ျမန္မာစကားမဟုတ္ေသာ သူမ
ဤေခါင္းစဥ္ကိုၾကည့္ၿပီး ဘဝင္မက်သူမ်ားက-
``ဘာျဖစ္လို႔ 'သူမ'က ျမန္မာစကားမဟုတ္ရမွာလဲ။ ျမန္မာစကားမို႔လို႔ စာေတြစကားေတြထဲမွာ 'သူမ'ေတြကို မၾကာခဏဖတ္ေန ၾကားေနရတာေပါ့´´ဟု ေျပာခ်င္ၾကမည္ထင္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ နည္းနည္းရွင္းျပပါရေစ။
ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ စာဖတ္သူတို႔ ယခုအသက္အရြယ္အထိ ေန႔တိုင္းပံုမွန္ေျပာေသာစကာ
'ခင္ခင္'ဆိုေသာ မိန္းကေလးအေၾကာင္း ေျပာၾကသည္ဆိုပါစို႔။
-``ခင္ခင္ကသူ႔မိသားစုမွာ သမီးအႀကီးဆံုးေလ၊ သူ႔မိသားစုကို သူပဲ လုပ္ေကြ်းေနတာ၊ သူ႔ခမ်ာ ခုလိုရုတ္တရက္ ဆံုးသြားေတာ့ သနားစရာပါပဲကြယ္´´
-``ဟုတ္တယ္ ဟိုေန႔ကပဲ သူ႔ေမာင္ေလးကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔တာ ေတြ႕လိုက္ေသးတယ္၊ သူ႔မိဘေတြေတာ့ ရင္ကြဲမွာပဲ´´
ဤစကားမ်ားကို သဘာဝအတိုင္း ပံုမွန္ေျပာေသာ စကားမ်ားအျဖစ္ နားလည္ၾကပါသည္။ ဤသို႔မေျပာဘဲ-
``ခင္ခင္က သူမ မိသားစုမွာ သမီးအႀကီးဆံုးေလ။ သူမ မိသားစုကို သူမပဲ လုပ္ေကြ်းေနတာ၊ သူမခမ်ာ အခုလို ရုတ္တရက္ဆံုးသြားေတာ့ သနားစရာပါပဲကြယ္´´
``ဟုတ္တယ္ ဟိုေန႔ကပဲ သူမ ေမာင္ေလးကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔တာေတြ႕လိုက
ဘယ္လိုျဖစ္သြားမည္နည္း။ ၾကားရသူအဖို႔ ရယ္စရာျဖစ္သြားမွာ ေသခ်ာပါသည္။ တစ္ခါမ်ွ ပံုမွန္ထည့္ေျပာေလ့မရွိေသာ 'သူမ'ေတြ တမင္ထည့္ေျပာေသာေၾကာင့္ျဖစ္
ဤသို႔ေသာ ျမန္မာစကားမ်ိဳး အျပင္မွာ ဘယ္သူမွ ေျပာမည္မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္……
ဤသို႔ေသာ စကားမ်ိဳးကို တီဗီြထုတ္လႊင့္ခ်က္ေတြမွာ မၾကာခဏ ၾကားေနရပါသည္။ 'ေမာ္ဒယ္'မိန္းကေလးတစ္ေယာက္
'သူမဟာ…၊ သူမရဲ႕ဝါသနာကေတာ့… သူမကိုခ်ီးက်ဴးၾကတာက…' စသည္ျဖင့္ 'သူမ'ေတြ အဆက္မျပတ္ပါလာတတ္သည္။ သတင္းေၾကညာခ်က္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေခါင္းေဆာင္ေတြ ေျပာလ်ွင္ေရးလ်ွင္လည္း 'သူမ'ေတြပါပါလာတတ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာစကားမွာ ေယာက္်ားကိုျဖစ္ေစ၊ မိန္းမကိုျဖစ္ေစ၊ 'သူ'ဟူ၍သာ ျမန္မာစကား စေပၚကတည္းက အစဥ္တစိုက္ရည္ညႊန္းခဲ့ပါသည္
ျမန္မာစာအေရးအသားေပၚၿပီးေတာ
ကုန္းေဘာင္ေခတ္ စာဆိုဦးတိုးက 'ရာမရကန္'တြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ အမူအရာကို ဤသို႔ဖြဲ႕ဆိုထားပါသည္။
``အပ်ိဳပ်ံသင္၊ ေရႊရင္သိမ္းသစ္ကယ္၊ သူခ်စ္သည့္၊ သူ႔ေမာင္ပါးမွာ၊ စကားရပ္ဖြဲ႕၊ ခ်စ္စဖြယ္ႏြဲ႕တဲ့ လို႔´´ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အပ်ံသင္စမိန္းကေလးကို 'သူ'ဟုပင္ ရည္ညႊန္းပါသည္။ 'သူမ ခ်စ္သည့္ သူမ ေမာင္ပါးမွာ'ဟု မဖြဲ႕ခဲ့ပါ။
ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင္
စူဠသုဘဒၵါက-
``ဆဒၵန္ဘုန္းေမာ္၊ ဆင္မင္းေက်ာ္၏ စြယ္ေတာ္ကို မရလ်ွင္၊ စိတ္ခ်ေပေရာ့၊ သူေသပါေတာ့မည္ဟု ေရႊနန္းေၾကာ့႐ွင္၊ သူ႔ခ်စ္လင္၏၊ ရင္ခြင္ၾကားမွာ၊ ေခါင္းထား၍အေသာ့၊ ငိုပါေတာ့သည္ဘုရား´´တဲ့။ စူဠသုဘဒၵါမိဖုရားကို 'သူ'ဟုပင္ ရည္ညႊန္းပါသည္။
ၿပီးေတာ့ `သူ႔မယားငိုတည့္လ်ွင္၊ ဟိုလူႀကီးက ပ်ာယီးပ်ာယာ´ဟူ၍ ဆက္ဖြဲ႕သည္။
ထို 'သူ'ကေတာ့ ဗာရာဏသီမင္းႀကီးကို ဆိုလိုပါသည္။
မုဆိုးက ဆဒၵန္ဆင္မင္း၏ အစြယ္ကို သြားျဖတ္ပါေတာ့မည္ဟု ေလ်ွာက္ထားေတာ့ မိဖုရားႀကီး သေဘာက်သြားၿပီး-
`ေက်းဇူး႐ွင္မ၊ သူကိုယ္တိုင္လမ္းျပ၍ ညႊန္လိုက္ေၾကာင္း´ ဖြဲ႕သည္။ ထို 'သူ'ကေတာ့ စူဠသုဘဒၵါပါ။
ေယာက္်ားေရာ မိန္းမပါ 'သူ'ဟုပင္ ရည္ညႊန္းေၾကာင္း သက္ေသမ်ားျဖစ္ပါသည္။
သို႔ဆိုလ်ွင္ 'သူမ'က ဘယ္လိုေပၚလာပါသလဲ။ သမိုင္းေၾကာင္း႐ွိပါသည္။ ကိုလိုနီေခတ္က ထင္႐ွားေသာ ေဂ်စီနက္စဖီး (J.C Nesfield)၏ အဂၤလိပ္သဒၵါက်မ္းကို ျမန္မာဘာသာျပန္ေသာ ပညာ႐ွင္ဆရာႀကီးက နာမ္စားအခန္းတြင္ 'he'ကို သူဟု ျမန္မာျပန္ပါသည္။ 'she'ကိုလည္း'သူ'ဟုပင္ ျမန္မာျပန္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ 'she'မွာ မိန္းမကို ရည္ညႊန္းေၾကာင္း သိသာေစရန္ 'သူ(မ)'ဟု ေနာက္က ကြင္းႏွင့္ျပခဲ့သည္။ ထိုသေဘာကို သတိမမူမိသူမ်ားက 'သူမ'ဟု သံုးရာ၌ ထိုအသံုးေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ
ျမန္မာဘာသာစကား၏ သဘာဝအရၾကည့္လ်ွင္ နာမ္စားမ်ားသံုးရာတြင္ ေျပာသူကို ရည္ညႊန္းလ်ွင္ 'ငါ'၊ နာသူကို ရည္ညႊန္းလ်ွင္ 'နင္'၊ အျခားသူကို ရည္ညႊန္းလ်ွင္ 'သူ'ဟူ၍ သံုးေၾကာင္းေတြ႕ရပါသည္။
အရင္းခံအက်ဆံုး နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္။ ျမန္မာစာအစကတည္းက ေတြ႕ရေသာ နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္။
'ကြ်န္ေတာ္၊ ကြ်န္မ၊ တပည့္ေတာ္'စသည့္ နာမ္စားမ်ားသည္ ေနာက္မွေပၚလာေသာ နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္။ 'ငါ၊ နင္၊ သူ'ဟူေသာအရင္းခံ နာမ္စားအားလံုး ေယာက္်ားေရာ မိန္းမပါ ရည္ညႊန္းေၾကာင္း ျမန္မာစကားတတ္သူတိုင္း သိပါသည္။ 'ငါ'ႏွင့္၊ 'နင္'သည္ ေယာက္်ားေရာ မိန္းမပါ ရည္ညႊန္းပါလ်က္ 'သူ'က်မွ ေယာက္်ား၊ မိန္းမခြဲၿပီး 'သူမ'ဟုသံုးစရာ အေၾကာင္းမ႐ွိပါ။
-'ခင္ခင္က သူ႔မိသားစုမွာ အႀကီးဆံုး'ဟု 'သူ'သံုး၍ေျပာရုံႏွင့္ ခင္ခင္သည္ ေယာက္်ားႀကီးျဖစ္မသြားပါ။ မိန္းမမွန္းသိၿပီးသားျဖစ္ပါ
-'ခင္ခင္က သူ႔မိသားစုမွာ အႀကီးဆံုး'ဟု 'သူ'သံုး၍ေျပာရုံႏွင့္ ခင္ခင္သည္ ေယာက္်ားႀကီးျဖစ္မသြားပါ။ မိန္းမမွန္းသိၿပီးသားျဖစ္ပါ
Comments
Post a Comment