ထင္ျမင္ခ်က္
ထင္ျမင္ခ်က္
တစ္ေန႔က စာေရးဆရာ ႏွစ္ေယာက္ရယ္၊ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ရယ္နဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ျဖစ္တယ္။ ကေလးမေလးက ဆယ့္ႏွစ္၊ ဆယ့္သံုးေလာက္မွတ္ေနတာ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္တဲ့။ စာေပလည္း ဝါသနာပါတယ္ဆိုတာနဲ႔ ကိုယ္ဝါသနာပါတဲ့ လိုင္းကုိ အားစိုက္ေလ့လာဖို႔ ေျပာျဖစ္တယ္။ ကာရံျဖင့္ ကာရံ၊ ေမာ္ဒန္ျဖင့္ ေမာ္ဒန္ေပါ့။ ဝတၳဳဆိုလည္း စာေတြမ်ားမ်ား ဖတ္ဖို႔ေပါ့။ သူ႔ဘႀကီးက ကာရံကဗ်ာဆရာပါ။ တစ္ဝိုင္းထဲထိုင္တဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း ေဆာင္းပါးေရာ၊ ကဗ်ာေရာ ေရးပါတယ္။ သူလည္း ကာရံပါပဲ။ သူက ကေလးမေလးကုိ ေျပာတယ္။ ကာရံကုိ ေလ့လာသင္ယူပါတဲ့။ ကဗ်ာတတ္ၿပီးမွ စာေရးရင္ စာေတြပုိေကာင္းတယ္၊ လက္ရာပုိေျမာက္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အယူအဆ မတူေတာ့ဘူးဗ်။ ဆရာ မင္းသိခၤ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ သူ႔စာေတြႀကိဳက္တယ္။ နာမည္ႀကီးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာေတြ ေရးတယ္လို႔ေတာ့ မၾကားမိ၊ မဖတ္မိပါဘူး။ ဝတၳဳဆိုတာ လူ႔စရိုက္၊ လူဘဝကုိ ေရးျခယ္ျပရတာ မဟုတ္လား။ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္းလည္း ကဗ်ာေတြ ေရးခဲ့တယ္လို႔ မၾကားဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီး စာအုပ္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ရိုက္ႏွိပ္ေနတာကုိ ျမင္ေနရတာပဲေလ။ တခ်ိဳ႕ကဗ်ာဆရာေတြေရးတဲ့ ဝတၳဳေတြက လိုရင္းမေရာက္ဘဲ အိုင္က်င္းေနသလို ခံစားရတယ္။ ကုိယ္က ကဗ်ာသမားမဟုတ္လို႔ အျမင္မတူတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဆရာမ ဂီတယြန္းအိမ္ ေမးၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလားလို႔လည္း စဥ္းစားမိတယ္။ ဒီစာကုိဖတ္မိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းလည္း ဘယ္လိုထင္သလဲဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္။
ရွဥ့္ညိဳေလး
Comments
Post a Comment