Shint Nyo Lay

သူဇာပျို့ ၆၀။   နန်းလုံးထိပ်မှာ ၊ တင်စရာသည်၊ ထိပ်ချာစက်တော်၊ မခေါ်တည့်လေ။ ။ အချစ်မေတ္တာ၊ ထပ်လောင်းကာသည်၊ ရှုရာတို့မျက် ဖျော်တည့်လေ။ ရွှေဘုန်းသမ္ဘာ၊ ညွန့်လူးလာသည်၊ ရတနာတစု၊ မြဆင်းတုနှယ်၊ နုနုညိုညို၊ မစက်လိုလည်း၊ ငိုရဘူးရှင်၊ ရာဇဝင်ဖြင့်၊ သန့်စင်မြတ်ကျော်၊ အကြောင်းတော်ကို၊ ချီငေါ်ဟုတ်လျောက်၊ ရွှေနားလျှောက်မည်၊ မိုမောက်မေတ္တာ၊ ပုံစရာသည်၊။ ထိပ်ချာတည့်ထိပ်ပန်း ထိပ်ထက်တင်၊ ပန်းသွင်သည့်ရည်သွေး၊ နုမွှေးမွှေး။ ။   ဧယာဉ်ချိုယဉ်ပျောင်းနုဧ ။ စာဆိုရှင်အမည် = ဝန်ကြီးပဒေသရာဇာ ကဗျာအမျိုးအစား = ပျို့ ခေတ် = ညောင်ရမ်းခေတ်

သူဇာပျို့ ၅၉။   လက်ဖွဲ့ချည်မျှင် ၊ စီရင်ထူးဆန်း၊ လင်ပန်းချိုးအင်၊ ရည်ရွှင်မြမှုတ်၊ ခွက်ကြုတ်ဖလား၊ ပတ္တမြားရိုးရဲ၊ ရွှေခဲ-ငွေလျက်၊ အမျက်ရတနာ၊ များစွာအနဂ္ဃ၊ အယ-အချီ၊ ပည်းသီထပ်လောင်း၊ သိန်းသောင်းခွန်ရ၊ မြို့ပြ ဆင် မြင်း၊ သင်းပင်းလူစု၊ ကစားမှုလည်း၊ ဝေဠုရိယ၊ ကျောက်ပေါင်းစသည်၊ ပီသရုပ်သွင်၊ ဘန်စီရင်လျက်၊ နန်းပြင်-နန်းတွင်း၊ ဆက်သွင်းလက်ဖွဲ့၊ ထားရာမဲ့မျှ၊ မဟဲ့ကြည့်ရာ၊ ပက်သာကချေ၊ ထွေထွေပွဲလမ်း၊ ပည်းဖြင်မွန်းတိ၊ မင်းခမ်းမင်းမှု၊ မင်းရတုဖြင့်၊ ယဉ်နုစီရင်၊ ပြခက်တင်မှ၊ ရုပ်သွင်နုမျစ်၊ ရင်သိမ်းသစ်ချည်း၊ တရွယ်တည်းလျှင်၊ ဆံစည်းထောင်ထောင်၊ ညိုရောင်ညိညိ၊ နောက်ဆံအိနှင့်၊ ချစ်မိဘွယ်ရာ၊ စဉ်ကာတဖက်၊ နေစေလျက်တည့်၊ ဖြူညက်နုရွ၊ ရွယ်ကမျှပင်၊ ဒက်လှရင်ရစ်၊ နားထွင်းသစ်ချည်း၊ နက်မည်းဆံထုံး၊ တင့်ဆုံးချီချီ၊ နှင်းဆီကြိုင်ကြိုင်၊ ရှက်ဆိုင်ရွရွ၊ အိနောက်စနှင့်၊ ဘယ်ကတရွေ၊ စဉ်နေစေလျက်၊ သံခြေပျောင်းငေါ်၊ သံကြော်ယဉ်ဆုံး၊ ဘွဲ့သီကုံး၍၊ နှလုံးသည်းအူ၊ စိတ်ကိုယူသို့၊ သံတူမယွင်း၊ ကျူးသံညင်းသည်။ ။   ဧယာဉ်ချိုယဉ်ပျောင်းနုဧ ။ စာဆိုရှင်အမည် = ဝန်ကြီးပဒေသရာဇာ ကဗျာအမျိုးအစား = ပျို့ ခေတ် = ညောင်ရမ်းခေတ်

သူဇာပျို့ ၅၈။   ရတနာစု ၊ နုနုနယ်နယ်၊ ပန်းဝတ်နှယ်သို့၊ စိုးလယ်ထိပ်ပေါ်၊ ဘိုးမင်းကျော်နှင့်၊ ဘွားတော်ဘုရား၊ ထွတ်ထားမယ်တော်၊ ရှုပျော်ချစ်စည်း၊ ခမည်းတော်မင်း၊ ဆွေရင်းမျိုးတော်၊ အိမ်တော်နန်းလုံး၊ ချစ်ကုံးသီကြ၊ ချီ-မငတည့်၊ ဒေါသရှောင်ပြစ်၊ ဆယ့်ရှစ်နှစ်သာ၊ ရွယ်သစ်မကြီး၊ မတ်သမီးချည်း၊ နို့လည်းမြိန်ချို၊ ကိုယ်လည်းမလျ၊ လှသည်ပြင်လျာ၊ ဝါးရာကောက်ရွေး၊ နို့ထိန်းပေးသော်၊ ရင်သွေးငါးရာ၊ ဘွားဘက်ပါ၏၊ ရတနာပုခက်၊ တင်မည့်ရက်ဝယ်၊ ပြိုးပြက်ရောင်လူး၊ စိန်ခြူးမြထိတ်၊ ဖိတ်ဖိတ်ရောင်တောက်၊ လက်ကောက်ခြေချင်း၊ ဝင်းဝင်းရောင်ချက်၊ ကျားလက်သည်းပါ၊ လည်မာ-လည်တွင်၊ တန်ဆာဆင်မှ၊ မျက်ရှင်စီခြယ်၊ ပုခက်ဝယ်လည်း၊ ရောင်သွယ်ထွန်းဝေ၊ ကလပ်ခြေနှိုက်၊ မြဲနေစောင့်ဟန်၊ ဂုမ္ဘဏ်ဘီလူး၊ စွယ်ပြူးထူးနှင့်၊ မာန်ရူးနဂါး၊ ခြင်္သေ့ထား၍၊ ဘောက်ကြားကြိုးကြွ၊ အစငေါ်ရှက်၊ ပန်းလှထက်ဝယ်၊ သန်လျက်နတ်သား၊ ထမ်းဟန်ထား၏၊ ပြယားရည်ရှင်၊ တုရင်လေးထောင့်၊ သုံးမြောင့်အုံးထား၊ တုရင်ဖျားဝယ်၊ မြပြားညိုမြိုက်၊ မှန်ကင်းစိုက်၏၊ မြင်းကိုက်အင်းကွက်၊ မျက်နှာကျက်လည်း၊ ပြိုးပြက်ရောင်ဖြာ၊ ကြမ်းမှာခင်းပေ၊ ခြင်္သေ့ရေတွက်၊ ဆယ်ထွေ-ဆယ်ရည်၊ မွေးရှည်ညံ့စွာ၊ ကတ္တီပါတည့်၊ အံ့ရာဘိုးကြိုး၊

သူဇာပျို့ ၅၇။   ဤသို့ထူးချွန် ၊ ချစ်ကြိုးလွန်၍၊ ခြောက်တန်နတ်မှာ၊ ပဒေသာသို့၊ လိုရာမတ၊ ကာလမီးမိုး၊ အဘိုးနဂ္ဃ၊ နဝရောင်ညီး၊ ကျောက်ဖြင့်ပြီးသား၊ အံ့ချီးစရာ၊ တန်ဆာစုံအင်၊ လဲလှယ်ဆင်လျက်၊ ပူပင်ဒုက္ခ၊ ကြောင့်ကြမဆံ၊ ချမ်းသာစံသော်၊ တရံရောခါ၊ မင်းသူဇာ၏၊ ရတနာဂဗ္ဘ၊ ဝမ်းတော်လျဝယ်၊ မြတ်လှသန္ဓေ၊ တည်လျှင်းလေ၏၊ နေ့ရေလည်းမြင့်၊ ချိန်ခါသင့်သော်၊ ဘုန်းရင့်သမ္ဘာ၊ အင်္ဂါညီညွတ်၊ ယောက်ျားမြတ်ကို၊ ညှာလွတ်ချပ်ပြေ၊ နတ်ပန်းကြွေသို့၊ ကြက်သရေတိုက်ဝှမ်း၊ မယ်တော်ဝမ်းမှ၊ သာချမ်းသန့်စင်၊ မျက်နှာမြင်၏၊ မထင်ပြစ်ဆာ၊ ထိုဘွားခါဝယ်၊ ရတနာပြိုးပြက်၊ မြကွန်ရက်နှင့်၊ ခင်းကြက်သာကြည်၊ ခံရသည်ကို၊ ရည်၍တကြောင်း၊ တပ်ပေါင်းမြို့စား၊ တလွှားရပ်စည်၊ ရှမ်းပြည်ယွန်းပြည်၊ စရှိသည်ဝယ်၊ ထီး, စည်, ဝေါရ၊ ဒေသမြို့ပြား၊ မင်းမင်းများက၊ ပတ္တမြားစသည်၊ ထူးလည်မြားစွာ၊ ရတနာတိ၊ ရှိကြာဦးတည်၊ ဆက်ရောက်သည်ကို၊ ရည်၍လည်းကောင်း၊ ကျော်သောင်းလွှံ့ကြား၊ ထိုမင်းသားကို၊ ထူးပြားသာယာ၊ ရတနာပဉ္ဇ၊ မည်မှည့်ကြ၏၊ မာဂဓအလို၊ ထိုထိုမြန်မာ၊ ပြန်သောခါမူ၊ ရတနာစု၊ နုသည်နာမ၊ ခေါ်ဆိုရသည်။ ။   ဒိဗ္ဗမာလု - ပမာတည်း ။ စာဆိုရှင်အမည် = ဝန်ကြီးပဒေသရာဇာ ကဗျာအမျိုးအစား = ပျို့ ခေတ် = ညောင်ရ