ကၽြန္ေတာ့္မွာ အလာ့ဂ်စ္ရွိတယ္
ကၽြန္ေတာ့္မွာ
အလာ့ဂ်စ္ရွိတယ္
စကားခ်ိဳေပမယ့္ စိတ္တိုတတ္ပါတယ္။ ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္းေျပာတာနဲ႔
ရိုင္းစိုင္းတာက တစ္က႑ပါ။ လူသား တစ္ေယာက္ရိုင္းစိုင္းျပတာ သရုပ္ေဖာ္ဇာတ္ကြက္ထဲမွာေတာ့
အႏုပညာေျမာက္တာေပါ့။ အျပင္ေလာကမွာ လာရိုင္းတာေတာ့ (ေအာ့ေအာ့)။ ကင္မရာႀကီးတကားကားနဲ႔
သတင္းေထာက္ႀကီး တစ္ေယာက္ လက္ပေတာင္းအေရးတုန္းက ဟိုေျပးဒီလႊားနဲ႔ ျပာယာခတ္ေနတာ ျမင္ဖူးတယ္။
သူ႔အလုပ္သူ တန္ဖိုးထားတာ သိပ္ေလးစားစရာေကာင္းတာပဲ။ ႏွေမ်ာဖို႔ေကာင္းတာက သူ႔အလုပ္သူ
တန္ဖိုးထားသေလာက္ သူတပါး အသက္ေမြးမႈအလုပ္ကို မထီမဲ့ျမင္လုပ္တာေတာ့ ရြံဖို႔ေကာင္းပါတယ္။
ကုိယ့္ထက္(၇)ႏွစ္ေလာက္ငယ္တဲ့ ဒါရိုက္တာေလးတစ္ေယာက္နဲ႔
ခြန္းႀကီးခြန္းငယ္ ေအာ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါရိုက္တာဆိုတာ ရိုက္ကြင္းမွာ ဘုရင္ဆိုပဲ။ မီးထိုး၊
မွန္ထိုးကိုပဲ ေဟာက္လို႔၊ ေငါက္လို႔ ရမွာပါ။ အျပင္ေလာကမွာေတာ့ ဘယ္ရမလဲ။ ေဟာက္လို႔၊
ေငါက္လို႔ရတယ္ဆိုရင္လဲ သူ႔အသိုင္းအဝိုင္း၊ သူ႔ဝန္းက်င္က သူ႔လူေတြပဲ ျဖစ္မွာပါ။ သူပညာသင္ေပးရတဲ့
သရုပ္ေဆာင္ေတြအေပၚပဲ ျဖစ္မွာပါ။ အျပင္ေလာကမွာ ရွိေနၾကတဲ့သူေတြက သရုပ္ေဆာင္ေတြဆုိေပမယ့္
ဒါရိုက္တာက သူမဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါရိုက္တာ ကံဇာတ္ဆရာ တင္ေပးတဲ့အတိုင္း၊ သင္ေပးတဲ့အတိုင္း
ကျပသရုပ္ေဆာင္ေနရတဲ့အထဲမွာ သူလည္း အပါဝင္မဟုတ္လား။
လအနည္းငယ္ျခားၿပီး သူထပ္ေရာက္လာတယ္။
" မင္းငါ့ကို မွတ္မိလား…"
ကိုယ္ၿပံဳးၿပီး ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
" မွတ္မိပါတယ္…"လို႔။
ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ႔ကဒ္ကို ထုတ္ေပးတယ္။
ကိုယ္လိုခ်င္တာလည္း ဒါပါပဲ။ ကိုယ္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရုပ္သံတစ္ခုရဲ႕ အယ္ဒီတာပါ။ သူတို႔တေတြက
ဆယ္လီေတြ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဟိုတယ္တည္းတဲ့အခါမွာေတာ့ အထိမ္းအမွတ္ကဒ္ေလး တစ္ခုခုေတာ့
လိုပါတယ္။ (Regist:) လုပ္ၿပီးတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်က္ျခင္းျပန္ေပးပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက
လူကိုယ္တိုင္ေရွ႕မွာေရာက္ေနတာ ကဒ္လိုေသးလို႔လားတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာက တျခားျပည္ပႏိုင္ငံတစ္ခုခုမွာ
သူအဲလိုေျပာဖူးသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေျပာခဲ့ရဲ႕လားဆိုတာကိုပါ။ (Mind Set) ေတြကို ခ်ိန္းဖို႔လိုၿပီ၊
ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီလို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေအာ္ခဲ့ၾကတာပဲ။ (VIP) ျဖစ္ခ်င္ေနတုန္းပဲ၊
(VIP) အခြင့္အေရး လိုခ်င္တုန္းပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေျပာင္းလဲဖို႔
လိုပါေသးတယ္။ မိသားစုအတြက္ ပိုက္ဆံရွာတာ၊ အမွန္တရားရွာတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ စိတ္ထဲက သိထားေပမယ့္
ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ လုပ္အားခနဲ႔ (Complimentary) တည္းေနတဲ့ (VIP) ေတြက ကိုယ့္ဝန္ထမ္းေတြကို
ေမာက္ေမာက္မာမာ ဆက္ဆံတာျမင္တိုင္း အခ်ဥ္ေပါက္တဲ့စိတ္က ရင္ထဲကတစ္ဆင့္ ေလခ်ဥ္တက္တယ္။
ျပည္သူခ်စ္တဲ့ဆယ္လီေတြ ကိုယ့္ဝန္ထမ္းေတြကို ပရိတ္သတ္လို႔မျမင္ႏိုင္ဘဲ မတူမတန္ဆက္ဆံပံုျမင္တိုင္း
ရင္ခံတယ္။ (ဝန္ထမ္းတိုင္းက ဆယ္လီျမင္တိုင္း ဓာတ္ပံုတြဲရိုက္၊ ေအာ္တိုေရးခိုင္းမယ္ထင္တဲ့
အျမင္ေလးလည္း ေျပာင္းသင့္ပါတယ္။) ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တယူသန္စြာနဲ႔ ဆယ္လီေတြကို ကဒ္တစ္ခုခု
ေတာင္းၿမဲပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ညီအစ္မတေတြရွိတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ေထာ္နဲ႔ အဆိုေတာ္မေလး မၾကည္တာကို
သိတယ္။ ရာထူးႀကီးႀကီးတစ္ေယာက္ကုိ ေယာကၡမေတာ္ထားတဲ့ တစ္ခ်ိန္က ေမာ္ဒယ္(ယခု အယ္အယ္)နဲ႔
ကိြဳင္တက္ဖူးတယ္။ သူကေတာ့ ေပးႏိုင္တာထက္ ပိုလိုခ်င္လို႔ပါ။ သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ၿငိဖူးတယ္။
ႏိုင္ငံေရးကလိတတ္တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ကိုလည္း ကဒ္ေတာင္းတဲ့ကိစၥနဲ႔ သိသိမွတ္မွတ္ျဖစ္ဖူးတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အားနည္းခ်က္ေတြပါ။ အဆင္ေျပဖို႔ လိုရင္းဆိုတာ သိေပမယ့္ ေျပာင္းလဲမယ္ဆိုၿပီး
အခြင့္အေရးယူခ်င္ေနသူေတြကို အလာ့ဂ်စ္ျဖစ္ေနတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မေကာင္းတာပါ…။ ဘာလို႔လဲဆို
ကၽြန္ေတာ္က ဝန္ထမ္း မဟုတ္လား…။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အလာ့ဂ်စ္ကလည္း မေပ်ာက္ႏိုင္ေသးသေရြ႕ေတာ့…။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္
သင့္ရဲ႕
ရွဥ့္ညိဳေလး
https://shintnyolay.blogspot.com
Comments
Post a Comment