သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အကြောင်း
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
ဖူးစာမဆံုတဲ့အခါ တခ်ိဳ႕ေတြက အပ်ိဳႀကီး၊ လူပ်ိဳႀကီးအျဖစ္ တစ္သက္လံုး ေနသြားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့...။
ျဖစ္ပံုက အမူးလြန္ၿပီး ေအာင္သြယ္နဲ႔စကားေျပာရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ေအာင္သြယ္ကလည္း ငယ္သူငယ္ခ်င္းပါ။ အခုေခတ္လို ဖုန္းေတြ မကိုင္ႏိုင္ေသးတဲ့ကာလမို႔ ေအာင္သြယ္ ငုတ္တုတ္ငိုက္ခဲ့ရတယ္။ အမူးသမား သူငယ္ခ်င္း အေအးပတ္မွာစိုးလို႔ သူ႔အေပၚဝတ္အက်ႌေလး ျခံဳေပးၿပီး ေဘးမွာေစာင့္ေပးေနခဲ့တာ တစ္ညလံုးပဲ။
လူသြားလူလာလည္းျပတ္တယ္။ သူတို႔ေတြၿပီးစကားေျပာတဲ့ေနရာကလည္း အတြဲေတြ ခ်ိန္းတတ္ၾကတဲ့ေနရာလည္း မဟုတ္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မေတြမိၾကဘူး။ သူတို႔အိမ္ေတြကလည္း ႏွစ္ေယာက္သားေပ်ာက္ေနေတာ့ တစ္ညလံုး လိုက္႐ွာၾက။ သို႔ေလာသို႔ေလာနဲ႔ ဟိုတယ္၊ တည္းခိုခန္းေတြ လိုက္႐ွာတယ္...မေတြ႔ဘူး။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ့္ၿမိဳ႕နယ္ မွတ္ပံုတင္ဆိုရင္ ကိုယ့္ၿမိဳ႕နယ္ဟိုတယ္မွာ လက္မခံတဲ့စည္းမ်ဥ္း တင္းၾကပ္ေနခ်ိန္ေပါ့။
မနက္(၇)နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ ကြၽန္ေတာ့္ေဘာ္ဒါ ႏိုးလာေရာ။ သူ႔ေဘးမွာ ငုတ္တုတ္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာက ေအာင္သြယ္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းမႀကီး။ ေခါင္းေမြးေတြေထာင္သြားတယ္၊ မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္ေတြ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ေျပတီဦးလို မင္းသမီးပုခံုးႏွစ္ဖက္ ကိုင္လႈပ္ၿပီး ဘာညာဘာညာေတြလည္း လုပ္မေနေတာ့ပါဘူး။ ဒီေကာင္ သူ႔ဇာတ္လမ္းကို ေပါကားဆန္သြားမွာ စိုးရိမ္တယ္ထင္ပါ့။ အိပ္ထဲက်န္ေသးတဲ့ ဖက္ၾကမ္းထုတ္ေသာက္ေနလိုက္တယ္တဲ့။
(၈)နာရီထိုးမွ သူငယ္ခ်င္းမေလး ႏိုးလာသတဲ့။ ညမအိပ္ရတာေရာ၊ ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ေအးတာေရာေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္မွ ႏိုးလာတာ။ ႏိုးၿပီး အသိစိတ္ကပ္တာနဲ႔ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္သြားၿပီ။ ၿပီး ညက ဟိုေကာင္မူးအိပ္ေနတုန္း ျဖစ္သြားမယ့္အရာအားလံုး သူေတြးၿပီးသားလည္း ျဖစ္မွာေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္သား လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဝင္ မ်က္ႏွာဘာညာသစ္၊ စားေသာက္ၿပီးမွ အိမ္ျပန္လာၾကတယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ (၉)နာရီေက်ာ္ၿပီ။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက တစ္ရပ္ကြက္ထဲကိုး။ ရံုးသြားဖို႔ျပင္ေနတယ့္ ဒီေကာင့္အေဖက လက္သီးတစ္လံုးေကြၽးတယ္။ ဘာမွမေျပာဘူး။ ရံုးထြက္သြားတယ္။ သူ႔အေမက ျမန္မာကားေတြၾကည့္ခဲ့ဖူးေတာ့ ဇာတ္လမ္းထဲကလို ဆူမလို႔ေတာ့ လုပ္ေသးတယ္။ မရပါဘူး။ သူ႔ဟန္မွ မဟုတ္တာ။ ၿပီး တစ္ရပ္သားခ်င္း အေၾကာင္းသိေတြဆိုေတာ့ေလ။
ေအာင္သြယ္ေကာင္မေလးအိမ္က အေမရယ္ အစ္ကိုရယ္ ကိုထက္အိမ္ ေရာက္လာတယ္။ ဝန္းက်င္က ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္စရာ ပြဲေတာ့ ၾကည့္ရမယ္ ထင္ထားတာ။ ဟိုဘက္က ကိုထက္ကို အျပစ္မတင္ဘူး၊ သူ႔တို႔သမီး သူတို႔ညီမသာ ႀကိမ္းေမာင္းတာ။ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းအေမလည္း အဲဒီက်မွ ျမန္မာကားေတြထဲက စကားမ်ိဳးေတြေျပာရ၊ အမူအယာလုပ္ခြင့္ရသြားတာပါ။ သူ႔ေခြၽးမေလာင္းဘက္က ကာကြယ္ေပးရတာပါ။ အဲဒီေန႔က အိမ္မျပန္ေတာ့ဘူး...အဝတ္အစားေတြ သူတို႔အိမ္နားက အစ္မႀကီးက လာပို႔တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ရက္သတ္မွတ္ၿပီး မဂၤလာ ေဆာင္ၾကေလသတည္းေပါ့။
ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းမွာ ဘာဆို မဘာရဘဲနဲ႔ ေအာင္သြယ္နဲ႔ ညားခဲ့ရေရာ။ သၾကၤန္မိုးလိုေပါ့...။ အခုေခတ္လို ဖုန္းေတြေပါရင္ ဖုန္းလွမ္းဆက္ထားတာနဲ႔ ကိုၿငိမ္းေမာင္ ခ်စ္သူနဲ႔ပဲ ညားခြင့္ရမွာ။ ကေလးေတြကို ေပ်ာ္ခြင့္ေပးလိုက္ပါ ကိုၿငိမ္းေမာင္ဆိုတဲ့ စကားေတာင္ေပၚခ်င္မွ ေပၚလာေတာ့မွာ။ အခုလည္း ဖုန္းမ႐ွိတဲ့ကာလ၊ ေနာက္ၿပီး အျမင္အက်ယ္ေသးတဲ့ကာလမွာ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ကိုထက္ ရည္းစားဦးနဲ႔ လြဲခဲ့ရတယ္။
သူ႔ရည္းစားကို သြား႐ွင္းျပေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ပါတယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာနားစြင့္ေနတာ။ သူကလည္း ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါ။ တစ္ခန္းထဲ စာသင္ခဲ့ရတဲ့ အတန္းေဖာ္ပါ။ သူ႔စိတ္ကိုလည္း နည္းနည္းသိတယ္ေပါ့။ အေဖာ္လိုက္သြားတာ စပ္စုခ်င္လို႔ပါ။ ဟိုကစိတ္ဆိုးၿပီး ႐ိုက္ေမာင္းပုတ္ေမာင္းလုပ္ရင္ ဆြဲဖို႔စိတ္မကူးပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္ ဒီေကာင္ကို ႏွိပ္တဲ့အခါ အပူလည္ေအာင္ မွတ္တမ္းယူတဲ့ သေဘာပါ။
သူ႔ေကာင္မေလးက မ႐ိုက္ပါဘူး။ ငိုေတာ့ ငိုတယ္။ အားလံုးကလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြကိုး။ အျဖစ္အပ်က္မွန္ကို သိထားတာလည္း ပါမွာေပါ့။ ေကာင္းမေလးက စာေတာ္တယ္။ မာစတာၿပီးေအာင္တက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကလည္း အေသာက္သမားသာျဖစ္တာ စာေတာ္တယ္။ အီးေမဂ်ာယူတာ။ သူလည္း မာစတာၿပီးေအာင္တက္ၿပီး ေနာက္ေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆရာလိုင္း မယူျဖစ္ေတာ့ဘဲ ေဆးဆိုင္ဖြင့္တယ္။ အခုဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ရဲ႕ အထင္ကရ ေဆးဆိုင္ႀကီးသံုးဆိုင္မွာ သူ႔ဆိုင္တစ္ဆိုင္လည္း ပါတယ္။
သူ႔ရည္းစားေဟာင္း ေကာင္မေလးက မာစတာၿပီးတာနဲ႔ သီလ႐ွင္ အၿပီးဝတ္သြားတယ္။ အဆက္အသြယ္ေတာ့ မျပတ္ၾကဘူး။ ဘာလို႔လဲဆို လစဥ္တိုင္း ဒီေကာင္တို႔ လင္မယား ဆန္တစ္အိတ္လွဴၾကတာ သိတယ္။ မေကာင္းတာက ဒီေကာင္။ သူ႔အမ်ိဳးသမီးမပါတဲ့အခါ ဆရာေလးဆီက ပိုက္ဆံယူတယ္။ ၿပီး အေမ့ေကာက္ေနတာမ်ိဳးေပါ့။ ဥပမာ ကထိန္နားနီးလို႔ ပိုက္ဆံေခါက္ခ်င္လို႔(ၾကာပန္းပံု ခ်ိဳးခ်င္လို႔)ဆိုၿပီး ဆရာေလးဆီက ပိုက္ဆံတစ္ေထာင္တန္ အသစ္ေလးေတြ ေတာင္းတယ္ဗ်။ ၿပီး ျပန္မေပးေတာ့ပဲ ဆိုင္ေရာက္သြားေရာ။ တစ္ခါ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳဖူးလို႔ ေျပာျပတာပါ။ ဆရာေလးက စၾက္ာပံုေခါက္ခိုင္းတုန္းကလည္း ႏွစ္ဝိုင္းေလာက္ေခါက္ၿပီး စၾက္ာတစ္ခုစာ ဘတ္ထားတာဗ်။ တားလည္းရမယ့္လူ မဟုတ္ေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သီလ႐ွင္ေက်ာင္းေခၚရင္ မလိုက္ေတာ့ဘူး...။ မအားဘူး အေၾကာင္းျပရေတာ့တယ္။
သူတို႔အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ အေၾကာင္းအရာေတြ မွတ္မိေနေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ မေရးျဖစ္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ခ်ိန္ေတာ့ မိုး...ပစ္ေတာ့ ခ်ိဳး လို႔ ဒီေကာင့္ကို အခုထိ စၾကတုန္း။ အခု ဒီအေၾကာင္းကို ေရးလိုက္ရတာက အျဖစ္အပ်က္က ၾကာခဲ့ၿပီဆိုတာတစ္ေၾကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္း အရင္းႀကီးေတြကလြဲလို႔ ကာယကံ႐ွင္ေတြကို မသိႏိုင္တာ တစ္ေၾကာင္း၊ စာမေရးျဖစ္တာၾကာလို႔ စာေရးၾကည့္ခ်င္တာတစ္ေၾကာင္း အဲဒီအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေရးလိုက္ရတာပါ။
ဆရာေလးက အခုဆို မံုရြာမွာပဲ ေက်ာင္းထိုင္ပါတယ္။ ကာယကံရွင္ေတြကို ေလးစားေသာအားျဖင့္ ဆရာေလး ဘြဲ႔အမည္နဲ႔ ေက်ာင္းတိုက္နာမည္ကိုေတာ့ ေက်းဇူးျပဳ၍ မေမးၾကဖို႔ ေတာင္းဆိုရင္း...
႐ွဥ့္ညိဳေလး
(27.1.2021 10:35am)
Comments
Post a Comment