လက္ေဆာင္

လက္ေဆာင္

          လက္ေဆာင္ဆိုတာကို စြယ္စံုက်မ္းထဲမွာ ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ဖြင့္သလဲေတာ့ မသိဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာေတာ့ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ အက်ိဳးရွိေစတဲ့၊ အသံုးဝင္ေစတဲ့အရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အမွတ္တရပစၥည္း တစ္ခုခုေပါ့။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚ အမွတ္တရရွိေၾကာင္း၊ အေလးအနက္ထားေၾကာင္း ျပသတဲ့ေနရာမွာသံုးတဲ့ ၾကားခံတစ္ခုပါ။

          ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ လက္ေဆာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ရဖူးတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လက္ေဆာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျပန္ေပးဖူးတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ အထိမ္းအမွတ္ေန႔တစ္ခုခုမွာ

သူငယ္ခ်င္းကို ဖုန္းဆက္ၿပီး (Wish) လုပ္တာမ်ိဳးေပါ့။ သိပ္အေလးအနက္ မထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္က ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူတစ္ဦး မဟုတ္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေဆာင္ေတြကလည္း အမွတ္တရတစ္ခုအေနနဲ႔ကလြဲၿပီး တန္ဖိုးမႀကီးႏိုင္ဘူးဆိုတာ ခန္႔မွန္းမိၿပီးသားေနမွာပါ။

          လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ ညီငယ္တစ္ဦးကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ နာရီတစ္လံုး ဝယ္ေပးဖူးတယ္ဗ်။ သူ႔မွာလည္း နာရီတစ္လံုး ရွိၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲေပါ့။ ဒီေခတ္ထဲမွာ ဇနီးမယားကလြဲလို႔ က်န္တာေတြကို ႏွစ္မ်ိဳးသံုးမ်ိဳးသံုးေနၾကတာပဲေလ။ ရည္းစားေတာင္ ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္မက တစ္ၿပိဳင္တည္း တြဲေနၾကတဲ့ေခတ္ႀကီးပဲဟာ။ ခၽြင္းခ်က္ေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ ညီငယ္ေလးကလည္း ခၽြင္းခ်က္ထဲမွာ ပါသဗ်။ ရည္းစားသာ ေျခာက္လတစ္ျဖတ္ ေျပာင္းခ်င္ေျပာင္းမယ္။ နာရီကိုေတာ့ ေျပာင္းဘူးဗ်။ ဟိုေလ အလည္းအလွယ္နဲ႔ကို မပတ္ျဖစ္ဘူး ေျပာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ နာရီေလးက သူ႔အတြက္ အပိုဒုကၡျဖစ္သြားၿပီဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ ခင္ဗ်ားက ေျပာမယ္။ ေပးလိုက္တဲ့ပစၥည္းကို စိတ္မျပတ္လို႔ဆိုၿပီးေပါ့။ ေပးလိုက္ကတည္းက စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေပးလိုက္တာ သူ႔ကိုေလ။ သူသံုးဖို႔ ေပးလိုက္တာ။ ထားပါ။ ၿပီးသြားတာေတြက ျပန္မလာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ပဲ့တင္သံအျဖစ္ကလြဲလို႔ေပါ့။

          သူငယ္ခ်င္း စာေရးဆရာတစ္ေယာက္က စာအုပ္လက္ေဆာင္ ေပးဖူးတယ္။ စာရြက္ေလးေတြကို စုခ်ဳပ္ထားတာပါ။ ကတၱဴအျပာေလးဖံုးလို႔ေပါ့။ သူ႔လက္ျဖစ္ေလးေလ။ ေငြေၾကးတန္ဖိုးနဲ႔ တိုင္းတာလို႔ မရပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ တန္ဖိုးထားၿပီးသံုးတယ္။ အဲ့ဒီ စာအုပ္ထဲမွာ ေရးျဖစ္တဲ့ စာတိုေလးေတြက ႏွစ္ေထာင့္ ဆယ့္ေျခာက္မွာ ပံုႏွိပ္စာလံုးအျဖစ္ ျမင္ရေတာ့မယ့္ စာေတြ။ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းသလဲ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္။ သူငယ္ခ်င္းလည္း သူ႔လက္ေဆာင္ေလးတန္ဖိုးထားတဲ့အတြက္ သေဘာက်မွာပါ။

          ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ စာအုပ္ေလးေတြပဲ လက္ေဆာင္ေပးျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္တဲ့ စာအုပ္ေလးေတြပါ။ အရင္တုန္းကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္သက္မယ္ထင္တာေလးေတြေပါ့။ ဟုိတစ္ေန႔က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္ အလည္သြားတယ္။ သူ႔အေဖဆီကိုပါ။ ထိန္လိႈင္ဦး ကေလာင္အမည္နဲ႔ ျပစ္မႈ မဂၢဇင္းေတြမွာ ဟိုးတုန္းကေရးတယ္။ ခုေတာ့ စာပဲဖတ္ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေရးၿပီးသမွ် စာတိုေလးေတြ ေပးဖတ္ၿပီး အေႏွာက္အယွက္ေပးေနရတဲ့ ဆရာႀကီးတစ္ဦးပါ။ အလည္ေရာက္သြားေတာ့ ဆရာ(ယကၡ)ရဲႀကီးရဲ႕ အက္ေဆးစာအုပ္ေလး ဖတ္ေနတာေတြ႕ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်သြားတယ္။ အစားေကာင္းစားရင္ ခ်စ္သူခင္သူကို သတိရ ဆိုသလို ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳက္တဲ့စာအုပ္ေလးကို အႀကိဳက္တူသူေတြ႕ရေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ၿပီး ေပးထားတဲ့လက္ေဆာင္ေလးက သူ႔အတြက္ အပိုမဟုတ္ဘူး။ သူလည္း သေဘာက်တယ္ဆိုတဲ့အတြက္ ပိုေပ်ာ္မိရံုေလးပါ။

          ဒီေန႔လည္း လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးရံုးတစ္ရံုးက ညီငယ္တစ္ေယာက္ဆီ မေတြ႕ျဖစ္တာၾကာလို႔ အလည္သြားတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ေပါ့။ ပထမအႀကိမ္က သူရံုးမလာလို႔ မေတြ႕ခဲ့ရဘူး။ ဆရာ(ယကၡ)ရဲႀကီးရဲ႕ စာအုပ္ေလးလည္း လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တယ္။ သြားတုန္းကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလး၊ ဘာေလး ထိုင္မလားဆိုၿပီး သြားတာပါ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ သူတို႔ရံုးက ကထိန္ပြဲနဲ႕တိုးေနလို႔ ျငင္းမရတာနဲ႔ စားခဲ့လိုက္တယ္။ စာအုပ္ေလး ထမင္းနဲ႔လဲစားသလိုမ်ား ျဖစ္ေနသလားေတာင္ စဥ္းစားမိေသးရဲ႕။

          ဘာပဲေျပာေျပာ သူလည္း စာအုပ္ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ပါ။ စာအုပ္ေလးကို ေသခ်ာသိမ္းၿပီးမွ ဧည့္ခံတဲ့ဆီကို ေခၚသြားတာပါ။ လူစံုဆိုေတာ့ လက္မ်ားၿပီး ႏြမ္းမွာ၊ စုတ္မွာ စိုးလို႔ထင္ပါရဲ႕။ ေနာက္ၿပီး အက္ေဆးခ်စ္သူမို႔ စာအုပ္ေလးၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္သြားတာလည္း ေသခ်ာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မွ်ေဝလိုက္တဲ့အရာေလးက ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္မႈကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့အတြက္ပါ။ အဲဒါေလးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး တညီတညြတ္တည္း ေခၚခဲ့ၾကတာက ….

          “ လက္ေဆာင္ …”