စာအုပ္တစ္အုပ္အေၾကာင္း

 စာအုပ္တစ္အုပ္အေၾကာင္း

ကၽြန္ေတာ္ (၂၀၀၈) ခုႏွစ္တြင္ စာ စေရးပါသည္။ ပထမဆံုး ေရးသည့္ ဝတၳဳတိုမွာ အသဲကြဲရာသီ ျဖစ္၍ ေရးသည္မွ (၈)ႏွစ္အၾကာ (၂၀၁၆ ဂ်ဴလုိင္လထုတ္ မေဟသီ) တြင္ ပံုႏွိပ္ခံရပါသည္။ ေျပာလိုသည္က စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား၊ ေရးထံုးေရးနည္းမ်ားကို မသိနားမလည္ဘဲ ေရးခ်င္စိတ္သက္သက္ျဖင့္ ေရးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

 ကၽြန္ေတာ္ေရးလိုသည္က လံုးခ်င္းဟာသ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔စာေရးခ်င္သည့္အေၾကာင္းကို (၂၀၀၆)ခုႏွစ္ကတည္းက ခင္ခဲ့ရသည့္ စာေရးဆရာ ညီဘြား၏ႏွမ မမေအးကို အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္၍ ေျပာျပမိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဆရာညီဘြားဆံုးသည္မွာ (၂)ႏွစ္ခန္႔ရွိၿပီထင္ပါသည္။ မမေအးက အႀကံေပးသည္။ ဝတၳဳရွည္မေရးေသးဘဲ ဝတၳဳတိုေလးေတြ အရင္ေရးၾကည့္သင့္ေၾကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝတၳဳတိုကို စေရးျဖစ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

 ေရးထံုးေရးနည္း၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း နားမလည္ဘဲ ေရးခဲ့မိသည့္ ဝတၳဳတိုေလးၿပီးသြားေသာအခါတြင္ ခံစားရသည့္ ခံစားခ်က္က ေတာ္ေတာ္ေလး ေက်နပ္စရာ ေကာင္းပါသည္။ ျဖစ္သြားၿပီ၊ စာတစ္ပုဒ္အျဖစ္ရွိသြားၿပီဆိုေသာ ခံစားခ်က္ျဖစ္သည္။ သဒၵါစည္းကမ္း၊ စာစည္းကမ္းနားမလည္ဘဲနဲ႔ ေရးခဲ့သည့္ဟု ေျပာရျခင္းမွာ စာေရးနည္းစာအုပ္မ်ား၊ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားကို ပုန္ကန္လို၍ မဟုတ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္နားလည္သလို၊ ခံစားရသလို ေရးခဲ့ျခင္းဟု ဝန္ခံလိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မွ ႏွမအငယ္ ငွားလာသည့္ မႈခင္းမဂၢဇင္းတစ္ခုမွ ဆရာေအာင္လင္း၏ စာဘယ္လိုေရးမလဲ…စာေရးခ်င္သူမ်ားသို႔ ဆိုေသာ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ခဲ့ရသည္။

စာေရးစာဖတ္ ဝါသနာပါသည့္ ကိုမ်ိဳးေဇာ္(ကံထူးကံသာ ထမင္းဆိုင္) ပိုင္ရွင္ထံမွ စာေပႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ စာအုပ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖတ္ခြင့္ရသည္။ ဆရာေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ)၏ စကားေျပ သေဘာတရား၊ စကားေျပ အတတ္ပညာဆိုေသာ စာအုပ္ကို ကိုမ်ိဳးေဇာ္၏ ေက်းဇူးျဖင့္ ဖတ္ခြင့္ရခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစာအုပ္ကို လိုခ်င္သည္။ အပိုင္သိမ္းထားရမည့္ စာအုပ္ဟုလည္း ႏွလံုးသြင္းမိသည္။ စာအုပ္ဆိုင္မ်ားတြင္ လိုက္ရွာသည္။ ထိုအခ်ိန္က စာအုပ္ဆိုင္ရွိ အေရာင္းစာေရးမေလးတခ်ိဳ႕သည္ ဆရာေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ)ကို မသိၾက။ ေမးလိုက္တိုင္း မသိ၊ မရွိက မ်ားေနသည္။ သူတို႔သိသည္က ေဆြမင္း(ဓႏုျဖဴ)ျဖစ္သည္။ ဓႏုျဖဴ ေဒၚေစာရီျဖစ္သည္။ သို႔ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာ ေဒါင္းနီ၏ အေဖ၊ တစ္ခ်ိန္က မႈခင္းမဂၢဇင္းမ်ားတြင္ေရးခဲ့သည့္ စာေရးဆရာ ထိန္လိႈင္ဦး ရန္ကုန္သြားသည့္အေခါက္တြင္ မွာလိုက္သည္။

ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္သည့္ စာအုပ္ေလးသည္ ထိုအခ်ိန္က (၃၅၀၀/)ေပးရသည္။ သိပ္မၾကာမီပင္ မံုရြာၿမိဳ႕ရွိ စာအုပ္ဆိုင္ႀကီးမ်ားတြင္ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိသည့္ ပံုမွန္ဆိုဒ္ထက္ အနည္းငယ္ႀကီးေသာ စာအုပ္အျဖစ္ထြက္လာသည္။ ေစ်းႏႈန္းမွာ (၂၅၀၀/) ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ဝယ္မရခင္စပ္ၾကားတြင္ ကံထူးကံသာထမင္းဆိုင္ပိုင္ရွင္ ကိုမ်ိဳးေဇာ္ထံမွ စကားေျပသေဘာတရား စာအုပ္ကို အခ်ိန္ယူ၍ ဖတ္သည္။ စာအုပ္ကို ႏွေမ်ာလြန္း၍ စာအုပ္ခ်ဳပ္သည့္ဆိုင္တြင္ သားေရတုျဖင့္ ကတၳဴဖုံးၿပီးမွ ဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ စာအုပ္ကို အခ်ိန္ေပးေဝမွ်ခဲ့သည့္ ကိုမ်ိဳးေဇာ္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရပါသည္။

ယခုအခါတြင္ ထိုစာအုပ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ထုတ္ေဝမႈအေၾကာင္း အြန္လိုင္းတြင္ေတြ႕၍ ျပန္လည္ေဝမွ်လိုက္ပါသည္။ မည္သည့္ ေပ့ခ်္၊ မည္သည့္ ဘေလာ့မွ ကူးယူမိသည္ကို မွတ္မထားမိ၍ မူလတင္ေပးသူ ေဖာ္မျပႏိုင္ျခင္းကို ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါသည္။ မူလတင္ေပးသူကို (Credit)ေပးပါသည္။ ေက်းဇူးလည္း တင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ား ဖတ္ေစလို၍ ျပန္ရွယ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

                                                                ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္

                                                                                      သင့္ရဲ႕

                                                                                                ရွဥ့္ညိဳေလး

                                                                                 (၁၃.၉.၂၀၁၆ ည ၁၀း၅၂မိနစ္)

စကားေျပသေဘာတရား စကားေျပအတတ္ပညာ=ေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ)

”ကြၽန္ေတာ့္စာေတြကို စာနယ္ဇင္း အယ္ဒီတာေတြက သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းေတြ ထဲ ထည့္ေပးၾကလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ေရးေတြဟာ ပံုႏွိပ္စာလံုး ကေလးေတြအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္း လာရပါတယ္။ အဲဒီလိုပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္စာေတြကို ထုတ္ေဝသူ ေတြက ခင္ရာမင္ေၾကာင္း ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေဝေပးၾကလို႔ စာအုပ္ကေလး ေတြ ျဖစ္လာရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အယ္ဒီတာေတြ၊ ထုတ္ေဝသူေတြ ကို ကြၽန္ေတာ္ အၿမဲတမ္း ေက်းဇူး တင္ေနပါတယ္”

စာေပပဲြတစ္ခုတြင္ အထက္ပါ စကားမ်ဳိး ကြၽန္ေတာ္ အမွတ္တရ ေျပာခဲ့ပါသည္။ ထိုစကားႏွင့္ ဆက္ စပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ စာအုပ္မ်ားကုိ ထုတ္ေဝေပးခဲ့ေသာ ထုတ္ေဝသူ မ်ားအေၾကာင္းကို အေတြးမွ်င္ တန္းမိပါသည္။

ကြၽန္ေတာ့္ ပထမစာအုပ္ ျဖစ္ ေသာ ‘စကားေျပသေဘာတရား၊ စကားေျပအတတ္ပညာ’ စာအုပ္ ျဖစ္လာရပံုႏွင့္ပတ္သက္၍ အမွတ္ ထင္ထင္ ေျပာစရာကေလးမ်ား ရိွပါသည္။ (၁၉၇၉) ခုႏွစ္မွာ ပထမ ဆံုး စတင္ထုတ္ေဝသည္ဆုိေတာ့ ယခုဆုိလွ်င္ ႏွစ္ (၃ဝ) ေက်ာ္ (၄ဝ) နီးပါးရိွပါၿပီ။

ထုိအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္သည္ (ရန္ကုန္) ပညာေရးတကၠသိုလ္ ျမန္မာစာဌာနမွာ အမႈထမ္းေနပါ သည္။ ေက်ာင္းသားေတြကုိ စကားေျပသင္ၾကားေပးရင္း စကား ေျပ သေဘာတရားႏွင့္ နည္းနာ နိႆယမ်ားကို အခ်ိန္ယူ၍ ေလ့လာျဖစ္ခဲ့သည္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ၏လမ္းၫႊန္ခ်က္အရ (C.Brooks) ႏွင့္(R.P. Warren) တုိ႔၏(Fundamen tals of Good Writing) စာအုပ္ကို အစမွအဆံုး ေလ့လာျဖစ္သည္ကစ၍ အလားတူ စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေလ့လာျဖစ္ခဲ့သည္။ (၁ဝ) ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလ့လာၿပီးေသာအခါ
စကားေျပသေဘာတရား နည္းနာမ်ားအေၾကာင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ စမ္းေရးခ်င္စိတ္ ေပၚလာသည္။ ေလ့လာထားေသာ သေဘာတရား အေျခခံမ်ားကို အသံုးျပဳၿပီး ျမန္မာ စကားေျပမ်ားမွ သေဘာတရား နည္းနာမ်ား ထုတ္ၾကည့္လိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ဖတ္ထားေသာ အဂၤလိပ္ စာအုပ္မ်ားကို ဘာသာျပန္ျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ သေဘာတရား နည္းနာ ကိုသာယူၿပီး ျမန္မာလိုပီပီသသ ေရးႏုိင္ဖို႔ အေလးအနက္ထား သည္။ သို႔ျဖင့္ (၁၉၇၆) ခုႏွစ္မွာ စာအုပ္ကုိ စေရးပါသည္။

အဆင္ေျပသည့္ အခ်က္မွာ ပညာေရးတကၠသိုလ္ ျမန္မာစာ ဌာန စာၾကည့္တုိက္တြင္ ကိုးကား စရာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားစြာ ရိွျခင္း ျဖစ္သည္။ စားပဲြမွာ ထုိင္ေရးရင္း ကိုးကားစရာေပၚသည့္အခါ  အခန္းပတ္လည္က စာအုပ္ဗီ႐ိုမ်ား ကုိဖြင့္ၿပီး လိုခ်င္သည့္စာအုပ္ကုိအလြယ္တကူ ရွာႏုိင္သည္။ စာအုပ္ေတြ ထရွာလိုက္၊ ထိုင္ေရး လိုက္ လုပ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဌာနမွဴး ဆရာမႀကီး ေဒၚစီစီဝင္းက သတိထားမိသည့္ အတြက္

‘ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ’

ဟု ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမးသည္။

ကြၽန္ေတာ္က စာအုပ္ေရးသည့္ အေၾကာင္း ေျပာျပေသာအခါ ဆရာမႀကီးက

‘ေကာင္းတယ္၊ ၿပီး ေအာင္ေရး’

ဟု ဝမ္းသာအားရ အားေပးပါသည္။ (၁၉၇၆) ခု မကုန္မီမွာပင္ ေရးၿပီးသည့္အတြက္ ပညာေရးတကၠသိုလ္က လက္ႏွိပ္စက္ စာေရး ေဒၚလွၾကည္ထံမွာ လက္ႏွိပ္စက္႐ိုက္ေပးဖို႔ အပ္လိုက္ သည္။ စာမ်က္ႏွာ (၃ဝဝ) ေက်ာ္ ဆုိေတာ့ တစ္မ်က္ႏွာ (၁) က်ပ္ႏႈန္း ႏွင့္ ႐ိုက္ခ (၃ဝဝ) ေက်ာ္က်သည္။ စာအုပ္ကေလး ၿပီးသြားပါၿပီ။ လက္ႏွိပ္စက္မူ (၃) မူ ႐ိုက္ထား သည္။

တကၠသိုလ္က ဘာသာျပန္နွင့္ စာအုပ္ထုတ္ေဝေရးဌာနမွာ ဆရာ မင္းေက်ာ္ႏွင့္ ဆရာတင္မုိးတုိ႔ ရိွသည္။ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ခင္မင္ သည္။ သူတုိ႔ကုိ စာမူျပလိုက္ေတာ့ ဆရာမင္းေက်ာ္က

”ေကာင္းတယ္၊ ခင္ဗ်ားစာအုပ္ ပံုႏွိပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္”

 ဟု ေျပာသည္။ ကိုတင္မုိးက

 ”ကြၽန္ေတာ္ ထုတ္ေဝသူနဲ႔ ဆက္ ေပးမယ္”

ဟု ဝမ္းသာအားရ ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္စာမူကို ခ်င္းတြင္း စာအုပ္တုိက္သို႔ ပို႔ေပးသည္။

(၁၉၇၇) ခုႏွစ္ တစ္ဝက္ေက်ာ္ သည္အထိ စာမူက အေၾကာင္း မထူးေသး။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ ေတာ္နယ္ေျပာင္းဖို႔ အမိန္႔ထြက္ လာသည္။ ကိုတင္မိုးက ကြၽန္ေတာ့္ ကို အားနာေနသည္။

 ”ခင္ဗ်ား စာ မူ ျပန္ယူလိုက္ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ ထုတ္ေဝသူ ထပ္ရွာေပးမယ္”

ဟု ေျပာသည္။ ခ်င္းတြင္းတုိက္ ေရာက္ေတာ့ ဦးသိန္းလြင္က

         ”ကြၽန္ေတာ္တုိ႔  ထုတ္ဖို႔ အစီအစဥ္ မရိွေသးပါဘူး”

          ဟု ေျပာၿပီး ကြၽန္ ေတာ့္စာမူကို ျပန္ေပးလိုက္သည္။

ကြၽန္ေတာ္ နယ္မေျပာင္းမီ ကြၽန္ေတာ့္ဆရာ၊ ရန္ကုန္ဝိဇၨာႏွင့္ သိပၸံတကၠသိုလ္ ျမန္မာစာဌာနမွဴး၊ ဆရာဦးျမင့္ၾကည္ကို သြားႏႈတ္ ဆက္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္စာမူကို ျပ လိုက္ သည္။ ဆရာက ဖတ္ၾကည့္  ခ်င္တယ္ဟု ဆုိၿပီး ယူထားလိုက္ သည္။ ေလးငါးရက္ အၾကာမွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚေတြ႕သည္။     

”မင္း စာအုပ္ကို ဆရာတုိ႔ ျမန္မာ စာ အသင္းက ထုတ္ေပးမယ္”

ဟု  ဝမ္းသာအားရ ေျပာသည္။

”စာမူ ခေတာ့ မ်ားမ်ားေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ ဘူး”

ဟုလည္း ေျပာသည္။ ကြၽန္ ေတာ္က

”ကိစၥမရိွပါဘူးဆရာရယ္၊ စာအုပ္ျဖစ္ရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ၊ ေက်း ဇူးလည္းတင္ပါတယ္”

 ဟု  ေျပာခဲ့ သည္။ မၾကာမီ ျမန္မာစာအသင္း အမႈေဆာင္ အစည္းအေဝးမွာ ကြၽန္ေတာ့္စာအုပ္ ထုတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္သည္။ ေလာေလာဆယ္ စာမူခ (၅ဝဝ) က်ပ္ ေပးမည္။ စာအုပ္ထြက္ ၍ ေရာင္းၿပီး အျမတ္ေငြ၏ (၄ဝ) ရာခုိင္ႏႈန္း ထပ္ေပးမည္ဟု ဆံုး ျဖတ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ဆရာ ဦးျမင့္ၾကည္က

”စာမူခ (၅ဝဝ) က်ပ္ ဆုိတာ လက္ႏွိပ္စက္႐ိုက္ခေလာက္ပဲ ရိွတယ္ဆုိတာသိပါတယ္။ အသင္းက ဒီေလာက္ပဲ ေပးႏိုင္လို႔ပါ”

ဟု ေျပာသည္။ စာအုပ္ထြက္ မည္ဆုိ၍ ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းသာသြား ပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္က တကၠသိုလ္ဝန္ထမ္း ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္စာမူကုိ ရန္ကုန္ဝိဇၨာႏွင့္ သိပၸံ တကၠသိုလ္စာေပႏွင့္ အႏုပညာ စိစစ္ေရးအဖဲြ႕သုိ႔ တင္ျပရသည္။ စာမူကေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္က် မလာ။ ဌာနက အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာ၍ ကြၽန္ေတာ္နယ္မွ ျပန္လာတုန္း သြားေမးေတာ့မွ စာမူကို ခ်ေပးသည္။ ထိုမွ်ႏွင့္ မၿပီးေသး။ အဆင့္ျမင့္ ပညာဦးစီးဌာန၏ စာေပစိစစ္ေရးအဖြဲ႕သို႔ ဆက္တင္ရ သည္။ ထိုအဖဲြ႕ဥကၠ႒က ပညာေရး တကၠသိုလ္ျမန္မာစာ ဌာနမွဴး၊ ဆရာဦးဘုိသင္း ျဖစ္သည္။ ဆရာ က

”ခင္ဗ်ားစာအုပ္က ပညာရပ္ ဆုိင္ရာေရးတာပဲ။ ဘာမွစိစစ္စရာ မရိွဘူး”

ဟုေျပာၿပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္ ခ်ေပးသည္။ စာအုပ္ပံုႏွိပ္၍ ရပါ ၿပီ။ ဆရာႏွင့္အဖဲြ႕ကို မ်ားစြာ ေက်းဇူးတင္ရပါသည္။

ဤေနရာမွာ အမွတ္တရ ကေလးတစ္ခု ႀကံဳေသးသည္။ အဆင့္ျမင့္ပညာဦးစီးဌာန၊ စိစစ္ ေရးကို မိတၱဴ ႏွစ္ေစာင္ တင္ရ သည္။ တစ္ေစာင္ကို ပံုႏွိပ္တိုက္သုိ႔ ပို႔ေပးရသည္။ ဆရာဦးျမင့္ၾကည္ ကို ေပးထားေသာ မိတၱဴမွာ ေပ်ာက္ ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြားသည္။ ဘယ္ မွာမွ ရွာမေတြ႕။ ဆရာဦးဘုိသင္းကို ေျပာျပေတာ့

”ရပါတယ္ဗ်ာ။ေနာက္ေ တြ႕ေတာ့မွ တစ္ေစာင္ ေပးေပါ့”

ဟု ေျပာၿပီး တစ္ေစာင္ကို လက္ခံထားလိုက္သည္။

စာအုပ္ပံုႏွိပ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ ၾကာေတာ့မွ အက်ဳိးအေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုအခ်ိန္က ေမၿမိဳ႕ (ျပင္ဦးလြင္) စစ္တကၠသိုလ္မွာ ျမန္မာစာဌာနမွဴး အျဖစ္ ေဆာင္ ရြက္ေနေသာ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး တင္ခ (တကၠသိုလ္တင္ခ) က ဆရာဦး ျမင့္ၾကည္ဆီမွာ ကြၽန္ေတာ့္စာမူ ကို ေတြ႕သည့္အတြက္ ဖတ္ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်သြားသည့္အတြက္ သူ႔ တကၠသိုလ္သုိ႔ ယူသြားၿပီး သူ႔ တပည့္သင္တန္းသားမ်ားကို ထိုစာ မူျဖင့္ စတင္သင္ၾကားေပးေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ထိုအခါက်မွ စာမူ ေပ်ာက္သည့္ ျပႆနာရွင္းသြား ပါသည္။

"ခင္ဗ်ားစာအုပ္ကို ပံုမႏွိပ္ ခင္ကတည္းက ကြၽန္ေတာ္က စစ္ တကၠသိုလ္မွာ သင္ေပးေနတာဗ်”

ဟု ဆရာဦးတင္ခက ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္ ေျပာျပေလ့ရိွပါသည္။ ဆရာဦးတင္ခကိုလည္း ေက်းဇူး တင္ေနပါသည္။

စာအုပ္ပံုႏွိပ္ေတာ့ အေထာက္ ေတာ္ဦးလွေအာင္၏ သတင္းဂ်ာ နယ္တုိက္မွာပံုႏွိပ္သည္။ ျမန္မာစာ ဌာနမွ ဆရာဦးခ်စ္ေဖ (ဗိုလ္တ ေထာင္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး၊ ၿငိမ္း၊ ကြယ္လြန္)က အသင္း၏ ထုတ္ေဝသူအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေန ခ်ိန္ျဖစ္၍ ကြၽန္ေတာ့္စာမူကို ပံုႏွိပ္တုိက္မွာ ပ႐ုဖတ္ေပးသည္။ ျပင္ ဆင္တည္းျဖတ္ေပးသည္။ ကြၽန္ ေတာ္ လည္း နယ္မွ ျပန္လာသည့္ အခါ ဆရာႏွင့္အတူ ပ႐ုဖတ္ေပး ပါသည္။ သို႔ျဖင့္ ၁၉၇၉ ခုႏွစ္ဆန္း  ဇန္နဝါရီလတြင္ ကြၽန္ေတာ္၏ ပထမဆံုးစာအုပ္ျဖစ္ေသာ စကား ေျပ သေဘာတရား စကားေျပ အတတ္ပညာ’ စာအုပ္ကို ေအာင္ ေအာင္ျမင္ျမင္ သြားျပင္လိုက္ပါ ေတာ့သည္။ စာအုပ္ ၂ဝဝဝ ႐ိုက္ ၿပီး ေရာင္းေစ်းမွာ (၁၂) က်ပ္ျဖစ္ သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ပထမဆံုး စာအုပ္ကို ပံုႏွိပ္စာလံုးကေလးမ်ားျဖင့္ ျမင္ရသည့္အတြက္ ခံစားရေသာ ပီတိမွာ ေျပာ၍မျပႏုိင္ေလာက္ ေအာင္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

စာအုပ္ထြက္လာေတာ့ အသံ အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကားရသည္။ ဆရာ တုိက္စိုးက

”ခင္ဗ်ားစာအုပ္ေကာင္း တယ္ဗ်”

ဟု ခပ္တုိတိုမွတ္ခ်က္ ခ်သည္။ ဆရာတက္တုိးက

”မင္း စာအုပ္ေကာင္းတယ္ကြ၊ ဆက္ေရး”

ဟု တုိက္တြန္းသည္။ အေရွ႕တိုင္း ပါေမာကၡ ဆရာဦးတင့္လြင္က

”ခင္ဗ်ားစာအုပ္ကို ျမန္မာစာ သင္ၾကားေရး အဖဲြ႕အစည္းအေဝးမွာေဝေတာ့ လူႀကီးေတြက သေဘာက်ၾကပါတယ္ဗ်ာ”

 ဟု ေျပာသည္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီႏွင့္ ဆရာမင္း သုဝဏ္ကို ကြၽန္ေတာ့္ စာအုပ္ျဖင့္ ကန္ေတာ့သည္။ ဆရာတို႔က

”ေကာင္းပါတယ္ကြာ။ တုိ႔ မလုပ္ျဖစ္တာကုိ သူလုပ္တာပဲ”

ဟု  မွတ္ခ်က္ခ်ေၾကာင္း ဆရာ တကၠသိုလ္ မင္းေမာ္က ကြၽန္ေတာ့္ ကို ျပန္ေျပာျပပါသည္။

စာအုပ္ေရးေနတုန္းက ‘ျဖစ္မွ ျဖစ္ပါ့မလား’ ဟု မဝံ့မရဲ ျဖစ္ေသာ္ လည္း ယခုဆရာမ်ားက အားေပး စကားေျပာေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္ အားတက္သြားပါသည္။စာအုပ္ထြက္ ထြက္ခ်င္း ဆရာ ဦးႀကီးေမာင္ (ေငြဥေဒါင္း) က ေၾကးမံုသတင္းစာ၏ ‘စာေၾကးမံု’ အခန္းမွာ ကြၽန္ေတာ့္စာအုပ္ကို မိတ္ဆက္ေပးသည္။ စကားေျပ အေရးအသား စာအုပ္ေ ပၚထြက္ လာ၍ ဝမ္းသာေၾကာင္း၊ ‘စာေၾကး မံု’ အခန္းမွာ ေရးထားေၾကာင္း လည္း ကြၽန္ေတာ့္ဆီ စာေရးပါ သည္။ ႏုိင္ျပည္သူက ‘လုပ္သား ျပည္သူ႔ေန႔စဥ္သတင္း စာမွာေ ဝဖန္ ခ်က္ေရးသည္။ ဆရာဒဂုန္ တာရာက ‘ဗညားသီဟ’ ကေလာင္ အမည္ျဖင့္ မုိးေဝမဂၢဇင္းမွာ ‘စာ ေပစစ္တမ္း’ က႑တြင္ ‘စာေပ ဓာတ္ခဲြခန္းထဲက အသီးအပြင့္တစ္ ခု’ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ သံုးသပ္သည္။

ကြၽန္ေတာ့္ပထမဆံုး ထုတ္ ေဝသူျဖစ္ေသာ ‘ရန္ကုန္ဝိဇၨာႏွင့္ သိပၸံတကၠသိုလ္ျမန္မာစာ အသင္း’ ကလည္း တာဝန္ေက်ပါသည္။ အစည္းအေဝးဆံုးျဖတ္ခ်က္ အတုိင္း အျမတ္ေငြ၏ ၄ဝ ရာခုိင္ ႏႈန္း ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ခ်ီးျမႇင့္ပါသည္။ ယခုဆုိလွ်င္ ထုိစာအုပ္ကေလး ျပန္႐ိုက္ရသည္မွာ (၇) ႀကိမ္ရိွပါ ၿပီ။

စာေရးသူတစ္ေယာက္၏ ပထမဆံုး စာအုပ္ေပၚ ထြက္လာပံုႏွင့္ ထုတ္ေဝသူ၏ ေက်းဇူးအေၾကာင္း အေတြးမွ်င္တန္းမိျခင္း ပါ။

ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ)