Shint Nyo Lay

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ခ်စ္ေသာဆရာမ်ား                ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသမွ ဆရာအဆင့္ မွီမွာလား။ ဘ၀မွာ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသရတဲ့ ဆရာတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္။ ခ်စ္ေပမယ့္ မေၾကာက္ရတဲ့ ဆရာတို႔လည္း ရွိမယ္။ မခ်စ္ေပမယ့္ ေအာင့္ထားရတဲ့ ဆရာဆိုးလည္း မ်ားမယ္။ ပ်ားရည္ေကၽြးၿပီး အားေပးသြားတဲ့ ဆရာေတြလည္း ရွိတယ္။ ဆားရည္နဲ႔ အနာသိပ္သြားတဲ့ ဆရာတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဘ၀က ခါးတယ္။ အဲဒါကိုမွ ေကာ္ဖီခါးခါးတိုက္သြားတဲ့ ဆရာတစ ္ေယာက္လည္း ႀကံဳခဲ့ဖူးတယ္။ ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ဆရာေတြနဲ႔ မႏွစ္ၿမိဳ႔ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆရာေတြအေၾကာင္းတလွည့္တေျပာင္းနဲ ႔ေခါင္းထဲေရာက္ေရာက္ လာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အသစ္ႀကိဳက္သူမ်ား ရသစာတမ္း           ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိသည့္ ဖုန္းေလးတစ္လံုးအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ အနက္ေရာင္ (Nokia Slide)ဖုန္းေလးျဖစ္သည္။ ေမာ္ဒယ္မွာ (Nokia 3600s) ျဖစ္သည္။ လက္ဝယ္ရွိသည့္ ဖုန္းေလးတစ္လံုးအေၾကာင္းကုိ ေမာ္ဒယ္မွအစ ေျပာျပေနရျခင္းမွာ ၾကြားဝါလို၍မဟုတ္ဘဲ ယေန႔ေခတ္မွာ ေရွ႕ေျပးေနၾကသည့္ (touch)ဖုန္းမ်ား၊ (i-pad)မ်ားၾကားတြင္ ေမာ္ဒယ္မည္မွ် နိမ့္ေနေၾကာင္း သိသာေစလို၍ျဖစ္သည္။           အသစ္ႀကိဳက္သူမ်ားၾကားတြင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အသစ္ကိုစိတ္ဝင္စားသူျဖစ္သည္။ အသစ္တိုင္းကို မႀကိဳက္ေသာ္လည္း

မိသားစု                    မိိသားစုတဲ့။ သိပ္လွတ့ဲ စကားလံုးေလးေပါ့။ အဲဒီ စကားလံုးေလး သံုးလံုးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သားႏွစ္ေယာက္နဲ႕ သူမကို ရည္ညႊန္းပါတယ္။ လြယ္လြယ္နဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။စိတ္ဓာတ္ေတြ ေအာက္ျပဳတ္က်သြားတိုင္း ဖုန္ခါၿပီး အေရာင္ျပန္တင္ေပးတတ္တာ သူမပါ။ အလုပ္သြားတိုင္း ဝင္းတံခါးေပါက္ဝအထိ လိုက္ပို႔ႏႈတ္ဆက္သူက

                                                                                                          စာေရးဆရာမ                                                                                            ေရးသူ= ပုညခင္         စာေရးဆရာမသည္ သူ အသက္သြင္းဖန္တီးလာရသည့္ဇာတ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဇာတ္လမ္းသေဘာအရ တနည္းနည္းနွင့္ေဖ်ာက္ဖ်က္ရေတာ့မည့္အခ်ိန္သို႔ေရာက္လ်ွင္ စာမက်က္ခ်င္၍ စာအုပ္ေပ်ာက္ ရွာသလို ေဘာလ္ပဲန္ပဲေပ်ာက္သလို ဟိုဒီလမ္းလႊဲေရ...

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေကာ္ဖီခ်စ္သူမ်ား ရသစာတမ္း                   လူတိုင္းတြင္ ကိုယ္ပိုင္သေကၤတအျဖစ္ သတ္မွတ္၍ရႏိုင္သည့္ အမူအက်င့္ပံုရိပ္မ်ား ရွိၾကမည္ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္း ဟုဆိုလိုက္ သည္ႏွင့္ တစ္သက္တာမွတ္တမ္းမွ ဆရာႀကီး၏ပံုရိပ္ကို ျမင္ေယာင္မိမည္ျဖစ္သည္။ ဘရန္ဒီတစ္လံုးဟု ဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ ဆရာေသာ္တာေဆြကို အမွတ္ရခ်င္ ရသြားႏိုင္သည္။ အျပင္ေလာကတြင္ ေတြ႕ႀကံဳျမင္ဖူးျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ေသာ္လည္း ၄င္းတို႔ေရးသားထားခဲ့သည့္ စာအုပ္မ်ားထဲမွ ကိုယ္ပိုင္ သေကၤတမ်ားက စာဖတ္သူ၏စိတ္တြင္ စြဲထင္သြားၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။             မေတြ႕တာၾကာၿပီျဖစ္သည့္ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားအေၾကာင္း စကားစပ္မိလွ်င္ ၄င္း၏ ဝါသနာ၊ ဗီဇ၊ သေကၤတတို႔ကို ရုတ္ခ်ည္းျဖတ္ခနဲ သတိရမိၾကမည္သာျဖစ္သည္။ လူတစ္ကိုယ္အႀကိဳက္တစ္မ်ိဳးဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ႏွစ္သက္စြဲမက္သည့္ အရာတစ္ခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ၄င္းတို႔ထဲမွ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကိုယ္စားျပဳသည့္အရာမွာ ေကာ္ဖီျဖစ္သည္။

အိပ္ယာထခ်ိန္ ဘက္စ္ဆဲလား စာေရးဆရာမတစ္ေယာက္အား ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းလိုက္၏။ “ ခင္ဗ်ား ေႏြရာသီဆို ဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ယာထသလဲ ” “ ကၽြန္မ အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ကေန ေနေရာင္ျခည္ဝင္လာတာနဲ႔ အိပ္ယာထျဖစ္ပါတယ္ ” “ ဟာ … ဒီလိုဆို အေစာႀကီး ထတာေပါ့ေနာ္ ” “ ဟင့္အင္း …ကၽြန္မ အိပ္ခန္းကျပဴတင္းေပါက္ကို ေနာက္ဘက္အရပ္ မ်က္ႏွာမူထားပါတယ္ ” (www.work.com မွ ဟာသတိုေလး ကို ျပန္ Share ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)

အမ်ိဳးမ်ားအတြက္ စာ .... ကၽြန္ေတာ္မွာ အမ်ိဳးအမ်ားႀကီး မရွိပါဘူး။ အေတာ္ေလးကို နည္းပါးပါတယ္။ အဲဒီ အမ်ိဳးနည္းနည္းေလးကို ႏႈတ္တရြရြ ဖြင့္မေျပာျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ပါတယ္။ မ်ိဳးႏြယ္မတူေပမယ့္ ခံစားခ်က္ခ်င္းတူတဲ့ အမ်ိဳးေတြပါ။ စုစုေပါင္း (၈)ေယာက္ေလာက္ပဲ ရွိပါလိမ့္မယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း လံုး၀ မသိၾကသလို တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ၾကလည္း အနည္းငယ္ေတာ့ ရိပ္မိသိရွိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ အဲ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းကို ကိုယ္တုိင္ ေျပာျပရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က စင္ေပၚတက္ရတာကို မႏွစ္သက္ေပမယ့္ စင္ေအာက္က လက္ခုပ္တီးလိုသူပါ။ စင္ေပၚမွာ ရီစရာေတြေျပာၾကရင္ စင္ေအာက္ကေန အသံထြက္ ရီေမာတတ္သလို

ကၽြန္မ ႏွင့္ စာေရးျခင္း  ေရးသူ-ေရႊအိမ္စည္ေမ            က်မ ေရးသားခဲ့ဖူးတဲ့ရီဗ်ဴးအခ်ိဳ႕ကို ဖတ္အျပီးမွာ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္က လစဥ္တစ္အုပ္က် စီ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္ေဆာင္းပါးေရးေပးမလားရယ္လို႔ အေမးစကားျပဳလာပါတယ္။ စာဖတ္ျခင္းကို ခံုမင္ျပီး ရသကိုရိုးရိုးမခံစားဘဲ Analysis လုပ္တတ္တဲ့ က်မ အတြက္ ဒီကမ္းလွမ္းခ်က္ဟာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ     ျဖစ္စရာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ၿမိဳ႕ကေလး           ရသစာတမ္း         ၿမိဳ႕ကေလးသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ ၿမိဳ႕ကေလး၏ ဒိုင္ယာရီထဲရ်ိ ေန႔စြဲတစ္ခုတြင္ သူ႔ကို ေမြးဖြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေန႔သည္ ဇြန္လ၏ တစ္ခုေသာေန႔ခင္းတြင္ ျဖစ္သည္။ မနက္ခင္းပိုင္း တြင္ ေအးျမၿပီး ေန႔ခင္းပိုင္းမွာေတာ့ ေနပူၿပီးေလမတိုက္သည့္ သမားရိုးက် ေန႔ခင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ သည္။           ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးတြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည့္အတြက္ ခ်စ္စရာေကာင္းမည့္ ကေလးငယ္ ေလးဟု ယူဆမထားေစလိုပါ။ ထို႔အတူ မုန္းစရာေကာင္းမည့္ လူတစ္ေယာက္ဟူ၍လည္း ႀကိိဳေတြးမထား ေစလိုပါ။ ဘုရားသခင္က ေနာက္ဆံုးေန႔မေရာက္မခ်င္း လူသားအား အျပစ္သတ္မွတ္ေတာ္ မမူဟု က်မ္းစာထဲတြင္ ဖတ္ခဲ့ရဖူးသည္။

သူငယ္ခ်င္း                        သူငယ္ခ်င္း... မင္း ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြ တက္တက္ၾကြၾကြလုပ္ေနတာ ျမင္ရေတာ့ သိပ္ဝမး္သာတယ္၊ ဂုဏ္လည္းယူတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းလို မလုပ္ႏိုင္တဲ့သူေတြ၊ လုပ္ခြင့္မသာတဲ့သူေတြ၊ မလုပ္ခ်င္တဲ့သူေတြကို တရားစခန္းကထြက္လာတဲ့သူက တျခားလူေတြကို ျမင္တဲ့အျမင္မ်ိဳးနဲ႔ မေျပာေစခ်င္ဘူး၊ မျမင္ေစခ်င္ဘူး။ တို႔အားလံုးက တစ္ခုတည္းေသာ ၿဂိဳလ္ျပာႀကီးေပၚမွာေနတယ္ဆိုေပမယ့္ လူတစ္ဦးစီတိုင္းမွာ မတူညီတဲ့ ကမၻာတစ္ခုစီ ရွိေနလို႔ပါ။ သူငယ္ခ်င္း... မင္းက မိုးထဲေရထဲ၊ ဗြက္ေတာထဲမွာ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို သက္စြန္႔ဆံဖ်ား လုပ္ေန ခ်ိန္မွာ တခ်ိဳ႕က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ဖုန္းပြတ္ေနၾကတယ္။ ပါးကေလးေဖာင္း၊ မ်က္လံုးကေလးေစာင္းၿပီး စမီးလွလားငင္ ဆိုတဲ့

  စာေရးရျခင္းအေၾကာင္းမ်ား ေရးသူ=ျပည့္စံုဝင္း          ဘဝဟာ ဘာမ်ားလဲ။ကြၽန္ေတာ္ေတြးတယ္။ကြၽန္ေတာ္ေမွ်ာ္ၾကည့္တယ္။လက္ေဆးကန္ေရွ႕မွာရပ္တိုင္း ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေတြ မႈတ္ဖို႔ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳးစားေလ့ရွိတယ္ ။လက္ထဲမွာတင္ေပါက္သြားတဲ့ ဆပ္ျပာပူေဖာင္း မျဖစ္တျဖစ္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးေတြျဖစ္ၿပီး နံရံကိုထိၿပီးေပါက္သြားတဲ့ ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေတြကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အေရးအသားေတြျဖစ္ပါတယ္။ေရကြက္အရာေလးေတြ နံရံမွာက်န္ခဲ့တာေပါ့ေလ။ ေနထိုင္လာတဲ့ ကာလေတြမွာ ထိရွလြယ္ျခင္းကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို စာေတြေရးျဖစ္ေစတာပါပဲ။တစ္ခုခုဆို သူမ်ားထက္ပိုေမွာင္ပစ္လိုက္တဲ့အက်င့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာရွိတယ္။နာက်င္ေဝဒနာေတြကို ခ်ေရးလိုက္ရတဲ့အခါ နွစ္သိမ့္ေက်နပ္မႈတစ္မ်ိဳးကိုရတယ္။နာက်င္ဝမ္းနည္းမႈကသပ္သပ္ ဖန္တီးလိုက္ရလို႔ေက်နပ္တဲ့ ပီတိစိတ္က သပ္သပ္ ပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဓားတစ္လက္၏အႏုပညာ ရသစာတမ္း           ကၽြန္ေတာ္က ဓားခ်စ္သူျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဓားတစ္ခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ဓား၏ဂုဏ္သတၱိ ႏွင့္ ဓားပီသသည့္ ဓားေတြျဖစ္သည္။ သူတို႔တေတြအားလံုး ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ဓားေတြလို ဝင္းလက္ေတာက္ေျပာင္ မေနခဲ့သလို ဧည့္ခန္းမွာ ခ်ိတ္ဆြဲျပသၾကသည့္ ကႏုတ္ပန္းမ်ားထြင္းထားသည့္ ဟန္ျပဓားမ်ား ျဖစ္မေနသည္ကေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ေရွးေခတ္ေဟာင္းဓားေတြလို သမိုင္းတန္ဖိုးႏွင့္ ျပသထားရမည့္ဓားမ်ားလည္း မဟုတ္ခဲ့ေခ်။ မုဆိုးမအိမ္က ခပ္တံုးတံုးဓားဆိုးမ်ိဳးကို စာဖြဲ႔မေနေလာက္ဘူးဆိုသည့္ ခင္ဗ်ား၏ထင္ျမင္ခ်က္ကလည္း မွန္ပါသည္။   တကယ့္ကို ဓားပီသည့္ ဓားေတြျဖစ္သည္။ ၄င္းတို႔အထဲမွ ခပ္ငယ္ငယ္ဓားတစ္ေခ်ာင္း ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ အသြားက ေျခာက္လက္မခြဲရွိသည္။ လက္ကိုင္ကို

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ရွဥ့္ညိဳေလး၏ အက္ေဆးမ်ား ရသစာတမ္း စာေပတြင္ ပံု႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိသည့္အနက္ ကၽြန္ေတာ္စြဲမက္သည့္ အမ်ိဳးအစားမွာ အက္ေဆးျဖစ္ သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ရသစာတမ္းဟု အမည္တပ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အစမ္းစာဟု ကင္ပြန္းတင္သည္။ မည္သို႔ ပင္ ဆိုေစ ထိုအရာအားလံုးသည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္သည့္ အက္ေဆးမ်ားျဖစ္ေလသည္။ ဟိုစဥ္ကမူ ရသဝတၳဳတိုမ်ားကို တရိႈက္မက္မက္ ဖတ္ခဲ့ဖူးသည္။ ရသဝတၳဳတိုမ်ားဟု ဆိုရျခင္းမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ဝတၳဳတိုမ်ားသည္ ရသစြက္ရံုသာ စြက္သည့္ ဝတၳဳတိုမ်ားျဖစ္ေနတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္တြင္ ဦးတည္ခ်က္(မက္ေဆ့ခ်္) တစ္ခုခုပါၿမဲျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ဝတၳဳတိုမ်ားကေတာ့ ဝါဒျဖန္႔သက္သက္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားမွထုတ္သည့္ ႏွစ္ပတ္လည္ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ အဆိုပါဝတၳဳမ်ိဳးကို ေတြ႔ရတတ္သည္။ ယခုတေလာ ဖတ္ရသည့္ ဝတၳဳတိုမ်ားတြင္ အုပ္စုသံုးမ်ိဳးေတြ႕ရသည္။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဘက္ထရီ ရသစာတမ္း ခြင့္ျပဳပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘက္ထရီအိုးအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ မင္းက ဘယ္ေလာက္သိလို႔လဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းထုတ္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ အမ်ားႀကီး မသိပါဘူးလို႔ ေျဖရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သိသေလာက္ေလး ေျပာျပခ်င္တာပါ။ အခ်ိန္မလံုေလာက္မႈ ျပႆနာနဲ႔ ႀကံဳေနရသူတစ္ဦးဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စာကို ေက်ာ္ဖတ္ သြားဖို႔ပဲ အႀကံျပဳခ်င္ပါတယ္။           ဘက္ထရီအိုးမွာ ပလိတ္ျပားဆိုတာလဲ ပါတယ္။ အက္ဆစ္ဆိုတာလဲပါတယ္။ အသံုးျပဳလိုတဲ့ ပစၥည္းနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္သံုးဖို႔အတြက္ ခဲငုတ္ေတြလည္းပါတယ္ဗ်။ အထဲမွာပါတဲ့ ပလိတ္ျပားအေရအတြက္က ဆယ့္သံုးျပား ဆိုပါေတာ့။ အဲဒါ တစ္အိုးလံုးအတြက္ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဘက္ထရီအိုးအတြင္းမွာရွိတဲ့ တစ္ခန္း တစ္ခန္းမွာပါတာ။ ဆိုင္ကယ္ေတြမွာပါတဲ့အိုးက် ပလိတ္ျပားဘယ္လိုပါလဲ သိဘူးဗ်။ အိုးေျခာက္လို႔ ေျပာတာပဲ။ ဝပ္ေရွာ့ဆရာက ဘက္ထရီမေကာင္းေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာတာနဲ႔ ဆိုင္ကယ္အပိုပစၥည္း ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေျပးၿပီး ဝယ္လိုက္တာပဲ။ ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ ရရင္ရ၊ သူ႔ထက္ပိုေကာင္းတာရွိလားေမးၿပီး ေစ်းပိုေပးရတာ ဝယ္ခ့ဲလိုက္တယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေစ်းမ်ားရင္ ပစၥည္းမညံ့ဘူးလို႔ပဲ နလပိန္းတံုး မွတ္ထားတာကိ...

" စာေရးသူမ်ား ကယ္ရီေကးခ်ား " ----------- ** ပါ၀င္သူမ်ား ** တုန္ခ်င္းသန္ (အျဖစ္) သန္၄ကုိ ၊ ေလ်ာင္ရဲႀကီး(အျဖစ္) ယကၡရဲႀကီး၊ က်င္းေ၀့ပုိင္ (အျဖစ္) ေမာင္ပုိင္ လ်န္ရွဥ့္(အျဖစ္) ရွဥ့္ညိဳေလး၊ မီရွဲ၀ုိင္(အျဖစ္) ညိဳျပာ၀ုိင္၊ မိခါးခါး (အျဖစ္) မိုးခါးေရ မယ္ရီရီ(အျဖစ္) ရည္ေ၀ လင္းေရာင္ျခည္၊ တုိမာကုိရုိျပည့္(အျဖစ္) ျပည့္ျပည့္၊ က်င္းက်င္းမုိး(အျဖစ္) ျမတ္ေလးေမာင္ ----------------

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေဆးထိုးအပ္ေလးမ်ား ရသစာတမ္း            ေၾကာက္ရြံ႕မုန္းတီးသည့္ အရာတစ္ခုႏွင့္ မႏွစ္သက္ဘဲလုပ္ေဆာင္ေနရသည့္ လူတစ္ဦးအေၾကာင္း ကိုကၽြန္ေတာ္ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ခင္ဗ်ားပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္းမႏွစ္သက္သည့္အလုပ္တစ္ခုကို ေရွာင္လႊဲမရ သည့္အတြက္ အံခဲလုပ္ေဆာင္ေနရသူတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရွိေနႏိုင္ပါသည္။လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြဆိုသည့္ အတိုင္း လူသားေတြ၏ ေၾကာက္ရြံ႕မုန္းတီးမႈက အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္သည္။            တစ္ခ်ိဳ႕က ခၽြန္ထက္သည့္အရာေတြကို မုန္းသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ထက္ၿမိေနသည့္ ဓားသြားေတြကို မုန္းသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကအဆိပ္ျပင္းသည့္ ေျမြ   ေတြကို မုန္းသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ လူကို အႏၲရယ္ မျပဳႏိုင္သည့္တိုင္ တီေကာင္ဆိုေသာအရာကို ထိကိုင္မိသည္ႏွင့္ ေမ့ေမ်ာမတတ္

  အက္ေဆးဆိုတာ ဘာလဲဆိုျပိးေတာ့ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ရင္ လူအမ်ားစုက စာစီစာကံုးလို႕ ျမန္မာလို ျပန္ျပီ ေျဖၾကလိမ့္မယ္။ ဒီအေျဖက မမွန္ဘူးလားဆိုေတာ့ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ့္အေျဖမွန္လား ဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ စာစီစာကံုးဆိုတာဟာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို စာေရးတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးတဲ့ အရာပါ။ စာစီစာကံုးရဲ႕ မူက နိဒါန္း၊ စာကိုယ္၊ နိဂံုး သံုးခုပါေအာင္ ေဘာင္သြင္းျပီး ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ကိုက္ညီေအာင္ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႕ စီကံုးေရးဖြဲ႕ရျခင္းမ်ိဳးပါ။ ဒီေတာ့ အက္ေဆးနဲ႕ သေဘာထား ကြဲလြဲသြားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ အက္ေဆးအမ်ားစုဟာ ေဘာင္ထဲမွာ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ ေဘာင္ထဲမွာ ေရးသားျခင္း မဟုတ္လို႕ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့လို႕လည္း ေျပာလို႕မရပါဘူး။ စိတ္ကူးအေတြးေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးဖြဲ႕ထားျခင္းမ်ိဳး

Zaw KO   to   ‎ ကမ္းလက္မ်ား (BEACON ) · နိုဘယ္ဆုရစာေရးဆရာျကီး ဟဲမင္းေဝးေျပာခဲ့ေသာစာေရးဆရာ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာေစေရးလမ္းညြွန္ခ်က္မ်ား ။"စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ဟာ အစဥ္အျမဲအထီးက်န္ တစ္ကိုယ္တည္းသာျဖစ္ျပီး အပယ္ခံတစ္ေယာ က္လည္းျဖစ္တယ္" ။"စာေရးတယ္ဆိုတာ လူေတြအေျကာင္းကိုေရးရတာ လူေတြအေျကာင္းကိုမေရးမီ ကိုယ္တိုင္ကပိုျပီး လူပီသဖို့လိုတယ္။ စာေရးခ်င္တဲ့လူဟာ လူယဥ္ေက်းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနဖို့ အင္မတန္ အေရးျကီးသလိုအသိဥာဏ္လည္း ျပည့္ဝေနရမယ္။ သေဘာထားလည္းျပည့္ဝေနရမယ္။ခႏၱီစဆိုတဲ့ ပါရမီရွိဖို့လည္းလို့တယ္။ေလာကဓံတရားနဲ့ ေတြျကံဳရတဲ့အခါတိုင္းမွာလည္း ခံနိုင္ရည္ရွိရမယ္။ကုသိုလ္ကံအေျကာင္းမလွလို့ဒုကၡနဲ့ေတြ့ရသူကိုလည္းျပက္ရယ္မျပဳသင့္ဘူး။ အကုသိုလ္ဝင္လို့ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေနျပီဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီကံဆိုးမိုးမွဳကို ဘယ္ေသာအခါ ျပန္လွန္ခုခံျပီးမတိုက္ခိုက္ေလနဲ့ ကံမေကာင္းအေျကာင္းမလွတဲ့ ဘဝေရစီးေျကာင္းမွာအလိုက္သင့္သာ ေမ်ွာေနလိုက္ လူဆိုတာ အျမဲတေစခ်ည္း ကံဆိုးမေနပါဘူး။

အက္ေဆးဆုိတာ ဘာလဲ။အဂၤလိပ္စာလုံး Essayကို အသံဖလွယ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မူလကေတာ့ ျပင္သစ္ဘာသာ စကားျဖစ္ၿပီး စမ္းသပ္ျခင္း၊ စမ္းၾကည့္ျခင္း၊ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ျခင္းလို႔ တိုက္႐ိုက္ အဓိပၸာယ္ ရပါတယ္။ အက္ေဆး အေရးအသားဟာ အေနာက္ ႏိုင္ငံမ်ားက စတယ္လို႔ အဆိုရိွ ပါတယ္။ ၀တၳဳ၊ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာ၊ သမိုင္း မွတ္တမ္းေတြနဲ႔ မတူတဲ့ စာေပ ပံုသဏၭာန္ တစ္မ်ဳိးကို စမ္းသပ္ၾကံဆ ၾကည့္ရာက “အက္ေဆး”ဆိုတဲ့ အမည္ တြင္သြားခဲ့တာပါ။ (တကယ္ေတာ့ အက္ေဆး ဆန္တဲ့ အဖြဲ႕အႏြဲ႕မ်ဳိးေတြဟာ အေရွ႕တိုင္းမွာလည္း ေရွးယခင္ ကတည္းက ရိွခဲ့ပါတယ္။ ပီပီျပင္ျပင္ မေဖာ္ထုတ္ ႏိုင္ခဲ့လို႔သာ မပီျပင္ခဲ့ရတာပါ။ အက္ေဆး အေရးအသားကို ဘယ္သူက စတီထြင္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ တပ္အပ္ မသိႏိုင္ပါဘူးလို႔ အေနာက္တိုင္း စာေပ ပညာရွင္ေတြကလည္း ၀န္ခံခဲ့ ၾကပါတယ္။) ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာလည္း ေရွးမဆြကတည္းက အက္ေဆး အေရးအသားမ်ဳိးေတြ ရိွခဲ့မွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကိုလိုနီေခတ္က်မွပဲ အက္ေဆးလို႔ ကင္ပြန္းတပ္ ခံခဲ့ရတာပါ။ အထူးသျဖင့္ ေခတ္သစ္ အက္ေဆး