Shint Nyo Lay

  အခ်ိန္ေတြက အကုန္ျမန္လြန္းေတာ့ ... အခ်ိန္ေတြက ကုန္လြယ္လြန္းပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြရဲ႕ ညည္းျငဴသံကေတာ့ အခ်ိန္ေတြက ကုန္ခဲလိုက္တာေပါ့။ တကယ္တမ္းျပန္စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုက တစ္ခဏေလးပဲ ေက်ာ္ျဖတ္သြားၾကတာပါ။ ဆိုပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အိတ္တီးဝမ္းမွာ ေမြးတယ္။

ေရာက္တတ္ရာရာ ေရးလိုက္တာ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ ေရႊအျမဳေတက ဆရာဦးဝင္းၿငိမ္းနဲ႔ စကားေျပာခြင့္ရလို႔၊ ဆရာ့အသံကုိ ပထမဆံုးၾကားဖူးျခင္းလည္း ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္က ျပန္လာေတာ့ အိမ္မွာထားခဲ့တဲ့ဖုန္းကုိ နံပါတ္စိမ္းတစ္ခု ဝင္လာတာ သားငယ္ ေကာင္းသုတက ကုိင္လိုက္တယ္တဲ့။

စာေမးပြဲ တျခားသူအတြက္ေတာ့ မသိေပမယ့္ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ စာေမးပြဲဟာ အဆင္မေျပဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါသင္၊ ဒါက်က္၊ ဒါေျဖ စာေမးပြဲေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျဖၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ကိုယ့္ေခါင္းေပၚမွာ ပံုစံဆန္းတဲ့ ဦးထုပ္တစ္လံုး တင္ခြင့္ႀကံဳခဲ့ရတယ္။ အမွတ္တရဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ကင္မရာမီးေတြ ျဖတ္ခနဲ လက္ခဲ့ရတယ္။

ညေနၾကယ္ေလးေရ ဒီေန႔ နင့္ကို ပိုသတိရတယ္ ညေနၾကယ္ေလးေရ။ တည္ၿငိမ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ေရျပင္ဟာ ေလေျပေလးေသြးရံုနဲ႔ လႈပ္ခတ္လာသလို၊ က်က္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ဒဏ္ရာကလည္း ...။ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ သမားေတာ္ လက္ေလ်ာ႔ထားတဲ့ လူနာထဲမွာ ငါလည္းပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ငါဟာ လူသားတစ္ေယာက္မို႔ နာက်င္တတ္တယ္၊ ၀မ္းနည္းတတ္တယ္၊ သတိရတတ္တယ္၊ လြမ္းေဆြးတတ္တယ္၊ မွားယြင္းတတ္တယ္။ အျပင္ကမၻာ နင္မရွိေတာ့ေပမယ့္ ဒီရင္မွာေတာ့ နင္ရွိတုန္းပဲ။ အျပင္ကမၻာမွာ ေသဆံုးသြားတဲ့နင္က ဒီရင္မွာေတာ့ ရွင္သန္ဆဲပဲ။ ေလတိုက္တိုင္း ယိမ္းထိုးတတ္တဲ့ ၀ါးရံုေတာလမ္းမမွာ ငါတစ္ေယာက္ထဲ ဆက္ေလွ်ာက္မယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေန၀င္ခ်ိန္ေက်ာ္သြားရင္ ညေနၾကယ္ေလးေရ ေကာင္းကင္ထက္မွာ နင့္ကိုငါ ေခတၱခဏေတာ့ ဆံုခြင့္ရဦးမွာ မဟုတ္လား...။ ရွဥ့္ညိဳေလး ၃၁.၇.၂၀၁၅ နံနက္ ၄း၄၅ မိနစ္

ညီအစ္ကို ညီဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ေ႐ွ႕မွာ အစ္ကိုရဲ႕ ပစားေပးမႈေၾကာင့္...

အိမ္ျပန္ရမယ့္အခ်ိန္လည္း နီးလာၿပီ            ကမၻာႀကီးမွာ ငါ ဗဟိုျပဳမႈစစ္စစ္ရွားပါးေနတယ္။ ငါ့အတြက္ဆိုၿပီး မွန္ကန္တဲ့ေရြးခ်ယ္မႈ၊ ေပးဆပ္မႈေတြ မလုပ္ႏိုင္ၾကေသးဘူး။ ငါ့မိဘ၊ ငါ့ေဆြမ်ိဳး၊ ငါ့အိမ္၊ ငါ့လမ္း၊ ငါ့ရပ္ကြက္၊ ငါ့ၿမိဳ႕၊ ငါ့ရြာ၊ ငါ့ႏိုင္ငံ၊ ငါ့လူမ်ိဳး စတာေတြအတြက္ပဲ လုပ္ျဖစ္ေနၾကတာ မ်ားတယ္။

မေန႔ကအတြက္ ေရးတဲ့စာ           ဒီစာဟာ မေန႔ကအတြက္ ေရးတဲ့စာျဖစ္တယ္။ မေန႔ကဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မေန႔ကအလုပ္ေတြကေတာ့ ရွိေနဆဲပဲေလ။

စကားေျပာျခင္း စကားေျပာမည္ဆိုလွ်င္ အနည္းဆံုး နားေထာင္ေပးမည့္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ရွိေနဖို႔ လိုပါသည္။           တခ်ိဳ႕ေတြအတြက္ ေျပာစရာစကားေတြက မ်ားျပားသည္။ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေတြအတြက္ေတာ့ ရွားပါးသည္။

ဓမၼေစတီမင္း၏ ေခါင္းေလာင္းကို ရွာေတြ႕ၿပီ ဓမၼေစတီမင္း၏ ေခါင္းေလာင္းကို ရွာေတြ႔ၿပီဟု ခိုင္လံုေသာ သတင္းရပ္ကြက္မွ သိရသည္။ ေတြ႕ရွိသူမွာ သာမန္အရပ္သားတစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ၎အရပ္သားမွ ဦးေဆာင္ဆယ္ယူေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ နယ္လွည့္သတင္းေထာက္မွ ေပးပို႔သည့္ သတင္းအရ သိရသည္။

အသက္(၄၀)နားနီးတဲ့အထိ မိဘနဲ႔ မခြဲမခြာေနရတာ ကံေကာင္းျခင္းတစ္ရပ္ပါ။ ကိုယ့္မိဘက ကုိယ့္ကုိခ်စ္တာလည္း ၾကြားခ်င္စရာေကာင္းပါတယ္။ မိဘနဲ႔ ခြဲေနရတာကုိ ငယ္ကတည္းက မႏွစ္သက္လို႔ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ ျပင္ဦးလြင္ တစ္လေလာက္သြားေနရတဲ့အခါ ေရာက္စမွာ ေပ်ာ္ၿပီး ေလးရက္ေလာက္ေနရင္ အိမ္ကိုလြမ္းပါတယ္။

ဒီေန႔မွာ... ေကာင္မေလးေရ နင္ေရာ ဆယ္ဖီဆြဲျဖစ္လား ဟိုဒီသြားျဖစ္လား ဘာညာသာရကာ လုပ္ျဖစ္လား မထူးဆန္းတဲ့ အစားအစာေတြကုိ ထူးထူးဆန္းဆန္း စားျဖစ္လား

ၾကယ္ျမည္သံ           ဇာတ္လမ္းကုိ အဆံုးသတ္သင့္ၿပီ မဟုတ္လား။ ေရွ႕ဆက္မရေတာ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကုိ သူရပ္တန္႔ခဲ့တာ ၾကာၿပီပဲေလ။           ပိတ္ေလွာင္ေနတဲ့အခန္းထဲကေန အျပင္ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ဖို႔ ျပတင္းေပါက္ႀကီးႀကီး မလိုပါဘူး။ ေလွာင္ပိတ္ေနတဲ့ ခံစားခ်က္ကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ ဒီအခန္းထဲက ေခတၱခဏထြက္သြားဖို႔ လိုတယ္ မဟုတ္လား။ အေတြးႏွင့္အတူ ညေနေစာင္းတုန္းက ေနစူး၍ ေစ့ထားသည့္ ျပတင္းေပါက္ကို တြန္းဖြင့္ လိုက္သည္။ သုတ္ခနဲဝင္လာသည့္ ေလေအးႏွင့္အတူ ျပတင္းတစ္ခ်ပ္က ျပန္ပိတ္လာသျဖင့္ လက္ႏွင့္တြန္းထုတ္လိုက္ရသည္။ ျပန္ပြင့္သြားသည့္ ျပတင္းတံခါးႏွင့္အတူ အျပင္မွာ ျမည္ေနသည့္ ပိုးေကာင္မႊားေကာင္တို႔၏ အသံကို သတိျပဳမိေတာ့သည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ က်စ္…က်စ္…က်စ္…က်စ္ ႏွင့္ ျမည္ေနေသာ အသံကို ဟိုးကေလးဘဝတုန္းက ၾကယ္ျမည္သံဟု မည္သူမွ် မေျပာဘဲႏွင့္ ထင္ျမင္ခဲ့ဖူးသည္။