သူဇာပျို့

သူဇာပျို့

၃၀။ ရွှေတောင့်သခင်၊ နတ်ရှင်သမီး၊ လျှံညီးထွန်းပ၊ ဟာရီစသည်၊ အစ်မခြောက်ပါး၊ သုံးခြားရံကာ၊ ရွေများမှာလည်း၊ မခွါတည့်ရက်၊ ကမ္ဘာပျက်သို့၊ အုတ်အုတ်ကျံကျံ၊ ငိုသံမတိတ်၊ သောင်းသောင်းထိပ်မျှ၊ ရင်ဆိတ်လက်ထု၊ မြောသေလုလျက်၊ ငဲ့ရှုနောက်ပြန်၊ မျက်စိလွန်သော်၊ ဝေဝှန်ဝင်းဝါ၊ ဟေမာမည်မှတ်၊ ဂီရိဆွတ်သို့၊ မတ်မတ်ဖြောင့်သား၊ ရှေ့ရှူသွား၍၊ လျင်းလျားထုတ်ချောက်၊ ရွှေဘုံရောက်သော်၊ ခြောက်ယောက်ရှေ့မြင်၊ လ-သွင်နှိုင်းပြီ၊ မင်းဟာရီကား၊ မပီရွှေခွန်း၊ ဟိုက်ရှူပန်းလျက်၊ ဆူမွှန်းဗျာပါ၊ ကြောက်စွာပင်ကို၊ ငိုသည်နှင့်ကွ၊ မိနှင့်ဘကား၊ သက်မျှလွန်ကြင်၊ ဘ-ရှင်ပင်နှင့်၊ မ-ရှင်သည်းချာ၊ မင်းသူဇာကို၊ မိစ္ဆာလူမျိုး၊ မူဆိုးတယောက်၊ ကြောက်စချင့်ဘွယ်၊ ချုံ့ကကွယ်၍၊ ရှည်သွယ်ကြော့ကွင်း၊ ကြိုးတစင်းနှင့်၊ လျင်ပြင်းကြော့ပစ်၊ မိလေရစ်ဟု၊ ကြွေးဟစ်သံချို၊ လျှောက်တည့်ဆိုသော်၊ နဂိုရ်ထွတ်တင်၊ ရွှေတောင့်ရှင်နှင့်၊ လွန်ကြင်မေတ္တာ၊ မိမြတ်စွာကား၊ ဟာ-ဆိုသည်နှင့်၊ မြွေဆိပ်သင့်သို့၊ ကဲမြင့်ဖြစ်ဆုံး၊ ကိုယ်လုံးဝှန်ဆူ၊ ပူ၍ရုတ်ခြည်း၊ ကြမ်းဝယ်လည်းလျက်၊ အူသည်းလှိုက်ဝေ၊ မိန်းမောလေ၏၊ အုတ်တွေဖျဖျ၊ ချီမပိုက်လျက်၊ ဆေးဝါးဆက်မှ၊ သတိရသည်။ ။ ထူထဆည့်ဆည် တားတားတည်း။

စာဆိုရှင်အမည် = ဝန်ကြီးပဒေသရာဇာ

ကဗျာအမျိုးအစား = ပျို့

ခေတ် = ညောင်ရမ်းခေတ်