ကၽြန္ေတာ္ သရဲ မေၾကာက္ဖူး
ကၽြန္ေတာ္ သရဲကို လံုး၀ မေၾကာက္ပါ။ သူမ်ားေတြက သရဲဆိုတာႏွင့္ ေက်ာခ်မ္းသည္။ ၾကက္သီးထၾကသည္ မဟုတ္လား။ ေန႔ခင္းဘက္ လူအမ်ားႏွင့္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္လံုး၀မေၾကာက္တာ ေသခ်ာ သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုတေလာ ညပိုင္းဆိုလွ်င္ ထိတ္လန္႔စရာတခ်ိဳ႕ေတြ႔ေနရသည္။ တေန႔ကဆိုလွ်င္ ညဂ်ဴတီအသြား
လူျပတ္သည့္လမ္းအေရာက္ ေလမတိုက္ဘဲႏွင့္ သစ္ပင္ေတြ ၿငိမ္ေနသျဖင့္ ေၾကာက္အားလန္႔အားႏွင့္ ဆိုင္ကယ္ကို ဒုန္းေမာင္းခဲ့ရသည္။ တျမန္ေန႔ မနက္(၃)နာရီခန္႔က ပို၍ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းသည္။ (ရိုင္းစိုင္းသြားလွ်င္ ခြင့္လႊတ္ပါ) အေပါ့သြားခ်င္သျဖင့္ (Lobby) မွန္တံခါးကို တြန္းအထြက္ ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုး တစ္စံုတစ္ခုက တိုးတိုက္သြားသလို ခံစားလိုက္မိသည္။ ခ်က္ျခင္းပင္ တစ္ကုိယ္လံုး ေႏြးေထြးသြားသည္ မဟုတ္လား။ ေနာက္မွ သတိထားမိလိုက္သည္မွာ စက္ခန္းထဲရွိ (Air- con) ေၾကာင့္ ေအးေနသည့္ (Lobby) ထဲမွ အထြက္ ျပင္ပမွ ေလပူမ်ားႏွင့္ တိုးမိျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကုိယ့္အျဖစ္ကိုယ္ ၿပံဳးမိရင္း (Rest Room) ထဲသို႔ ၀င္ခဲ့လိုက္သည္။ ကိုယ့္ကိစၥကုိယ္ မရွင္းေသးမီ နံရံထက္ရွိ ကိုယ္တစ္ပိုင္းခန႔္ေပၚသည့္ မွန္ျပင္ႀကီးထက္သို႔ ၾကည့္မိလိုက္သည့္ ခဏ...။ရုတ္တရက္ လန္႔မေအာ္မိရန္ သတိကပ္လိုက္ရသည္။ မွန္ထဲတြင္ ဆံပင္ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ႏွင့္ နီရဲေၾကာင္စီသည့္ မ်က္လံုးႀကီးျဖင့္ ၾကည့္ေနသည့္ ပံုရိပ္တစ္ခု။ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ႏွင့္ မ်က္လံုးစံုမွိတ္လိုက္သည္။ ထိုအခါ မျမင္ရေတာ့။ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ဖြင့္ၾကည့္သည္။ ျပန္ေပၚလာျပန္သည္။ မ်က္လံုးကို လက္ႏွင့္ပြတ္ၿပီးေနာက္ မွန္ထဲမွ ေၾကာင္စီစီ မ်က္လံုးပိုင္ရွင္ကို မ်က္ေတာင္ႏွစ္ခ်က္မွ် ခတ္ၾကည့္သည္။ သူကလည္း လိုက္လုပ္ျပသည္။ ေယာင္ေယာင္မွားမွားႏွင့္ လက္ေထာင္ျပလိုက္မိသည္။ ပါးစပ္မွလည္း ဟိုင္းဟု ထြက္သြားသည္။ သူကလည္း လိုက္လုပ္ျပသည္။ သို႔ေသာ္ အသံေတာ့ မထြက္။ ကၽြန္ေတာ္လက္ေထာင္ျပသည္မွ ညာဘက္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူလက္ျပန္ျပသည္မွာ ဘယ္ဘက္ျဖစ္သည္။ သို႔ႏွင့္ လာရင္းကိစၥကို မေျဖရွင္းေတာ့ဘဲ ျပန္ထြက္ခဲ့ရသည္။
မေန႔မနက္ (၃း၃၀)(၄း၀၀)နာရီခန္႔က အျဖစ္ကေတာ့ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ (Reception Counter) ထဲတြင္ ထိုင္ရင္း အေတြးလြန္ေနသည္။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ငိုက္မိသည္ ထင္သည္။ ကၽြီ ဆိုေသာ အသံၾကားမိလိုက္သည္ထင္တာႏွင့္ မ်က္လံုးကို အတင္းၿဖဲ၍ ဖြင့္ၾကည့္သည္။ ေကာင္တာေရွ႕တြင္ ကိုယ္တစ္ပိုင္းျပတ္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦး။ ရုတ္တရက္ လန္႔ျဖတ္ေနေသာ္လည္း အသားေသေနသည့္ ႏႈတ္မွ
" မဂၤလာပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမ်ား ကူညီေပးရမလဲခင္ဗ်ာ... "
တသက္ႏွင့္တစ္ကုိယ္ မၾကားဖူးေသာ အသံၾသႀကီးကို ၾကားလိုက္ရသည္။
" အခန္းအပ္ေတာ့ မလို႔..."
ကၽြန္ေတာ္လည္း (House Keeping) မွ ညီငယ္မ်ားကို အခန္းစစ္ခိုင္းၿပီးေနာက္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးအပ္ထားသည့္ မွတ္ပံုတင္တို႔ကို ျပန္ေပးလိုက္သည္။ သူမျပန္ထြက္သြား၍ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးအျပည့္ျမင္ရသည္။ ေစာနက မျမင္မိသည္မွာ ေကာင္တာႏွင့္ ကြယ္ေန၍ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္
သင့္ရဲက
ရွဥ့္ညိဳေလး
https://shintnyolay.blogspot.com
(PS: ဤစာသည္ အိပ္ခ်င္ေန၍ ေပါက္တတ္ကရ ေရးမိေသာ စာျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းတို႔အား သတိေပးလိုပါသည္။ သတိ ဤစာကို မဖတ္ပါႏွင့္...)
Comments
Post a Comment