ကၽြန္ေတာ္မွာ
အမ်ိဳးအမ်ားႀကီး မရွိပါဘူး။ အေတာ္ေလးကို နည္းပါးပါတယ္။ အဲဒီ
အမ်ိဳးနည္းနည္းေလးကို ႏႈတ္တရြရြ ဖြင့္မေျပာျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ပါတယ္။
မ်ိဳးႏြယ္မတူေပမယ့္ ခံစားခ်က္ခ်င္းတူတဲ့ အမ်ိဳးေတြပါ။ စုစုေပါင္း
(၈)ေယာက္ေလာက္ပဲ ရွိပါလိမ့္မယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း လံုး၀
မသိၾကသလို တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ၾကလည္း အနည္းငယ္ေတာ့ ရိပ္မိသိရွိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။
အဲ
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းကို
ကိုယ္တုိင္ ေျပာျပရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က စင္ေပၚတက္ရတာကို မႏွစ္သက္ေပမယ့္
စင္ေအာက္က လက္ခုပ္တီးလိုသူပါ။ စင္ေပၚမွာ ရီစရာေတြေျပာၾကရင္ စင္ေအာက္ကေန
အသံထြက္ ရီေမာတတ္သလို
စင္ေပၚမွာ ေဒါသထြက္စရာကိစၥျမင္ေနရရင္လည္း
စင္ေအာက္မွာပဲ ေဒါသထြက္ေနတတ္သူပါ။ စင္ေအာက္ကေန ဆဲရတဲ့အရသာကိုေတာ့
လံုး၀မႏွစ္သက္သူျဖစ္ပါတယ္။ စင္ေပၚမွာ မႏွစ္သက္စရာ
တစ္ခုခုေတြ႕ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ တီးေနတဲ့လက္ခုပ္ကို ရပ္ထားလိုက္မွာပါ။ Group
Chat မွာ ဝင္မေျပာျဖစ္ေပမယ့္ အမ်ိဳးမ်ားေျပာသမွ် တိတ္တဆိတ္နားေထာင္ရင္း
သေဘာက်ေနတတ္သူပါ။ သူတို႔ေတြရဲ႕ မွတ္ခ်က္ေလးေတြေၾကာင့္ ဝိပိြဳင့္တစ္ခ်ိဳ႕ကို
သိလာရတယ္။ အခ်က္အလက္လြဲမွားမႈကလြဲလို႔ အားနည္းခ်က္တခ်ိဳ႕ကို
မျပင္ျဖစ္ခဲ့တာက ဖန္တီးၿပီးသမွ်ကို ခ်စ္ခင္စိတ္တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ပါ။
ေနာင္တူညီတဲ့ အမွားမ်ိဳး မက်ဴးလြန္မိေအာင္ေတာ့ ဂရုတစိုက္နဲ႔
သတိထားျဖစ္ေအာင္ ေစတနာနဲ႔ အႀကံျပဳခ်က္ေလးမ်ားကို ေလးေလးစားစား
မွတ္သားထားပါတယ္။ ခုတေလာ စာေရးခ်င္တယ္။ ေလးေလးနက္နက္ ေရးခ်င္ေပမယ့္
စိတ္ထဲမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးအေတြးေတြပဲ ျပည့္ႏွက္ေနေတာ့ မေရးျဖစ္တာ ၾကာၿပီ။
ႏွစ္သက္လို႔ ဝယ္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြက အေတာ္အသင့္ရွိလာသလို ဖတ္ဖို႔
အေၾကြးေတြကလည္း မနည္းလွဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က စကားနည္းေတာ့
အေတြးမ်ားတယ္။ ဝန္အသင့္ဆံုးက ဖုန္းဆက္ဖို႔ေပါ့။ အဆက္အသြယ္
ျပတ္ေတာက္မသြားေစဖို႔ ဖုန္းဆက္ဖို႔လိုတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကို
ဖုန္းမဆက္ျဖစ္တာပဲ ၾကာလွၿပီေလ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္ အမ်ိဳးေတြကို
ခ်စ္ပါတယ္။
PS: အမ်ိဳးမ်ားနည္းတူ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ HR သင္တန္းက ညီငယ္ေလးလည္း နီးလ်က္နဲ႔ ေရာက္မလာႏိုင္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားလည္မွာပါ။
Comments
Post a Comment