာ့ဖ္ရက္ျဖစ္၍ မေရာက္တာ ၾကာၿပီျဖစ္သည့္ မံုရြာေတာင္ရွိ ကိုစိုး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဘက္သို႔ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ ေကသြယ္ ေနမေကာင္း၍ ထမင္းပင္ မစားႏုိင္ဆိုေသာ ေဖ့ဘြတ္ခ္ရွိ ေကသြယ့္ စေတးတပ္ တစ္ခုေၾကာင့္ သတင္းေမးရင္း ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ရွင္ျဖစ္သည့္တိုင္ ကိုယ္တိုင္မုန္႔ေၾကာ္ေနေသာ ေခၽြးတလံုးလံုးႏွင့္ ကိုစိုးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ နဖူးတြင္ ေယာင္၍ဖုေနသည့္ ဘုႀကီးသည္ ျမန္မာေဆးအစြမ္းျဖင့္ ဝါထိန္ေနသည္။ သူ႔ေရွ႕ရွိ ဆိုင္ရာဗန္းတုိင္းတြင္ အီၾကာေကြး၊ ပလာတာ၊ ထပ္တရာႏွင့္ စမူဆာမ်ားက ပံုေနသည္။ လြတ္ေနသည့္ စားပြဲတစ္ခုတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္စဥ္ ကၽြန္ေတာ့္အႀကိဳက္ ေပါ့ဆိမ့္တစ္ခြက္ႏွင့္အတူ ကိုစိုးေရာက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ အီၾကာေကြးတစ္ပြဲပါ ထပ္ခ်သည္။ “ ေဝၿဖိဳး ေပ်ာက္လွခ်ည္လား …”

ဟာသညာဏ္၀င္ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္  ကမာၻ ေလာကႀကီးမွာ လူေတြဟာ ရယ္စရာ ၾကံဳရင္ ရယ္ေမာ တတ္ၾကပါတယ္။ “ရယ္ရင္ အသက္ရွည္တယ္” လို႔လည္း ဆိုထားတယ္ မဟုတ္လား။ He, who Laughs, Lasts လို႔ အဂၤလိပ္ဘာသာ စကားမွာ ရိွတယ္ေလ။ “စိတ္ပ်ဳိရင္ ကိုယ္ႏု” ဆိုတဲ့ ျမန္မာစကား ကလည္း လူေတြ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ လန္းဆန္းေအာင္ ေနတတ္ဖို႔ အားေပးေနတယ္။ “စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾက” ဆိုရင္ေတာ့ ဘ၀က သက္သာလွမယ္ ...မထင္ပါဘူး။ င႐ုတ္သီး ကိုသာ ေထာင္းၿပီး၊ စိတ္ကို မထု မေထာင္းမိေအာင္ ႀကိဳးစား ေနထိုင္ တတ္ဖို႔ေတာ့ လိုမယ္ေနာ္။

ဆုေတာင္းေလးေတြ ျပည့္ခ်င္တယ္                 သူငယ္ခ်င္းေရ မင္းေရာ၊ ငါေရာGolden Land ေခၚတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေနတာေနာ္။ ရင္းႏွီးေဖာ္ေရြေသာ၊ အၿပံဳးတို႔မ်ားစြာ သီးပြင့္ေသာ၊ ဘာသာတရားကိုင္းရိႈင္းေသာ ၀ိေသသမ်ားစြာနဲ႔   ႏိုင္ငံတစ္ခုေပါ့။ ထူးျခားတာကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ေသသြားရင္ ၀မ္းသာတတ္တာ၊ မေသေသးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေသေစဖို႔ ဆုေတာင္းေပးတာ။ သူငယ္ခ်င္းေရ မင္းဆဲေနတာကို အဆဲခံရသူ မသိေပမယ့္ အနားကလူေတြကေတာ့ မင္းဆဲေနတာ ကို သိတယ္ဟ။ ကိုယ့္ကို ဆရာႀကီးက ဆံုးမဖူးတယ္။ အျပစ္က်ဴးလြန္သူထက္ အျပစ္ကို မုန္းပါတဲ့။ ခုေတာ့

ဒဏ္ရာ လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ လုပ္သင့္တာ ဆႏၵနဲ႔သိကၡာ ဘယ္အရာကိုေရြးမလဲ... အမ်ားသံုးဘာသာစကားကို ဖီဆန္ခဲ႔သူငါက ဆူးကိုလည္း မေၾကာက္ခဲ႔ဘူး ခူးလို႔လည္း မပန္ခ်င္ခဲ႔ ေငးၾကည့္ရံုသက္သက္နဲ႔ ေရာင့္ရဲဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူပါ။ လူထဲကလူပဲ ဆႏၵကိုဦးစားေပးမိေတာ့

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ား        လြန္ခဲ့တဲ့(၁၁)ႏွစ္က ငါ့အိတ္ကပ္ဟာ ျပားျပားေလး။ ၿပီးေတာ့ ပါးပါးေလး။ ခုေတာ့ အိတ္ကပ္ေလးက ေပါက္ေနၿပီ။ ေမွ်ာ္ လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ အိပ္မက္ေတြက နည္းနည္း ရယ္။ ခုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါးပါးန႔ဲ အိပ္မက္ေတြက မ်ားမ်ားလာၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ ကမၻာႀကီးကလည္း ျပားသြားတယ္။ ငါ့ဦးေႏွာက္ေတြလည္း စားသြားတယ္။ ပိုက္ဆံေခ်းၿပီး ျပန္မဆပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မ်ားတယ္။ အားနာမႈနဲ႔ ျဖစ္တည္ ခဲ့တဲ့ ငါ့ကိုယ္ ငါလည္း ခါးတယ္။ ေဆြးေနတဲ့ ျမွားေတြကို ခၽြန္ဖို႔ထက္ ေျပးေနတဲ့ အေတြးေတြကို ထိန္းဖို႔က ပိုခက္တယ္။

လွ်ိဳ ့၀ွက္ခ်က္ေလးပါ ..           တခါတုန္းက လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ၂၅ႏွစ္ေျမာက္ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ကို က်င္းပၾက ပါတယ္။ သူတို႔စံုတြဲဟာ အိမ္ေထာင္သက္၂၅ႏွစ္အတြင္းမွာ တခါမွကေတာက္ကဆမျဖစ္ဖူးဘူးလို႔ ျမိဳ႕မွာ နာမည္ႀကီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နယ္ခံသတင္းစာရဲ႕ အယ္ဒီတာကအဲဒီ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကို ေမးျမန္းေဖာ္ထုတ္ဖို႔ အစီအစဥ္တစ္ခု လုပ္လိုက္ပါတယ္။ အယ္ဒီတာ~ဒီအျဖစ္အပ်က္က မယံုႏိုင္စရာ အ့ံအားသင့္ဖို႔ ေကာင္းလြန္းပါတယ္။ဒီလိုအိမ္ေထာင္ေရးမ်ိဳးကို ဘယ္လုိမ်ား တည္ေဆာက္ခဲ့ ၾကပါသလဲ ခင္ဗ်ာ?

ခရီးသြားမ်ား                ဘ၀က ႏွင္းမႈန္ေအာက္မွာ ေအးခ်မ္းၿပီးသားပါ။ ေအးခဲမေနတဲ့ ႏွလံုးသားက တစ္ခါတစ္ရံ ေႏြဦးကို တမ္းတတာ လြန္သလားကြယ္။ ေႏြဦးေရာက္ရင္ ႏွင္းေတြေပ်ာက္မွာမို႔ ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစဆိုၿပီး ဆုမေတာင္းရက္ဘူး။ ႏွင္းကိုခ်စ္သလို ေႏြဦးကိုလည္း တိမ္းမူးသူပါ။       ဘ၀က ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မ်ားမ်ားေပးမထားဘူး။ တစ္ခုခုကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တာနဲ႔ က်န္တစ္ခုကို လက္လႊတ္ရမွာပါ။ လုပ္ခ်င္တဲ့ အရာေတြရွိတယ္။ လုပ္သင့္တဲ့အရာေတြရွိတယ္။ လုပ္ေနရတဲ့အရာေတြလည္း ရွိတယ္။ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ တသားထဲမက်တဲ့ ဘ၀မွာ တစ္ခါတစ္ခါ လုပ္ခ်င္တာကို မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ဇြတ္တိုးလုပ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ လုပ္သင့္မွန္းသိေပမယ့္

"ေညာင္ရမ္း ဘာ့ေၾကာင့္ ႀကိဳက္ရတယ္" ေရးသူ=ျပည့္ျပည့္ *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* ျမန္မာ့ သမိုင္းမွာ ပ်ဴ၊ ပုဂံ၊ တေကာင္း၊ ပင္းယ၊ ေညာင္ရမ္း၊ အင္းဝ၊ ဟံသာဝတီ၊ ကုန္းေဘာင္၊ ကိုလိုနီေခတ္၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေခတ္ စသည္ျဖင့္ ေခတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္း၊ နိုင္ငံပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ပံုစံေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းခဲ႕သလို ကိုယ့္အႀကိဳက္ဆံုး ေခတ္ကိုေျပာၾကပါဆို ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေခတ္ကို ေျပာမည္လဲမသိ။ ကိုယ္ကေတာ့ သမိုင္းထဲက ေခတ္ေတြထဲမွာ ကိုယ္တိုင္မေရာက္ဖူးေပမဲ႕ ေညာင္ရမ္းေခတ္ကို အႀကိဳက္ဆံုး။ အေၾကာင္းက ေညာင္ရမ္းေခတ္ဟာ တျခားေခတ္မ်ားနဲ႕ မတူဘဲ ပညာတတ္သူ အလြန္ေပါေသာေၾကာင့္၊ ပညာေရးကို အထူးပင္ အေလးထားသည္ဟု ထင္ေသာေၾကာင့္ပါ။

ပ်င္းလာတယ္ ခုတေလာ စာေတြဖတ္ရတာ ပ်င္းလာတယ္ ေနပူတဲ့အေၾကာင္း၊ လသာတဲ့အေၾကာင္း ရာသီဥတုအေၾကာင္း ေနာက္ေတာ့... ေဆာင္း၊ ေႏြ၊ မိုး။ အခ်စ္အေၾကာင္း စစ္အေၾကာင္းနဲ႔ လက္မွာ မွင္စြန္းခဲ့တဲ့အေၾကာင္း။

ရင္ၾကပ္တဲ့အခါ ငါ ရင္ေတြၾကပ္ေနလို႔ သိပ္မေဖ်ာ္ပါနဲ႔လား အိုဗာတင္းေတြ... ဖားတစ္ပိုင္း ငါးတစ္ပိုင္းေတြ မ်ားေနလို႔ ႏြားႀကီးလား က်ားႀကီးလား မေမးရဲဘူး စားသြားမွာလည္း စိုးတယ္ ...

စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္တာလား စာေရးသူျဖစ္ခ်င္တာလား ************************** ************************** **                       တကယ္ေတာ့ စာေရးဆရာဆုိတာ စာေရးေနလုိ႕ စာေရးဆရာျဖစ္လာတာပါ။ ၿပီးေတာ့ စာေရးျဖစ္ဖုိ႕ဆုိတာကလည္း ဘယ္သူမွ တုိက္တြန္းလုိ႕မရပါဘဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မေရးသ၍ စာတစ္ပုဒ္ ေလာက္ေလာက္ လားလားျဖစ္ဖုိ႕ဆုိတဲ့ စိတ္ကူးပဲ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ ေလထဲ တုိက္အိမ္ေဆာက္ သလုိျဖစ္ေနမွာက အေသအခ်ာပါပဲ။ စာေရးဆရာလုိ႕အမ်ားက သတ္မွတ္ၾကတဲ့ သူေတြဟာ စာမေရးဘ ဲ စာေရးဆရာလုိ႕သတ္မွတ္ျခင္းခံ ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။

အထိမ္းအမွတ္ေန႔ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္သေကၤတ          မွတ္မိေသးရဲ႕လား `စံ´။ လြန္ခဲ့တဲ့ ကိုးႏွစ္က ဒီလိုေန႔ကိုေလ။ မင္းနဲ႔ကိုယ္ လက္ခ်င္းတြဲၿပီး ႏွစ္ဦးစလံုး ကိုယ္စီမသိတဲ့လူေတြကို ၿပံဳးရယ္ရင္း ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကတာကိုေပါ့။ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ရယ္စရာႀကီးေနာ္။ ဘ၀ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ခါ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ အရမ္းရီဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ္တို႔တြဲလက္ေတြ ခိုင္ခိုင္ၿမဲေနတုန္းပဲေလ။ လက္တြဲၿပီး (၆)ႏွစ္ေျမာက္မွာ ေကာင္ းေဇယ်ာလင္းဆိုတဲ့ သားႀကီး ၾသရသကို ကိုယ့္အတြက္လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ ေနာက္ထပ္(၃)ႏွစ္အၾကာ မေန႔ကပဲ

ကၽြန္ေတာ္အတြက္ လက္ေဆာင္             တစ္စံုတစ္ခုကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ရလိုက္ခ်ိန္တြင္ လူသားတစ္ဦးပီပီ က်ေနာ္၀မ္းသာမိမည္ ထင္သည္။ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ တစ္စံုတစ္ရာကို ျပန္ေတြ႕ခ်ိန္မွာေတာ့ ၀မ္းသာသည္ ထက္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈက ပိုမည္ထင္ပါသည္။ ယေန႔ ျပန္မေတြ႕ ႏုိင္ေတာ့ဟု ယူဆထားသည့္ ဘ၀ရဲ႕လက္ေဆာင္ေလးကို ျပန္ေတြ႕လိုက္ရၿပီ။ ဒုတိယအႀကိမ္အျဖစ္ ဘ၀က ေပးအပ္လိုက္သည့္ လက္ေဆာင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထိုအရာသည္

စာဖတ္ျခင္းမွသည္ …           ကၽြန္ေတာ္က ရုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယို ၾကည့္ရျခင္းထက္ သီခ်င္းနားေထာင္ရျခင္းကို ႏွစ္သက္သည္။ သီခ်င္းနားေထာင္ရသည္ထက္ စာဖတ္ရသည္ကို ပို၍ ဝါသနာပါသည္။ ငိုယိုေအာ္ဟစ္ကာ အပူခန္းမ်ားႏွင့္ ပရိတ္သတ္မ်က္ရည္ခ်ဴသည့္ ရုပ္ရွင္မ်ားထက္ ဟီးဟီးဟားဟား ရယ္ေမာရသည့္ ရုပ္ရွင္မ်ားကို ႀကိဳက္သည္။ ယခုေနာက္ပိုင္း ဟာသတို႔ထပ္လာသည့္အခါ ဒုန္းဒုန္းဒိုင္းဒိုင္းႏွင့္ အက္ရွင္ကားမ်ားကို ႀကိဳက္လာသည္။ (V i n Diesel) ၏ (Fast & Furious) စီးရီးမ်ား၊ (Tom Cruise) ၏ (Mission) စီးရီးမ်ား၊ (Liam Neeson) ၏ (Taken) စီးရီးမ်ားႏွင့္ (James Bond) စီးရီးမ်ားကို ႀကိဳက္သည္။ (Wentworth Miller) ေခါင္းေဆာင္ ပါဝင္သ ရုပ္ေဆာင္သည့္ (Prison Break) ကုိလည္း ႀကိဳက္သည္။ (Mr. Bean) ၏ ဟာသစီးရီးမ်ားကိုလည္း ႀကိဳက္သည္။ သိပၸံကားမ်ားကိုမူ လံုးဝမႀကိဳက္ခဲ့ေခ်။

သတိရခ့ဲရင္ ငါဝမ္းသာတယ္ နင့္အတြက္ ငါ့ရဲ႕အသဲကြဲကဗ်ာေတြေရးရင္း အေဝးတစ္ေနရာမွာ နင္ေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုၿပီးေတာ့... ငါဝမ္းသာတယ္ သူ႔အတြက္ နင့္ရဲ႕အသဲကြဲကဗ်ာေတြဖတ္ရင္း

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ပံုေျပာေကာင္းသူမ်ား              ကၽြန္ေတာ္သည္ ပံုျပင္ေတြကို ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်သူျဖစ္သည္။ ယခုခ်ိန္ထိတိုင္ ပံုျပင္ေတြကို စြဲစြဲမက္မက္ နားေထာင္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပံုေျပာေကာင္းသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေတြ႕ႀကံဳဖူးသူျဖစ္ခဲ့သည္။             ကၽြန္ေတာ္သည္ ပံုေျပာေကာင္းသူတစ္ဦး မဟုတ္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ပံုေျပာေနၿပီဆိုလွ်င္ေတာ့ ထုိသူ ပံုေျပာေကာင္း၊ မေကာင္း သိရွိနားလည္ႏိုင္သည့္ ႏွလံုးသားတစ္စံုကိုေတာ့ ပိုင္ဆိုင္ထားပါသည္။             ပံုျပင္နားေထာင္သူ အမ်ားစုကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ နားေထာင္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သင္ခန္းစာယူရန္၊ အတုယူအားက်ရန္၊ ျပန္လည္ေဝမွ်ေပးရန္ စေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ အပ်င္းေျပေစရန္အတြက္ နားေထာင္ၾကျခင္း ျဖစ္ သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပံုျပင္ေတြကို ခ်စ္စိတ္သက္သက္ျဖင့္ နားေထာင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ပံုျပင္ခ်စ္သူ မဟုတ္လား။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ၾကြက္၊ ေျမြ၊ လူမ်ားအေၾကာင္း ရသစာတမ္း         ကၽြန္ေတာ္ ၾကြက္ကေလးေတြကို ခ်စ္သည္။ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ၾကြက္ကေလးမ်ားအေၾကာင္းကို အဘြားေျပာျပသည့္ ပံုျပင္မ်ားထဲမွ သိခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။           ပံုျပင္ထဲက ၾကြက္ကေလးမ်ားမွာ ဇြဲ၊ လံု႔လရွိသည္။ အစြမ္းသတ ၱိရွိသည္။ ေတာင္ႀကီးေတြကိုပင္ ေဖာက္ႏိုင္သည္။ အားနည္းသည့္ဘက္မွ ရပ္တည္ကာ အရြယ္အစားေရာ ခြန္အားပါႀကီးမားသည့္ ဆင္ႀကီး ေတြကိုပင္ ႏိွမ္နင္းႏိုင္သူျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ငယ္ဘဝ၏ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ရဆံုးေသာ သတၱဝါေလးမွာ ၾကြက္ ျဖစ္လာသည္။           ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ရသည့္ ကၽြန္ေတာ့္သူရဲေကာင္း ၾကြက္ကေလး၏ တန္ဖိုးသည္

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မ်က္ဝန္းတို႔၏ ဘာသာစကား ရသစာတမ္း           မ်က္လံုး ဆိုတာ စိတ္ရဲ႕ျပဴတင္းေပါက္လို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ေျပာတာကို ၾကားမိသည့္ေနာက္ပိုင္း မ်က္လံုးဆိုေသာအရာေတြကို ဂရုတစိုက္ေစာင့္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့သည္။ အစပိုင္းတြင္ တမင္တကာ ေစာင့္ၾကည့္ရ ေသာ္လည္း သိပ္မၾကာေသာကာလတြင္ လူတစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ပထမဦးဆံုး သတိထားမိ ေသာအရာမွာ မ်က္လံုးမ်ား ျဖစ္လာေလသည္။ ေယာက်္ားေလး၊ မိန္းကေလး မခြဲျခားဘဲ မ်က္လံုးမ်ားစြာကို စူးစမ္းၿပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့ သိလာေသာ အရာတစ္ခုရွိသည္။ အလွတရား   ျဖစ္သည္။ မ်က္လံုးသည္ စိတ္၏ျပဴတင္းေပါက္ ဆိုေသာ္ျငား ျပဴတင္းေပါက္မွ ျမင္ရသည့္စိတ္ကို ဝိုးတဝါး ျမင္မိယံုမွအပ ေကာင္းစြာအကဲမခတ္တတ္ခဲ့ သည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ရိုးသားစြာဝန္ခံရလွ်င္ လူကဲခတ္သည့္ ေနရာတြင္ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ေလးကို ညံ့ပါသည္။

အရင္း အျမတ္  ေရးသူ=ညိဳျပာဝိုင္ ဦးသာဒင္တစ္ေယာက္ သားသမီး၊ ေခြ်းမ ၊ သမက္မ်ားႏွင့္ေျမးမ်ားကို သတိရေနသည္။ သူတို႕ေတြ သိေတာ့လည္း သိတတ္သားဟု စဥ္းစားေနမိသည္။ အခါႀကီးရက္ႀကီးမ်ဳိးတြင္ သူတို႕မိသားစုေတြအားလုံးက အဘိုးျဖစ္သူ ဦးသာဒင္ကို လာေရာက္ကန္ေတာ့ၾကၿမဲ ျဖစ္သည္။ ဦးသာဒင္အဖို႕ ကန္ေတာ့ခံရသည့္ ၀တၱဳပစၥည္းမ်ားကို မက္ေမာျခင္းမရွိေသာ္လည္း သူ႕အေပၚသိတတ္ၾကမႈအတြက္ ဂုဏ္ယူေက်နပ္ရသည္။ ပီတိျဖစ္ရသည္။ သူကလည္း ေျမးေတြကို ဆုျပန္ေပးတတ္သလ မုန္႕ဖိုးျပန္ေပးရမွ ေက်နပ္ေလ့ရွိသည္။ ဘိုးေအေပးေသာ မုန္႕ဖိုးရ၍ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည့္ေျမးမ်ားမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း

လက္ေဆာင္           လက္ေဆာင္ဆိုတာကို စြယ္စံုက်မ္းထဲမွာ ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ဖြင့္သလဲေတာ့ မသိဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာေတာ့ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ အက်ိဳးရွိေစတဲ့၊ အသံုးဝင္ေစတဲ့အရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အမွတ္တရပစၥည္း တစ္ခုခုေပါ့။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚ အမွတ္တရရွိေၾကာင္း၊ အေလးအနက္ထားေၾကာင္း ျပသတဲ့ေနရာမွာသံုးတဲ့ ၾကားခံတစ္ခုပါ။           ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ လက္ေဆာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ရဖူးတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လက္ေဆာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျပန္ေပးဖူးတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ အထိမ္းအမွတ္ေန႔တစ္ခုခုမွာ

"အႏုသုခုမ အစစ္သာ ျဖစ္ေစခ်င္ပါသည္"   ေရးသ ူ= ဓမၼ၀ီရ အရွင္ေတဇနိယ (ကိုလံဘို၊သီရိလကၤာ)             ယခုေရးသားမည့္ေဆာင္းပါးကိုလြန္ခဲ့ေသာ(၅)ႏွစ္ခန္႔ကတည္းက ေမတၱာရွင္ဆရာေတာ္အား ေရးသားေပးပါ ရန္ေလွ်ာက္ထားခဲ့ဖူးပါတယ္၊အႏုပညာရွင္နာမည္ခံတို႔သည္ ယခုအခါမွာ ပိုမိုကာဆိုးရြား လာသည့္ အတြက္ တာ၀န္ရွိသည္ဟုယူဆၿပီး၊အက်ိဳးလည္းရွိ မွန္လည္းမွန္ကန္မည္ဆိုပါက ေျပာ သင့္ ေျပာထိုက္ေသာ စကားမ်ားကိုေျပာရမည္ ဟူေသာ ျမတ္ဗုဒၶ ၏ ေဒသနာေတာ္ကို အာရံုျပဳ၍ ေကာင္းက်ိဳး လိုလား အမ်ိဳးေကာင္းသား၊ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးမ်ားအတြက္ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးသားလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါ သည္။

သူပဲေလ...  သူေပါ့ ကိုယ့္ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကို ဂုဏ္ယူခဲ့တာ သူေပါ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ရံႈးနိမ့္မႈကို ႏွစ္သိမ့္ခဲ့တာ သူေပါ့ ကိုယ့္ရဲ႕ နာက်င္၀မ္းနဲမႈကို စာနာခဲ့တာ သူေပါ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ဖြင့္ထုတ္ခြင့္မရွိတဲ့ စကားလံုးေတြကို ပံုေျပာင္းေပးတာ

"IQ နိမ့္တ့ဲ က်ေနာ္" .ေရးသူ= သန္ေလးကို . 1. ဒီအသက္ဒီအရြယ္ထိ ေရာက္ခ့ဲျပီ၊ စာေတြလည္း သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္သေလာက္ သင္ခ့ဲျပီ၊ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ခုထိနားမလည္ႏိုင္ေသးဘူးဗ်ာ။ 2. ငယ္ငယ္က တာဇံဇာတ္ကားေတြၾကည့္ေတာ့ ဇာတ္လိုက္တာဇံက က်ားသစ္ေရေလးပဲ ခါးပတ္လို႔။ ဒါနဲ႔ အေဖ့ေမးၾကည့္တယ္... ... "ဘာလို႔တာဇံက အက်ႌမဝတ္တာလဲ" ဒီေတာ့ အေဖက ျပန္ေျဖတယ္... ... "ဟ ေတာထဲေနတ့ဲ လူရိုင္းပါဆိုမွ အက်ႌခ်ဳပ္စရာ အပ္မရိွဘူး၊ အပ္ခ်ည္မရိွဘူး၊ အဝတ္စ မရိွဘူး၊ ဘာအသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းမွ မရိွဘူးကြ" "မုတ္ဆိပ္ရိတ္ဓားေရာ ရိွလား"

အတၱဓါးသြားကို ေဆးသားျပန္တင္ေတာ့...                   ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္မိတယ္။ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုယ္ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲ။ ဘာေတြလုပ္ၿပီးသြားၿပီလဲ။ ဘာေတြကို လုပ္ေနတုန္းလဲ။ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ။ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ မိုင္တိုင္ေတြမွာ ကိုယ့္အတြက္ ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ မိုင္တိုင္ေတြက နည္းနည္းရယ္။ သူမ်ားအတြက္ ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ မိုင္တိုင္ေတြက ပိုမ်ားတယ္။ တစ္ခါ တစ္ခါ သူမ်ားအတြက္...။ တစ္ခါတစ ္ခါ ကိုယ့္အတြက္ဆိုၿပီး ေလွ်ာက္ခဲ့ေပမယ့္ သူမ်ားအတြက္ျဖစ္သြားတဲ့ ခရီးရွည္ေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ ကိုယ့္ပံုေဆာင္ခဲကိုက အားနာမႈနဲ႔ ထုဆစ္ထားတာ မဟုတ္လား။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ လက္သီးမ်ား လက္သီးျပင္းျပင္း ထိုးဖူးပါသလား။ သို႔မဟုတ္ လက္သီးျပင္းျပင္း အထိုးခံရဖူးပါသလား။ ကၽြန္ေတာ္က လက္သီးျပင္းျပင္း ထိုးႏိုင္သူ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ အားအသင့္အတင့္ ျပင္းေသာ လက္သီးမ်ိဳး ႏွင့္ေတာ့ မၾကာခဏ မိတ္ဖြဲ႕တတ္သူ ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕လက္သီးေတြက ေခတၱခဏ ေမွာင္မိုက္သြားေစေသာ လက္သီးျဖစ္သည္။ ၾကယ္တခ်ိဳ႕ ႏွင့္လကို ျမင္ေယာင္ေစတတ္သည္။ တခ်ိဳ႕လက္သီးေတြက အသံျမည္ရံုသာ ျမည္ေသာ ဟန္ျပလက္သီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ၿပိဳင္ဘက္ကို ၿခိမ္းေျခာက္လို၍ေသာ္လည္း ေကာင္း၊ မိမိအစြမ္းအစကို ၾကြားဝါလို၍ လည္းေကာင္း၊ တစ္ဖက္ရန္သူကို မႏွိပ္စက္လိုေတာ့သည့္အခါမ်ိဳးတြင္ သံုးတတ္ေသာလက္သီးမ်ား ျဖစ္သည္။ လက္သီးတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေနာက္ေကာက္က်သြားေစမည့္ လက္သီးမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ ထိုလက္သီးမ်ိဳးကေတာ့ တစ္လံုးတည္း ျဖစ္သည္။

``ေဆာင္း´´ ကိုယ္သိပ္ခ်စ္တဲ့ ေဆာင္းေပါ့ ခ်စ္သူပံုလႊာကို အမိဖမ္း အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ လြမ္း အလြမ္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရင္း လမ္းေဘးမွာ ေတးသီဖူးတယ္...။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ ရွင္သန္ျခင္း               လြန္ခဲ့တဲ့(၆)ႏွစ္က ငါ့အိတ္ကပ္ဟာ ျပားျပားေလး။ ၿပီးေတာ့ ပါးပါးေလး။ ခုေတာ့ အိတ္ကပ္ေလးက ေပါက္ေနၿပီ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ အိပ္မက္ေတြက နည္းနည္း ရယ္။ ခုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါးပါးန႔ဲ အိပ္မက္ေတြက မ်ားမ်ားလာၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ ကမၻာႀကီးကလည္း ျပားသြားတယ္။ ငါ့ဦးေႏွာက္ေတြလည္း စားသြားတယ္။ ပိုက္ဆံေခ်းၿပီး ျပန္မဆပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မ်ားတယ္။ အားနာမႈနဲ႔ ျဖစ္တည္ခဲ့တဲ့ ငါ့ကိုယ္ ငါလည္း ခါးတယ္။ ေဆြးေနတဲ့ ျမွားေတြကို ခၽြန္ဖို႔ထက္ ေျပးေနတဲ့ အေတြးေတြကို ထိန္းဖို႔က ပိုခက္တယ္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး စာမေရးျဖစ္ေတာ့တဲ့ စာေရးဆရာမကို သနားတယ္။ စာေရးၿပီး စာမျဖစ္တဲ့ ငါလုိလူလည္း မ်ားတယ္။

သီအိုရီလြဲ ျမစ္တစ္စင္း ဘ၀လမ္းေကာက္ေကာက္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး မစီးႏိုင္တဲ့ ျမစ္ေတြၾကား

 ငတံုး ကိုယ္ကမင္းအတြက္ က်ားတစ္ေကာင္ မဟုတ္ခဲ႔သလို ႏြားတစ္ေကာင္လည္း မဟုတ္ခဲ႔ဘူး။ ညေတြမွာ မအိပ္စက္ႏိုင္တဲ႔ မင္းရဲ႕ ဇီးကြက္တစ္ေကာင္...

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာဖံုး           “ ကၽြန္ေတာ္က ဆိုက္ကိုတစ္ေယာက္ပါ ” ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေၾကာ္ျငာဝင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ပါ ဆုိေသာ တီဗြီေၾကာ္ျငာကို အားက်၍လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ မရိုးသားမႈေတြမ်ားလာေသာေၾကာင့္ ရိုးသားခ်င္လာ၍ ဝန္ခံရျခင္း ျဖစ္သည္။ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ ရီစရာေကာင္းေသာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုသည္ ကၽြန္ေတာ္လိုက္လံ ရီေမာဖို႔ ခက္ခဲေနေသာ အရာတစ္ခု ျဖစ္ေနတတ္သည္။ သာမန္အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုသည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အူလႈိက္သည္းလိႈက္ ရီေမာစရာကိစၥတစ္ခုလည္း ျဖစ္လာတတ္ေသးသည္။ ယေန႔ မနက္ေစာပုိင္းေလးတြင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ရီစရာေကာင္းေသာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သည္။ ရီစရာမေကာင္းလွ်င္ေတာင္ ေမာစရာေတာ့ ေကာင္းပါသည္။

ဘ၀           တကယ္ေတာ့ သူဟာ ေခ်ာင္မွာေငးရင္း ကေလာင္ေသြးလိုသူပါ။ လက္ေတြ႕ဘ၀ျဖစ္စဥ္ထဲမွာေတာ့ အစာအိမ္တစ္ခု အတြက္ ကိုယ္စိတ္ႏွလံုးအားလံုးကို ၀န္းက်င္သစ္တစ္ခုတြင္ ကိုးနာရီတိတိေရာင္းစားရင္း ဘ၀ကို ေရွ႕ဆက္ေနရသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ကံေကာင္းတာလား၊ ကံဆိုးတာလားဆိုတာကိုေတာ့ ေ၀ခြဲမရႏိုင္ခဲ့။ ထိုအလုပ္သည္ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို မတိုက္စားေသာ္လည္း သူ႔ ႏွလံုးသားကိုေတာ့ တတိတိတိုက္စားသည္။ သူ႔ စိတ္ကို တရိရိညွင္းသည္။ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ျခင္း မရွိသည့္ ပတ္လမ္းထဲမွာ ေျပးရင္း ေမာပန္းလာသည္။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စကားလံုးမ်ား၏ေနာက္ကြယ္ ရသစာတမ္း         စကားလံုးတစ္လံုး၏ ေလးနက္မႈကို ႏႈတ္တစ္ရာ စာတစ္လုံးဟူေသာ ဆိုရိုးျဖင့္ သိရွိႏိုင္သည္။ စာတစ္လံုး က်ေပါက္ ေပ်ာက္ရွသြားသည္ႏွင့္ အဓိပၸါယ္တို႔ ကြဲျပားျခားနားသြားႏိုင္သည္။ မွန္ကန္စြာေရးသား ထားသည့္တိုင္ အဓိပၸါယ္အယူအေကာက္လြဲသြားသည္ႏွင့္ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈတို႔က မ်ားစြာျဖစ္သည္။           ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သမိုင္းတြင္ အသက္တို႔ ဆံုးရႈံးခဲ့ရဖူးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ မႏၱေလးေတာင္ေျခတြင္ ေက်ာက္စာတို႔ စုပံုခဲ့ရဖူးသည္။ ဆိုးက်ိဳးလည္းရွိသည္။ ေကာင္းက်ိဳးလည္းရွိသည္။ သို႔ေသာ္

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) ေနာက္က်ေရာက္လာသည့္ သတင္း ရသစာတမ္း         ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သတင္းေကာင္းေတြသည္ ေနာက္က်မွ ေရာက္လာတတ္ေသာ အရာေတြ ျဖစ္ခဲ့သည္။ တခ်ိဳ႕အရာေတြက ရိုးစင္းရွင္းလင္းသည္။ ထိုရိုးစင္းရွင္းလင္းေသာအရာေတြသည္ တစ္ခါတစ္ရံ ကၽြန္ေတာ္အတည့္ၾကည့္၍ မျမင္ရေသာအရာမ်ား ျဖစ္ေနတတ္ေသးသည္။ ရႈပ္ေထြးသေယာင္ ထင္ရေသာ တခ်ိဳ႕အရားမ်ားကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ရွင္းလင္းလြယ္ကူေသာ အရာမ်ား ျဖစ္လာတတ္ေသးသည္။           ေက်ာင္းသားဘဝတြင္ ကၽြန္ေတာ္က စာေတာ္ေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ဦး မဟုတ္ခဲ့သလို ဉာဏ္ေကာင္းေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္ခဲ့ေခ်။ စာႀကိဳးစားေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ဦး ေတာ့ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထို႔အတြက္ တစ္ခါတစ္ရံ

ကမာၻေပၚက ျမန္မာ  ေရးသူ=ဂ်စ္ ဘာေျပာတယ္ ေလာ္ရာ´ `စိတ္မ၀င္စားဘူးလို႕ ေျပာတာပါ ဒယ္ဒီ ´  `မရဘူးသမီး ။ ဒီေခတ္ ဒီအခ်ိန္ခါၾကီးထဲမွာ သမီး ဗမာစကားမတတ္လို႕မရဘူး´  `ဒါဆိုလဲ ေနာက္မွတက္မယ္ဒယ္ဒီ။ အခု သမီးမွာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းနဲ႕ ဂ်ပန္ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းေတြတက္ရဦးမယ္´ `အဲဒါ ခက္တာပဲ .. မင္းတို႕ကေလးေတြ ဘာကအေရးၾကီးလဲဆိုတာ မခြဲျခားႏိုင္ေသးဘူး။ ဗမာစကားတတ္ရင္ ကမာၻမွာမင္းသြားခ်င္တဲ့ႏိုင္ငံဆီသြားျပီး အလုပ္လုပ္လို႕ရျပီ။´

ေမေမ ဒီေလာကႀကီးမွာ သားမသိတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ တခ်ိဳ႕အရာေတြကို သားလိုက္မမွီဘူးေမေမ။ ရိုးရိုးသားသား ၀န္ခံရရင္ သားနားမလည္ဘူး။ ရိုးသားပါလို႔ ေမေမ အၿမဲေျပာတယ္။ ေမေမလည္း သားေမးတာေလးေတြကို ရိုးရိုးသားသားပဲ ေျဖပါေနာ္။ ေနာက္ၿပီး ေဖေဖ့စာထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ လမ္းေတြဟာ မေျဖာင့္ႏိုင္ေတာ့ ျမစ္ေတြက ပိုလို႔ေကြ႕ေကာက္တယ္ ေကာက္ေကြ႕ျခင္း အလွတရားကိုဆန္႔က်င္လို႔ မေကာက္ေကြ႔ဘဲ လွခဲ့တဲ့ျမစ္တစ္စင္းကို ပိုင္ခဲ့ဖူးတယ္ အဲဒါက (အေမ)တဲ့။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အလြဲမ်ား ကၽြန္ေတာ့္မွာ အလြဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕အလြဲေတြက ရီဖို႔ေကာင္းတယ္။ တခ်ိဳ႕အလြဲေတြက် အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံပါးလ်ေစတာမို႔ မ်က္ရည္ဝိုင္းေလာက္တ့ဲ ပမာဏဆို မ်က္ရည္ဝိုင္းပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ့္အလြဲေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႏွစ္သက္သည္ ျဖစ္ေစ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့အလြဲကို ဒဏ္ခံရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သင္ခန္းစာအျဖစ္နဲ႔ပဲ လက္ခံလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ရွက္တတ္ပါတယ္။ ဒါမ်ား ဘာဆန္းလိုလဲ လူမွန္ရင္ အရွက္တရားရွိရမွာေပါ့လို႔ ခင္ဗ်ားေတြးရင္ ေတြးမိလိုက္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရွက္တာက မလိုအပ္ဘဲနဲ႔ကို ရွက္တာမ်ိဳးဗ်။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ခ်စ္ေသာဆရာမ်ား                ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသမွ ဆရာအဆင့္ မွီမွာလား။ ဘ၀မွာ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသရတဲ့ ဆရာတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္။ ခ်စ္ေပမယ့္ မေၾကာက္ရတဲ့ ဆရာတို႔လည္း ရွိမယ္။ မခ်စ္ေပမယ့္ ေအာင့္ထားရတဲ့ ဆရာဆိုးလည္း မ်ားမယ္။ ပ်ားရည္ေကၽြးၿပီး အားေပးသြားတဲ့ ဆရာေတြလည္း ရွိတယ္။ ဆားရည္နဲ႔ အနာသိပ္သြားတဲ့ ဆရာတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဘ၀က ခါးတယ္။ အဲဒါကိုမွ ေကာ္ဖီခါးခါးတိုက္သြားတဲ့ ဆရာတစ ္ေယာက္လည္း ႀကံဳခဲ့ဖူးတယ္။ ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ဆရာေတြနဲ႔ မႏွစ္ၿမိဳ႔ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆရာေတြအေၾကာင္းတလွည့္တေျပာင္းနဲ ႔ေခါင္းထဲေရာက္ေရာက္ လာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အသစ္ႀကိဳက္သူမ်ား ရသစာတမ္း           ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိသည့္ ဖုန္းေလးတစ္လံုးအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ အနက္ေရာင္ (Nokia Slide)ဖုန္းေလးျဖစ္သည္။ ေမာ္ဒယ္မွာ (Nokia 3600s) ျဖစ္သည္။ လက္ဝယ္ရွိသည့္ ဖုန္းေလးတစ္လံုးအေၾကာင္းကုိ ေမာ္ဒယ္မွအစ ေျပာျပေနရျခင္းမွာ ၾကြားဝါလို၍မဟုတ္ဘဲ ယေန႔ေခတ္မွာ ေရွ႕ေျပးေနၾကသည့္ (touch)ဖုန္းမ်ား၊ (i-pad)မ်ားၾကားတြင္ ေမာ္ဒယ္မည္မွ် နိမ့္ေနေၾကာင္း သိသာေစလို၍ျဖစ္သည္။           အသစ္ႀကိဳက္သူမ်ားၾကားတြင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အသစ္ကိုစိတ္ဝင္စားသူျဖစ္သည္။ အသစ္တိုင္းကို မႀကိဳက္ေသာ္လည္း

မိသားစု                    မိိသားစုတဲ့။ သိပ္လွတ့ဲ စကားလံုးေလးေပါ့။ အဲဒီ စကားလံုးေလး သံုးလံုးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သားႏွစ္ေယာက္နဲ႕ သူမကို ရည္ညႊန္းပါတယ္။ လြယ္လြယ္နဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။စိတ္ဓာတ္ေတြ ေအာက္ျပဳတ္က်သြားတိုင္း ဖုန္ခါၿပီး အေရာင္ျပန္တင္ေပးတတ္တာ သူမပါ။ အလုပ္သြားတိုင္း ဝင္းတံခါးေပါက္ဝအထိ လိုက္ပို႔ႏႈတ္ဆက္သူက

                                                                                                          စာေရးဆရာမ                                                                                            ေရးသူ= ပုညခင္         စာေရးဆရာမသည္ သူ အသက္သြင္းဖန္တီးလာရသည့္ဇာတ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဇာတ္လမ္းသေဘာအရ တနည္းနည္းနွင့္ေဖ်ာက္ဖ်က္ရေတာ့မည့္အခ်ိန္သို႔ေရာက္လ်ွင္ စာမက်က္ခ်င္၍ စာအုပ္ေပ်ာက္ ရွာသလို ေဘာလ္ပဲန္ပဲေပ်ာက္သလို ဟိုဒီလမ္းလႊဲေရွာင္ဖယ္ေန တတ္ေသာ ေက်ာင္းသူကေလး နွင့္ တူတူလာတတ္၏။           ခု မရွာလည္းျဖစ္ေသာ စာအုပ္မ်ားကို ထထရွာ၏။ ေပ်ာက္ေနေသာစာအုပ္မ်ားကိုမွဖတ္ခ်င္လာ၏။ ရႈပ္ေနေသာပစၥည္းမ်ားကို ခုမွပိုရႈပ္သည္ထင္လာကာ ထထရွင္း၏။ ဗိုက္ခဏခဏဆာ၏။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေကာ္ဖီခ်စ္သူမ်ား ရသစာတမ္း                   လူတိုင္းတြင္ ကိုယ္ပိုင္သေကၤတအျဖစ္ သတ္မွတ္၍ရႏိုင္သည့္ အမူအက်င့္ပံုရိပ္မ်ား ရွိၾကမည္ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္း ဟုဆိုလိုက္ သည္ႏွင့္ တစ္သက္တာမွတ္တမ္းမွ ဆရာႀကီး၏ပံုရိပ္ကို ျမင္ေယာင္မိမည္ျဖစ္သည္။ ဘရန္ဒီတစ္လံုးဟု ဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ ဆရာေသာ္တာေဆြကို အမွတ္ရခ်င္ ရသြားႏိုင္သည္။ အျပင္ေလာကတြင္ ေတြ႕ႀကံဳျမင္ဖူးျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ေသာ္လည္း ၄င္းတို႔ေရးသားထားခဲ့သည့္ စာအုပ္မ်ားထဲမွ ကိုယ္ပိုင္ သေကၤတမ်ားက စာဖတ္သူ၏စိတ္တြင္ စြဲထင္သြားၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။             မေတြ႕တာၾကာၿပီျဖစ္သည့္ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားအေၾကာင္း စကားစပ္မိလွ်င္ ၄င္း၏ ဝါသနာ၊ ဗီဇ၊ သေကၤတတို႔ကို ရုတ္ခ်ည္းျဖတ္ခနဲ သတိရမိၾကမည္သာျဖစ္သည္။ လူတစ္ကိုယ္အႀကိဳက္တစ္မ်ိဳးဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ႏွစ္သက္စြဲမက္သည့္ အရာတစ္ခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ၄င္းတို႔ထဲမွ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကိုယ္စားျပဳသည့္အရာမွာ ေကာ္ဖီျဖစ္သည္။

အိပ္ယာထခ်ိန္ ဘက္စ္ဆဲလား စာေရးဆရာမတစ္ေယာက္အား ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းလိုက္၏။ “ ခင္ဗ်ား ေႏြရာသီဆို ဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ယာထသလဲ ” “ ကၽြန္မ အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ကေန ေနေရာင္ျခည္ဝင္လာတာနဲ႔ အိပ္ယာထျဖစ္ပါတယ္ ” “ ဟာ … ဒီလိုဆို အေစာႀကီး ထတာေပါ့ေနာ္ ” “ ဟင့္အင္း …ကၽြန္မ အိပ္ခန္းကျပဴတင္းေပါက္ကို ေနာက္ဘက္အရပ္ မ်က္ႏွာမူထားပါတယ္ ” (www.work.com မွ ဟာသတိုေလး ကို ျပန္ Share ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)

အမ်ိဳးမ်ားအတြက္ စာ .... ကၽြန္ေတာ္မွာ အမ်ိဳးအမ်ားႀကီး မရွိပါဘူး။ အေတာ္ေလးကို နည္းပါးပါတယ္။ အဲဒီ အမ်ိဳးနည္းနည္းေလးကို ႏႈတ္တရြရြ ဖြင့္မေျပာျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ပါတယ္။ မ်ိဳးႏြယ္မတူေပမယ့္ ခံစားခ်က္ခ်င္းတူတဲ့ အမ်ိဳးေတြပါ။ စုစုေပါင္း (၈)ေယာက္ေလာက္ပဲ ရွိပါလိမ့္မယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း လံုး၀ မသိၾကသလို တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ၾကလည္း အနည္းငယ္ေတာ့ ရိပ္မိသိရွိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ အဲ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းကို ကိုယ္တုိင္ ေျပာျပရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က စင္ေပၚတက္ရတာကို မႏွစ္သက္ေပမယ့္ စင္ေအာက္က လက္ခုပ္တီးလိုသူပါ။ စင္ေပၚမွာ ရီစရာေတြေျပာၾကရင္ စင္ေအာက္ကေန အသံထြက္ ရီေမာတတ္သလို

ကၽြန္မ ႏွင့္ စာေရးျခင္း  ေရးသူ-ေရႊအိမ္စည္ေမ            က်မ ေရးသားခဲ့ဖူးတဲ့ရီဗ်ဴးအခ်ိဳ႕ကို ဖတ္အျပီးမွာ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္က လစဥ္တစ္အုပ္က် စီ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္ေဆာင္းပါးေရးေပးမလားရယ္လို႔ အေမးစကားျပဳလာပါတယ္။ စာဖတ္ျခင္းကို ခံုမင္ျပီး ရသကိုရိုးရိုးမခံစားဘဲ Analysis လုပ္တတ္တဲ့ က်မ အတြက္ ဒီကမ္းလွမ္းခ်က္ဟာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ     ျဖစ္စရာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ၿမိဳ႕ကေလး           ရသစာတမ္း         ၿမိဳ႕ကေလးသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ ၿမိဳ႕ကေလး၏ ဒိုင္ယာရီထဲရ်ိ ေန႔စြဲတစ္ခုတြင္ သူ႔ကို ေမြးဖြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေန႔သည္ ဇြန္လ၏ တစ္ခုေသာေန႔ခင္းတြင္ ျဖစ္သည္။ မနက္ခင္းပိုင္း တြင္ ေအးျမၿပီး ေန႔ခင္းပိုင္းမွာေတာ့ ေနပူၿပီးေလမတိုက္သည့္ သမားရိုးက် ေန႔ခင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ သည္။           ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးတြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည့္အတြက္ ခ်စ္စရာေကာင္းမည့္ ကေလးငယ္ ေလးဟု ယူဆမထားေစလိုပါ။ ထို႔အတူ မုန္းစရာေကာင္းမည့္ လူတစ္ေယာက္ဟူ၍လည္း ႀကိိဳေတြးမထား ေစလိုပါ။ ဘုရားသခင္က ေနာက္ဆံုးေန႔မေရာက္မခ်င္း လူသားအား အျပစ္သတ္မွတ္ေတာ္ မမူဟု က်မ္းစာထဲတြင္ ဖတ္ခဲ့ရဖူးသည္။