သူဇာပျို့
သူဇာပျို့ ၁၂၀။ မည်းမျှမိုက်မှောင် ၊ မြောက်, တောင်မသိ၊ ဖြစ်သည်ရှိသော်၊ မချိဝမ်းမှာ၊ ဗျာပါထွေဆန်း၊ ကြောက်လှလွန်း၍၊ ကိုယ်မှန်းမသိ၊ သတိညွတ်ကာ၊ ညဉ့်လုံးကြာသည်၊ သောက်ဝါလင်းမှ၊ သတိရ၍၊ လျလျပါးပါး၊ လျော့ရေသားနှင့်၊ ထသွားကြည့်လျှင်၊ ကန်ကိုမြင်သော်၊ ရှိုက်ငင်သံချို၊ ပြင်းစွာငို၍၊ အိုကံအိုကံ၊ စီမံဘန်ဆင်း၊ ဖြစ်လေခြင်းလေ၊ လွန်မင်းကျူးမျှ၊ ဖြစ်ထူးလှစွ၊ ကျွန်မထိပ်တင်၊ သခင်ရှိရာ၊ တပ်တော်သာသို့၊ စိတ်မှာဆောက်တည်၊ စူးစူးရည်၍၊ လိုက်သည်ကိုသာ၊ ဘယ်ကြမ္မာနှင့်၊ မိစ္ဆာမူထား၊ ဘယ်နတ်များတို့၊ ဖီတားကန့်ကွက်၊ ဘယ့်နှယ်ဖျက်၍၊ နှစ်သက်စရာ၊ မရှိပါသည်၊ သည်မှာတောရပ်၊ လူမစပ်သို့၊ မအပ်မရာ၊ ရောက်လှာရမိ၊ ဖြစ်တတ်ဘိစွ၊ ဗောဓိတန်ဆောင်၊ ထွန်းရည်ဆောင်သည်၊ ခင့်မောင်ရှိရာ၊ တို့သည်မှာဟု၊ အာကာထွတ်ထား၊ ထက်ခေါင်ဖျားက၊ နတ်များလာတည့်၊ ပြပါလည့်လော့၊ မလှည့်မပျက်၊ မရှိဝှက်ဘဲ၊ စုံမက်ချစ်ကျွမ်း၊ မေတ္တာဝမ်းနှင့်၊ ပြန်လမ်းတည့်တည့်၊ ချပါလှည့်လော့၊ ပြန်မည့်ကြောင်းလမ်း၊ ရှာစမ်းမရ၊ ပြပါမည့်သူ၊ လူလည်းမထင်၊ ပူပင်လောင်သည်း၊မယ်လည်းသိဘဲ၊ ကြံခက်ခဲခဲ့၊ တောထဲကြီးမှာ၊ မယ့်ချည်းသာလျှင်၊ ကြံရာမဲ့လျှင်း၊ စိုးရိမ်ခြင်းသည်။ ။ လွန်မင်းကဲဆင့် − လောင်းသည...