Shint Nyo Lay

ဘႀကီးၿဖိဳးေျပာေသာ ပံုျပင္မ်ား         ယေန႔ ဥပုသ္ေန႔ျဖစ္သည္။ ဒီတစ္ပတ္ ဥပုသ္ေတာ့ အမယ္ႀကီးစံ မလိုက္ႏိုင္ေတာ့တာ ေသခ်ာသည္။ ဒူးနာေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ တူမ၏သမီးျဖစ္သူ မသက္ကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ခိုင္း၍ ျဖစ္ေသာ္လည္း ၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အိမ္မွာပင္ ေနခဲ့ရန္ ေျပာထားရသည္။ ဥပုသ္ယူေနၾက ေက်ာင္းမွ ဦးဇင္းေလးက သီလေပးၿပီးသည္ႏွင့္ တရားတိုေလးမ်ားကို ေဟာၾကားတတ္ေသးသည္ မဟုတ္လား။ ဝါတြင္းသံုးလအတြင္း ဥပုသ္ေစာင့္ မပ်က္လိုေသာ အမယ္ႀကီးစံအတြက္ အိမ္မွာပင္ သီလယူကာေစာင့္ရန္ ေဖ်ာင္းဖ်ထားရသည္။ တကယ္တမ္းေျပာရလွ်င္ အမယ္ႀကီးစံ မပါေတာ့ ဥပုသ္ ေက်ာင္းသြားရမည္ကို ခပ္ပ်င္းပ်င္းျဖစ္ေနသေယာင္ ဘႀကီးၿဖိဳးတစ္ေယာက္ ခံစားမိသည္။           “ အဖိုးႀကီး ေရမခ်ိဳးေသးဘူးလား … သီလယူသြားဖို႔ ျပင္ေတာ့ေလ”

စာလံုးမေပါင္းတတ္တဲ့ ကဗ်ာ ခ်စ္တာထက္ ပိုခ်စ္တဲ႔အေၾကာင္း ဘယ္လိုစာလံုးေပါင္းမလဲ မျဖဴစင္ခဲ႔သူက ျဖဴစင္ခ်င္တဲ႔အခါ ရိုးသားစြာနဲ႔ မရိုးသားေတာ့တဲ႔အေၾကာင္း...။ မုသားရဲ႕အခဟာ တန္ဖိုးႀကီးလြန္းသလို အမွန္တရားရဲ႕ရသကလည္း ျပင္းရွလြန္းခဲ႔ အဲဒီအတြက္ ငါရလိုက္တာက......။ (ပထမစာႏွစ္ေၾကာင္းက ေမာင္လွမ်ိဳးရဲ႕ ကဗ်ာထဲကပါ)

  ဇီးကြက္တစ္ေကာင္အေၾကာင္း                 ကၽြန္ေတာ္က ဇီးကြက္တစ္ေကာင္ပါ။ အရိုးရွင္းဆံုးေျပာရရင္ ခပ္ပိန္းပိန္း ဇီးကြက္တစ္ေကာင္ေပါ့။ ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဇီးကြက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရွ႕မွာတင္ မ်က္ျပဴးး အူေၾကာင္လို႔ေခၚတယ္။ တတ္ႏိုင္မလားဗ်ာ ဇီးကြက္ပဲ မ်က္လံုးျပဴးမွာေပါ့။ အူေၾကာင္ဆိုတာကေတာ့ ေမြးရာပါ ဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေလာကထဲ ေရာက္မွပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ကေလးဘ၀ လြန္ေျမာက္လို႔ ဇီးကြက္လားေျမာက္လာေတာ့ ရင္ေတြဘာေတြ ခုန္တတ္ေရာဗ်ာ။ သေဘာက်တဲ့ ဇီးကြက္မေလး စာလိုက္ေပး အဲေလ အဲဒီတုန္းက လိုက္ေျပာတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က စာေရးမကၽြမ္းေပမယ့္ စာေရြးေတာ့ ကၽြမ္းတယ္ခင္ဗ်။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အင္တာနက္ ရသစာတမ္း ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ ေဒးေအာ့ဖ္ရက္ျဖစ္၍ မေရာက္တာ ၾကာၿပီျဖစ္သည့္ မံုရြာေတာင္ရွိ ကိုစိုး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဘက္သို႔ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ ေကသြယ္ ေနမေကာင္း၍ ထမင္းပင္ မစားႏုိင္ဆိုေသာ ေဖ့ဘြတ္ခ္ရွိ ေကသြယ့္ စေတးတပ္ တစ္ခုေၾကာင့္ သတင္းေမးရင္း ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ရွင္ျဖစ္သည့္တိုင္ ကိုယ္တိုင္မုန္႔ေၾကာ္ေနေသာ ေခၽြးတလံုးလံုးႏွင့္ ကိုစိုးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ နဖူးတြင္ ေယာင္၍ဖုေနသည့္ ဘုႀကီးသည္ ျမန္မာေဆးအစြမ္းျဖင့္ ဝါထိန္ေနသည္။ သူ႔ေရွ႕ရွိ ဆိုင္ရာဗန္းတုိင္းတြင္ အီၾကာေကြး၊ ပလာတာ၊ ထပ္တရာႏွင့္ စမူဆာမ်ားက ပံုေနသည္။ လြတ္ေနသည့္ စားပြဲတစ္ခုတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္စဥ္ ကၽြန္ေတာ့္အႀကိဳက္ ေပါ့ဆိမ့္တစ္ခြက္ႏွင့္အတူ ကိုစိုးေရာက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ အီၾကာေကြးတစ္ပြဲပါ ထပ္ခ်သည္။ “ ေဝၿဖိဳး ေပ်ာက္လွခ်ည္လား …”

ဟာသညာဏ္၀င္ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္  ကမာၻ ေလာကႀကီးမွာ လူေတြဟာ ရယ္စရာ ၾကံဳရင္ ရယ္ေမာ တတ္ၾကပါတယ္။ “ရယ္ရင္ အသက္ရွည္တယ္” လို႔လည္း ဆိုထားတယ္ မဟုတ္လား။ He, who Laughs, Lasts လို႔ အဂၤလိပ္ဘာသာ စကားမွာ ရိွတယ္ေလ။ “စိတ္ပ်ဳိရင္ ကိုယ္ႏု” ဆိုတဲ့ ျမန္မာစကား ကလည္း လူေတြ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ လန္းဆန္းေအာင္ ေနတတ္ဖို႔ အားေပးေနတယ္။ “စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾက” ဆိုရင္ေတာ့ ဘ၀က သက္သာလွမယ္ ...မထင္ပါဘူး။ င႐ုတ္သီး ကိုသာ ေထာင္းၿပီး၊ စိတ္ကို မထု မေထာင္းမိေအာင္ ႀကိဳးစား ေနထိုင္ တတ္ဖို႔ေတာ့ လိုမယ္ေနာ္။

ဆုေတာင္းေလးေတြ ျပည့္ခ်င္တယ္                 သူငယ္ခ်င္းေရ မင္းေရာ၊ ငါေရာGolden Land ေခၚတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေနတာေနာ္။ ရင္းႏွီးေဖာ္ေရြေသာ၊ အၿပံဳးတို႔မ်ားစြာ သီးပြင့္ေသာ၊ ဘာသာတရားကိုင္းရိႈင္းေသာ ၀ိေသသမ်ားစြာနဲ႔   ႏိုင္ငံတစ္ခုေပါ့။ ထူးျခားတာကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ေသသြားရင္ ၀မ္းသာတတ္တာ၊ မေသေသးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေသေစဖို႔ ဆုေတာင္းေပးတာ။ သူငယ္ခ်င္းေရ မင္းဆဲေနတာကို အဆဲခံရသူ မသိေပမယ့္ အနားကလူေတြကေတာ့ မင္းဆဲေနတာ ကို သိတယ္ဟ။ ကိုယ့္ကို ဆရာႀကီးက ဆံုးမဖူးတယ္။ အျပစ္က်ဴးလြန္သူထက္ အျပစ္ကို မုန္းပါတဲ့။ ခုေတာ့

ဒဏ္ရာ လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ လုပ္သင့္တာ ဆႏၵနဲ႔သိကၡာ ဘယ္အရာကိုေရြးမလဲ... အမ်ားသံုးဘာသာစကားကို ဖီဆန္ခဲ႔သူငါက ဆူးကိုလည္း မေၾကာက္ခဲ႔ဘူး ခူးလို႔လည္း မပန္ခ်င္ခဲ႔ ေငးၾကည့္ရံုသက္သက္နဲ႔ ေရာင့္ရဲဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူပါ။ လူထဲကလူပဲ ဆႏၵကိုဦးစားေပးမိေတာ့

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ား        လြန္ခဲ့တဲ့(၁၁)ႏွစ္က ငါ့အိတ္ကပ္ဟာ ျပားျပားေလး။ ၿပီးေတာ့ ပါးပါးေလး။ ခုေတာ့ အိတ္ကပ္ေလးက ေပါက္ေနၿပီ။ ေမွ်ာ္ လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ အိပ္မက္ေတြက နည္းနည္း ရယ္။ ခုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါးပါးန႔ဲ အိပ္မက္ေတြက မ်ားမ်ားလာၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ ကမၻာႀကီးကလည္း ျပားသြားတယ္။ ငါ့ဦးေႏွာက္ေတြလည္း စားသြားတယ္။ ပိုက္ဆံေခ်းၿပီး ျပန္မဆပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မ်ားတယ္။ အားနာမႈနဲ႔ ျဖစ္တည္ ခဲ့တဲ့ ငါ့ကိုယ္ ငါလည္း ခါးတယ္။ ေဆြးေနတဲ့ ျမွားေတြကို ခၽြန္ဖို႔ထက္ ေျပးေနတဲ့ အေတြးေတြကို ထိန္းဖို႔က ပိုခက္တယ္။

လွ်ိဳ ့၀ွက္ခ်က္ေလးပါ ..           တခါတုန္းက လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ၂၅ႏွစ္ေျမာက္ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ကို က်င္းပၾက ပါတယ္။ သူတို႔စံုတြဲဟာ အိမ္ေထာင္သက္၂၅ႏွစ္အတြင္းမွာ တခါမွကေတာက္ကဆမျဖစ္ဖူးဘူးလို႔ ျမိဳ႕မွာ နာမည္ႀကီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နယ္ခံသတင္းစာရဲ႕ အယ္ဒီတာကအဲဒီ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကို ေမးျမန္းေဖာ္ထုတ္ဖို႔ အစီအစဥ္တစ္ခု လုပ္လိုက္ပါတယ္။ အယ္ဒီတာ~ဒီအျဖစ္အပ်က္က မယံုႏိုင္စရာ အ့ံအားသင့္ဖို႔ ေကာင္းလြန္းပါတယ္။ဒီလိုအိမ္ေထာင္ေရးမ်ိဳးကို ဘယ္လုိမ်ား တည္ေဆာက္ခဲ့ ၾကပါသလဲ ခင္ဗ်ာ?

ခရီးသြားမ်ား                ဘ၀က ႏွင္းမႈန္ေအာက္မွာ ေအးခ်မ္းၿပီးသားပါ။ ေအးခဲမေနတဲ့ ႏွလံုးသားက တစ္ခါတစ္ရံ ေႏြဦးကို တမ္းတတာ လြန္သလားကြယ္။ ေႏြဦးေရာက္ရင္ ႏွင္းေတြေပ်ာက္မွာမို႔ ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစဆိုၿပီး ဆုမေတာင္းရက္ဘူး။ ႏွင္းကိုခ်စ္သလို ေႏြဦးကိုလည္း တိမ္းမူးသူပါ။       ဘ၀က ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မ်ားမ်ားေပးမထားဘူး။ တစ္ခုခုကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တာနဲ႔ က်န္တစ္ခုကို လက္လႊတ္ရမွာပါ။ လုပ္ခ်င္တဲ့ အရာေတြရွိတယ္။ လုပ္သင့္တဲ့အရာေတြရွိတယ္။ လုပ္ေနရတဲ့အရာေတြလည္း ရွိတယ္။ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ တသားထဲမက်တဲ့ ဘ၀မွာ တစ္ခါတစ္ခါ လုပ္ခ်င္တာကို မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ဇြတ္တိုးလုပ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ လုပ္သင့္မွန္းသိေပမယ့္

"ေညာင္ရမ္း ဘာ့ေၾကာင့္ ႀကိဳက္ရတယ္" ေရးသူ=ျပည့္ျပည့္ *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* ျမန္မာ့ သမိုင္းမွာ ပ်ဴ၊ ပုဂံ၊ တေကာင္း၊ ပင္းယ၊ ေညာင္ရမ္း၊ အင္းဝ၊ ဟံသာဝတီ၊ ကုန္းေဘာင္၊ ကိုလိုနီေခတ္၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေခတ္ စသည္ျဖင့္ ေခတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္း၊ နိုင္ငံပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ပံုစံေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းခဲ႕သလို ကိုယ့္အႀကိဳက္ဆံုး ေခတ္ကိုေျပာၾကပါဆို ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေခတ္ကို ေျပာမည္လဲမသိ။ ကိုယ္ကေတာ့ သမိုင္းထဲက ေခတ္ေတြထဲမွာ ကိုယ္တိုင္မေရာက္ဖူးေပမဲ႕ ေညာင္ရမ္းေခတ္ကို အႀကိဳက္ဆံုး။ အေၾကာင္းက ေညာင္ရမ္းေခတ္ဟာ တျခားေခတ္မ်ားနဲ႕ မတူဘဲ ပညာတတ္သူ အလြန္ေပါေသာေၾကာင့္၊ ပညာေရးကို အထူးပင္ အေလးထားသည္ဟု ထင္ေသာေၾကာင့္ပါ။

ပ်င္းလာတယ္ ခုတေလာ စာေတြဖတ္ရတာ ပ်င္းလာတယ္ ေနပူတဲ့အေၾကာင္း၊ လသာတဲ့အေၾကာင္း ရာသီဥတုအေၾကာင္း ေနာက္ေတာ့... ေဆာင္း၊ ေႏြ၊ မိုး။ အခ်စ္အေၾကာင္း စစ္အေၾကာင္းနဲ႔ လက္မွာ မွင္စြန္းခဲ့တဲ့အေၾကာင္း။

ရင္ၾကပ္တဲ့အခါ ငါ ရင္ေတြၾကပ္ေနလို႔ သိပ္မေဖ်ာ္ပါနဲ႔လား အိုဗာတင္းေတြ... ဖားတစ္ပိုင္း ငါးတစ္ပိုင္းေတြ မ်ားေနလို႔ ႏြားႀကီးလား က်ားႀကီးလား မေမးရဲဘူး စားသြားမွာလည္း စိုးတယ္ ...

စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္တာလား စာေရးသူျဖစ္ခ်င္တာလား ************************** ************************** **                       တကယ္ေတာ့ စာေရးဆရာဆုိတာ စာေရးေနလုိ႕ စာေရးဆရာျဖစ္လာတာပါ။ ၿပီးေတာ့ စာေရးျဖစ္ဖုိ႕ဆုိတာကလည္း ဘယ္သူမွ တုိက္တြန္းလုိ႕မရပါဘဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မေရးသ၍ စာတစ္ပုဒ္ ေလာက္ေလာက္ လားလားျဖစ္ဖုိ႕ဆုိတဲ့ စိတ္ကူးပဲ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ ေလထဲ တုိက္အိမ္ေဆာက္ သလုိျဖစ္ေနမွာက အေသအခ်ာပါပဲ။ စာေရးဆရာလုိ႕အမ်ားက သတ္မွတ္ၾကတဲ့ သူေတြဟာ စာမေရးဘ ဲ စာေရးဆရာလုိ႕သတ္မွတ္ျခင္းခံ ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။

အထိမ္းအမွတ္ေန႔ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္သေကၤတ          မွတ္မိေသးရဲ႕လား `စံ´။ လြန္ခဲ့တဲ့ ကိုးႏွစ္က ဒီလိုေန႔ကိုေလ။ မင္းနဲ႔ကိုယ္ လက္ခ်င္းတြဲၿပီး ႏွစ္ဦးစလံုး ကိုယ္စီမသိတဲ့လူေတြကို ၿပံဳးရယ္ရင္း ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကတာကိုေပါ့။ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ရယ္စရာႀကီးေနာ္။ ဘ၀ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ခါ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ အရမ္းရီဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ္တို႔တြဲလက္ေတြ ခိုင္ခိုင္ၿမဲေနတုန္းပဲေလ။ လက္တြဲၿပီး (၆)ႏွစ္ေျမာက္မွာ ေကာင္ းေဇယ်ာလင္းဆိုတဲ့ သားႀကီး ၾသရသကို ကိုယ့္အတြက္လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ ေနာက္ထပ္(၃)ႏွစ္အၾကာ မေန႔ကပဲ

ကၽြန္ေတာ္အတြက္ လက္ေဆာင္             တစ္စံုတစ္ခုကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ရလိုက္ခ်ိန္တြင္ လူသားတစ္ဦးပီပီ က်ေနာ္၀မ္းသာမိမည္ ထင္သည္။ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ တစ္စံုတစ္ရာကို ျပန္ေတြ႕ခ်ိန္မွာေတာ့ ၀မ္းသာသည္ ထက္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈက ပိုမည္ထင္ပါသည္။ ယေန႔ ျပန္မေတြ႕ ႏုိင္ေတာ့ဟု ယူဆထားသည့္ ဘ၀ရဲ႕လက္ေဆာင္ေလးကို ျပန္ေတြ႕လိုက္ရၿပီ။ ဒုတိယအႀကိမ္အျဖစ္ ဘ၀က ေပးအပ္လိုက္သည့္ လက္ေဆာင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထိုအရာသည္