ဝိုက္ခ်လား ေမာက္ခ်လား
တစ္ေန႔ တြင္ တူေတာ္ေမာင္ က သူ႔မိတ္ေဆြ
တစ္ေယာက္ ကို ေခၚလာသည္။ သူ႔အရြယ္ လူငယ္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင့္ မိတ္ဆက္
ေပးၿပီး
“သူ က ကြန္ပ်ဴတာသံုး ျမန္မာစာစနစ္ ကို
ေလ့လာေနတာပါ။ ျမန္မာ စာလံုးေတြ ေရးပံုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဦးကို ေမးခ်င္တာေတြရွိတယ္
ေျပာလို႔ ေခၚလာတာပါ ဦး”
ဟု ရွင္းျပသည္။
“ဝမ္းသာပါတယ္ကြယ္။ ကြန္ပ်ဴတာသံုး
ျမန္မာစာစနစ္ ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ လူငယ္တခ်ဳိ႕နဲ႔ ျမန္မာစာ အေရးအသား
စနစ္အေၾကာင္း ဆရာေဆြးေႏြးဖူးပါတယ္။ ျမန္မာအကၡရာေတြ ေရးပံုသားပံု တစ္ေျပးညီျဖစ္ဖို႔
သူတို႔ႀကိဳးစားေနတာ သိလိုက္ရတယ္။ အခု.. သားက ဘာမ်ားေမးခ်င္တာပါလိမ့္”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာ
ေျပာသလို အကၡရာေရးပံုေတြ ကို ေတာ္ေတာ္ေလ့လာၿပီးပါၿပီ။ အခု ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ
သိပ္မရွင္းေသးတာ က ေရးခ် ႏွစ္မ်ဳိး သံုးပံု ပါ ဆရာ”
“ေၾသာ္...၀ိုက္ခ် နဲ႔ ေမာက္ခ် သံုးပုံ
ကို ေျပာတာထင္တယ္”
“ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ။ ျမန္မာဗ်ည္းေတြထဲက ခ၊
ဂ၊ င၊ ဒ၊ ပ၊ ၀ ဆိုတဲ့ ဗ်ည္းေျခာက္လံုး ကို ေရးခ်ရင္ ၀ိုက္ခ်မသံုးရဘူး၊ ေမာက္ခ်ပဲ
သံုးရတယ္ ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ သိထားပါတယ္”
“အဲဒီဗ်ည္းေတြကို ဘာျဖစ္လို႔
၀ိုက္ခ်နဲ႔မေရးရတာလဲ သိမွာေပါ့ေနာ္”
“သိပါတယ္ ဆရာ။ အဲဒီဗ်ည္းေတြကို
၀ိုက္ခ်နဲ႔ေရးရင္ တျခားဗ်ည္းေတြ နဲ႔ ဆင္တူယိုးမွားျဖစ္ႏိုင္လို႔ပါ။ ခ ကို
ဝိုက္ခ်နဲ႔ေရးရင္ ဆ နဲ႔မွားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုပဲ၊ ဂ ကို ဝိုက္ခ်ရင္ က နဲ႔တူပါတယ္။ င
ကို ဝိုက္ခ်ရင္လည္း က နဲ႔တူတာပါပဲ။ ဒ ကို ဝိုက္ခ်ရင္ အ၊ ပ ကို ဝိုက္ခ်ရင္ ဟ၊ ဝ ကို
ဝိုက္ခ်ရင္ တ နဲ႔ မွားႏိုင္ပါတယ္ဆရာ”
“ဟုတ္ပါၿပီ။ အဲဒါက
၀ိုက္ခ်နဲ႔မေရးရတဲ့အေၾကာင္းရင္းေပါ့။ ေမာက္ခ်နဲ႔ ေရးရင္ေတာ့ တျခားစာလံုးေတြန႔ဲ
မမွားႏုိင္ဘူးေပါ့ကြယ္။ ကဲ....ေမာက္ခ် နဲ႔ ေရးျပစမ္းပါ”
ကၽြန္ေတာ့္က
စာရြက္တစ္ရြက္ေပးလိုက္သည္။ သူက ဤသို႔ေရးျပပါသည္။ “ခါ၊ ဂါ၊ ငါ၊ ဒါ၊ ပါ၊ ၀ါ ”
“ဟုတ္တာေပါ့။ ေမာက္ခ် နဲ႔ေရးေတာ့
ဝိုက္ခ် လို မမွားႏိုင္ဘူးေပါ့။ ဒါထက္... ဝိုက္ခ်၊ ေမာက္ခ် ဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြေရာ
သား သိတယ္ မဟုတ္လား”
“သိပါတယ္ဆရာ။ ေရးခ်ကုိေရးတဲ့အခါ
ဝိုက္ဝုိက္ကေလးခ်လုိ႔ ၀ုိက္ခ်၊ အေပၚက ေမာက္ေမာက္ကေလးမုိးၿပီးခ်လုိ႔ ေမာက္ခ် လုိ႔
ေခၚတာပါ”
“သားေျပာျပတာ
ေတာ္ေတာ္သ႐ုပ္ေပၚသြားၿပီ။ ဒါဆုိရင္ သား သိပ္ မရွင္းေသးဘူးဆုိတာ ဘယ္အပိုင္းပါလိမ့္”
“အဲဒီဗ်ည္းေျခာက္လံုးကုိ
တစ္လံုးခ်င္းေရးရင္ ေမာက္ခ်နဲ႔ေရးရတာေတာ့ သိပါၿပီ။ အဲဒီဗ်ည္းေတြကို ယပင့္တုိ႔
ရရစ္တုိ႔ ၀ဆဲြတို႔ တဲြေနရင္ေကာ ၀ိုက္ခ်နဲ႔ ေရးရမွာလား၊ ေမာက္ခ်နဲ႔ေရးရမွာလားဆုိတာ
စိတ္ထဲမွာ သိပ္ မသဲကဲြဘူးဆရာ”
“ဟုတ္ၿပီ။ သားေျပာသလုိ ယပင့္၊ ရရစ္၊
၀ဆဲြေတြ တဲြေနတာကုိ ဗ်ည္းတဲြလုိ႔ ေခၚတာေပါ့။ ကဲ-နမူနာအေနနဲ႔ ခ ဗ်ည္းကုိ
အဲဒါေတြတဲြၿပီး ေရးၾကည့္စမ္းပါ။”
“ဟုတ္ကဲ့။ ခ ကုိ အဲဒါေတြတဲြေရးရင္ ခ်၊
ျခ၊ ခြျဖစ္လာပါတယ္”
သူက ေျပာရင္း ေရးျပသည္။
“အဲဒီဗ်ည္းတဲြေတြကုိ
၀ုိက္ခ်နဲ႔ေရးရမလား ေမာက္ခ်နဲ႔ေရးရမလားဆုိတာ စဥ္းစားခင္ သားကုိ တစ္ခုေမးရဦးမယ္။
ဒီ့ျပင္ ဗ်ည္းေတြကို ၀ုိက္ခ်နဲ႔ ေရးလ်က္သားနဲ႔ အဲဒီဗ်ည္းေျခာက္လံုးကုိမွ
ေမာက္ခ်နဲ႔ေရးရတာ ဘာေၾကာင့္လဲ သား”
“ဒီ့ျပင္ စာလံုးေတြနဲ႔ ဆင္တူယုိးမွားျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ပါ
ဆရာ”
“ေနာက္တစ္ခုေမးဦးမယ္။
အဲဒီဗ်ည္းေျခာက္လံုးမဟုတ္တဲ့ က်န္တဲ့ ဗ်ည္းေတြကုိက်ေတာ့ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေမာက္ခ်နဲ႔
မေရးတာလဲ”
“၀ုိက္ခ်နဲ႔ေရးေပမယ့္ တျခားစာလံုးနဲ႔
ဆင္တူယုိးမွားမျဖစ္တဲ့အတြက္ ေမာက္ခ်နဲ႔ ေျပာင္းေရးစရာမလုိလုိ႔ပါ ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္
အဲဒီလုိထင္ပါတယ္”
“ဒီလုိဆုိရင္ တျခားစာလံုးနဲ႔
ဆင္တူယုိးမွားမျဖစ္ရင္ ၀ုိက္ခ် နဲ႔ေရးၿပီး ဆင္တူယိုးမွား ျဖစ္မွ ေမာက္ခ်နဲ႔
ေျပာင္းေရးတယ္ လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့”
“ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ”
“ကဲ - ခုနသားေရးထားတဲ့ “ခ်၊ ျခ၊ ခြ”
ေတြကုိ ၀ုိက္ခ်နဲ႔ေရးရင္ တျခား စာလံုးနဲ႔ ဆင္တူယုိးမွားျဖစ္စရာရွိမလား”
“မရွိပါဘူးဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္ေရးျပပါမယ္။
“ခ်ာ၊ ျခာ၊ ခြာ” ျဖစ္သြားပါတယ္”
“ကဲ- ရွင္းသြားေအာင္
က်န္တဲ့ဗ်ည္းငါးလံုးကိုလည္း ယပင့္ ရရစ္ ၀ဆဲြေတြ တဲြၿပီး ၀ုိက္ခ်နဲ႔ေရးၾကည့္ပါဦး”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ။ “ဂ်ာ၊ ျဂာ၊ ဂြာ၊ င်ာ၊
ျငာ၊ ငြာ၊ ဒ်ာ၊ ျဒာ၊ ဒြာ၊ ပ်ာ၊ ျပာ၊ ပြာ၊” ၀ ကိုေတာ့ အဲဒါေတြ တဲြလုိ႔မရပါဘူး”
“ဟုတ္ပါၿပီ။ သား အခု၀ုိက္ခ်နဲ႔
ေရးထားတဲ့ဗ်ည္းတဲြေတြဟာ တျခား စာလံုးေတြနဲ႔ ဆင္တူယုိးမွားျဖစ္ႏုိင္သလား”
“အင္း...မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးဆရာ”
“ဒါဆိုရင္
ေမာက္ခ်နဲ႔ေျပာင္းေရးစရာမလိုဘူးေပါ့”
“ဟုတ္ကဲ့။ ဒါေတာ့ရွင္းသြားပါၿပီ။
အဲဒီဗ်ည္းေတြနဲ႔ တျခားဗ်ည္းေတြ ႏွစ္လံုးဆင့္ေရးတာမ်ဳိးလည္း ရွိပါတယ္။
အဲဒီစာလံုးဆင့္ေတြကိုေရာ ၀ိုက္ခ်နဲ႔ပဲ ေရးရမယ္ ထင္တယ္ေနာ္”
“သားေျပာတဲ့ စာလံုးဆင့္ေတြ
ေရးၾကည့္လိုက္ေလ”
“ဟုတ္ကဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာမိသေလာက္ေတာ့
အဲဒီဗ်ည္းေျခာက္လံုးထဲက ဂ၊ ဒ၊ ပ ဗ်ည္းသံုးလံုးကို တျခားဗ်ည္းေပၚကဆင့္ၿပီး
ေရးပါတယ္။ ဒီလိုပါ။ “ဂၢ၊ ဂၣ၊ ဒၵ၊ ဒၶ၊ ပၸ၊ ပၹ” ဟု ေရးျပသည္။”
“ဟုတ္ၿပီ။ အဲဒီစာလံုးဆင့္ေတြကို
၀ိုက္ခ်နဲ႔ တြဲေရးၾကည့္ေလ”
“ဟုတ္ကဲ့ ေရးပါၿပီ။ ဂၢာ၊ ဂၣာ၊ ဒၵာ၊
ဒၶာ၊ ပၸာ၊ ပၹာ -အဲဒီစာလံုးေတြ ျဖစ္လာပါတယ္ ဆရာ”
“အဲဒီလို ၀ိုက္ခ်နဲ႔ေရးရင္
တျခားစာလံုးနဲ႔ ဆင္တူယုိးမ်ားျဖစ္စရာ ရွိသလား”
“မရွိပါဘူး ဆရာ”
“ဒါဆိုရင္ စာလံုးဆင့္ေတြကိုလည္း
၀ိုက္ခ်နဲ႔ပဲေရးရမယ္။ ေမာက္ခ်နဲ႔ ေျပာင္းေရးစရာမလိုဘူးေပါ့”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ”
“ကဲ..ဒီလိုဆိုရင္
အစအဆံုးျပန္ျခံဳၾကည့္ရေအာင္။ ခ၊ ဂ၊ င၊ ဒ၊ ပ၊ ၀ ဆိုတဲ့ ဗ်ည္းေျခာက္လံုးကို တစ္လံုးခ်င္းေရးရင္ေတာ့
ေမာက္ခ်နဲ႔ ေရးရမယ္။ အဲဒီဗ်ည္းေတြကို ယပင့္၊ ရရစ္၊ ၀ဆြဲတြဲတဲ့ ဗ်ည္းတြဲေတြ
ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ၀ုိက္ခ်နဲ႔ပဲ ေရးရမယ္။အဲဒီစာလံုးေတြပါတဲ့ စာလံုးဆင့္ ေတြကိုလည္း
၀ိုက္ခ်နဲ႔ပဲေရးရမယ္ဆုိတဲ့ ဥပေဒသေတြ ထြက္လာတာ ေပါ့ကြယ္။ ၿပီးေတာ့ ၀ုိက္ခ်က
ဗ်ည္းအမ်ားစုနဲ႔ သံုးရတာမို႔ ေမာက္ခ်ထက္ အရင္းခံက်တယ္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့”
“ရွင္းပါၿပီဆရာ။ ဒီလိုဆိုရင္
ဒီဥပေဒသဟာ ေရးခ်ပါတဲ့ သေ၀ထိုး ေရးခ်(ေ-ာ) နဲ႔ သေ၀ထိုးေရးခ်ေရွ႕ထိုး(ေ-ၚ)ဆိုတဲ့
စာလံုးေတြနဲ႔လည္း အက်ဳံး၀င္တာေပါ့ေနာ္”
“ဒါေပါ့။ တစ္လံုးခ်င္းဆိုရင္ “ဒါ၊ ဂါ၊
ငါ၊ ၊ ပါ၊ ၀ါ”လိုပဲ “ေခါ၊ ေဂါ၊ ေငါ၊ ေဒါ၊ ေပါ၊ ေ၀ါ”ေရာ “ေခၚ၊ ေဂၚ၊ ေငၚ၊ ေဒၚ၊ ေပၚ၊
ေ၀ၚ” ေရာ ေမာက္ခ်နဲ႔ ေရးၿပီး က်န္တဲ့ဗ်ည္းေတြကိုေတာ့ ၀ိုက္ခ်နဲ႔ပဲေရးရမယ္လို႔
မွတ္ႏုိင္တာေပါ့”
“ကၽြန္ေတာ္ မရွင္းတဲ့အခ်က္ေတြထဲမွာ
စာလံုးတခ်ဳိ႕ေရးပံုပါပါတယ္ ဆရာ”
“ဘာေတြပါလိမ့္”
“ဒီဥပေဒသအရ ဒ ပါတဲ့ဗ်ည္းေတြနဲ႔
စာလံုးဆင့္ဆုိရင္ ၀ိုက္ခ်နဲ႔ပဲ ေရးရမယ္မဟုတ္လား ဆရာ”
“ဟုတ္တယ္ေလ”
“ဒါေပမယ့္ ဒြါရတုိ႔ သဒၵါက်မ္းတို႔
သဒၶါတရားတို႔ကို အခုလို ေမာက္ခ် ေတြနဲ႔ ေရးတာေရာ၊ ပံုႏွိပ္စာလံုးေရာ၊
ကြန္ပ်ဴတာစာလံုးေရာ ေတြ႕ေနရပါတယ္ ဆရာ၊ တကယ္ေတာ့ အဲဒီစာလံုးေတြ ကို ဝိုက္ခ် နဲ႔
ေရးရမွာေပါ့”
သူကေျပာရင္း ေရးျပသည္။
“ဟုတ္ပါတယ္။
အဲဒီစာလံုးေတြကိုေမာက္ခ်နဲ႔ အစဥ္အဆက္ ေရးလာၾကတာဆိုေတာ့ မွန္တယ္ထင္ၾကတာေပါ့။
တကယ္ေတာ့ ဒြာရ သဒၵာက်မ္း၊ သဒၶာတရားလို႔ ၀ိုက္ခ်နဲ႔ေရးမွ ဒီဥပေဒသနဲ႔ ညီၫြတ္မွာပါ။
ဆရာ သိသေလာက္က ျမန္မာစာအဖြဲ႕ကလည္း အဲဒီလိုေရးတာကို လက္ခံ ပါတယ္”
“ကြန္ပ်ဴတာသံုး ျမန္မာစာအေနနဲ႔
စနစ္တစ္ခုကို တစ္ေျပးညီသံုးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္ဆရာ။ ဒီလိုဆိုရင္ အဲဒီစာလံုးေတြ
ေရးပံုကိုလည္း အသံုးတြင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာေပါ့ေနာ္ ဆရာ”
“ဟုတ္ပါတယ္။ သတိထားၿပီးေရးရင္
ညီသြားမွာပါပဲ”
“ေနာက္တစ္ခုက ေမာက္ခ်နဲ႔
ေျပာင္းေရးစရာမလိုတဲ့ စာလံုးေတြကိုလည္း ေမာက္ခ်နဲ႔မေရးမွ တစ္ေျပးညီျဖစ္မွာပါ ဆရာ”
“အင္- သတိထားမိသေလာက္ “ဓါး”တို႔“ဖါး”တို႔လို
ေမာက္ခ်နဲ႔ေရးတာမ်ဳိးေတြရွိေနတယ္။ “ဓား၊ ဖား” လို႔ေရးမွ တစ္ေျပးညီျဖစ္မွာေပါ့။
အသံုးတြင္လာေအာင္ ျပင္စရာရွိတာ ျပင္ေရးရမွာေပါ့ကြယ္”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ”။ ။
ျမန္မာ့အလင္း
– အတြဲ (၅၃) အမွတ္ (၃၅၈) – ၂၀၁၄
ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၂၈)ရက္ထုတ္ သတင္းစာ မွ
ဆရာ
ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ) ၏ ဝိုက္ခ်လား ေမာက္ခ်လား ေဆာင္းပါး ကို
ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
Comments
Post a Comment