ေလာကကိုေျပာင္းလဲေစသည့္ နီတိမ်ား(၇)

ေလာကကိုေျပာင္းလဲေစသည့္ နီတိမ်ား(၇)

စာအုပ္၌ရွိေသာ အတတ္ပညာႏွင့္ သူတပါး၏လက္၌ရွိေသာ ဥစၥာသည္ ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္၊

အေၾကာင္းကိစၥေပၚေပါက္ေသာ္ အသံုးခ်မရ။       ။

          အာဂံုရမွ အာဂလူ ဆိုေသာ စကားကိုၾကားဖူးၾကမည္ ထင္သည္။ သို႔ေသာ္ ၾကားဖူးသမွ် ဗဟုသုတ မ်ားႏွင့္ ဆည္းပူးမိသမွ် အတတ္ပညာ တိုင္းကို အာဂံုရဖို႔ မလြယ္သည္မွာလည္း ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္သည္။

           ယေန႔ေခတ္သည္ နည္းပညာေပါက္ကြဲျခင္းႏွင့္အတူ စိတ္ဝင္စားစရာ သတင္းအခ်က္အလက္ မ်ိဳးစံုက ေလလိႈင္းထဲမွာ အခ်ိန္တိုင္း ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ ပညာရပ္တစ္ခုစီကို ဝင္ႏိုင္မည့္ ပိတ္ထားသည့္ တံခါးေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္။ ထိုပညာရပ္ကို ခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ေရးအတြက္ ပိတ္ထားသည့္ တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို ဖြင့္ႏိုင္ဖို႔က အဓိကျဖစ္သည္။ လူငယ္အမ်ားစုက ပိတ္ထားသည့္ တံခါးကိုေခါက္ဖို႔ထက္ တံခါးအေရအတြက္ ကို ေလ့လာမွတ္သားေနတတ္ၾကသည္။ တံခါးေရွ႕သို႔ေရာက္ေနၾကသည့္တိုင္ တံခါးဖြင့္နည္းကို ရွာေဖြေန ၾကသည္။ တံခါးေခါက္ၾကည့္ရန္ကိုမူ စိတ္မွ်ပင္ မကူးမိတတ္ၾကေခ်။ ဝါသနာပါရာ ပညာရပ္ဆီသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ ႏိုင္ရန္အတြက္ တံခါးတိုင္းပြင့္ရန္မလိုေသာ္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက တံခါးတိုင္းကို တေစၦေျခာက္သလို လိုက္ေခါက္ေနသည့္အခါ လိုရာမေရာက္ျဖစ္ၾကရသည္။ ပညာရပ္တစ္ခု၏ တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို သင္ကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ႏိုင္ၿပီဆိုပါလွ်င္ ေနာက္ထပ္ေတြ႕လာသည့္ ပိတ္ထားသည့္ တံခါးတိုင္းသည္ သင့္အတြက္ အတားအဆီး မမည္ေတာ့သည္မွာ ေသခ်ာသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕တံခါးေတြက ေစ့ရံုသာေစ့ထားသည္ မဟုတ္လား။

          လုပ္ငန္းခြင္အတြင္းမွ အခက္အခဲျပႆနာတစ္ခ်ိဳ႕ကို သင္အစြမ္းရွိသေလာက္ နည္းလမ္းရွာကာ ေျဖရွင္းၾကည့္သင့္သည္။ သို႔မွသာ တာဝန္ယူရဲသည့္ သတၱိႏွင့္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းတိုးတက္လာမည္ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္လည္း မွားယြင္းသြားႏိုင္ပါသည္။ မီးသီးတစ္လံုးျဖစ္လာဖို႔ အတြက္ အႀကိမ္တစ္ေထာင္ မွားခဲ့ဖူးသည့္ အက္ဒီဆင္ကို အမွတ္ရသင့္သည္။ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ လူတစ္ခ်ိဳ႕က ဘယ္တုန္းကမွ အမွားမလုပ္ဖူးဘူးဆိုကာ လက္မေထာင္တတ္ၾကသည္။ ထိုလူစားမ်ိဳးအတြက္ အေျဖက ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ သိပ္ေတာ္လြန္းလို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ အခက္အခဲ ျပႆနာမွ် တာဝန္ယူ ေျဖရွင္း မေပးသည့္ အတြက္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ဝန္ထမ္းေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ျဖစ္မလာႏိုင္သည့္ လူစားမ်ိဳးျဖစ္သည္။

          တကယ့္အခက္အခဲ ျပႆနာႏွင့္ ႀကံဳၾကရေသာအခါ ၄င္းတို႔တစ္ေတြမွာ သက္လံုမေကာင္း ၾကေတာ့။ ကူညီေျဖရွင္းေပးမည့္ အထက္လူႀကီးမရွိသည့္အခ်ိန္၊ သို႔မဟုတ္ ၄င္းတို႔မွတ္သားထားသည့္ စာအုပ္ႀကီးထဲမွ ေျဖရွင္းနည္းမ်ားထက္ ေက်ာ္လြန္သည့္ ျပႆနာကို ရင္ဆိုင္ရသည့္အခ်ိန္တြင္ ႏွာႏု က်ည္ေပြ႕ေတြ႕ကုန္ၾကေတာ့သည္။ “ မလုပ္၊ မရႈပ္၊ မျပဳတ္” မူကို လက္ကိုင္ထားသည့္ထိုသူတို႔သည္ အဆံုးတြင္လုပ္ငန္းခြင္မွ ထြက္ခြာသြားျခင္းျဖင့္ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းတတ္ၾကသည္။ တာဝန္ယူစိတ္ အျပည့္ရွိသူအတြက္မူ အခက္အခဲသည္ အခြင့္အေရးျဖစ္သည္။ ျပႆနာသည္ ၄င္း၏အရည္အေသြးကို စစ္ေမးသည့္ ေမးခြန္းျဖစ္သည္။ ေျဖဆိုႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေျဖဆိုႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ ၄င္းတြင္ ေျဖဆိုရဲသည့္ သတၱိရွိေနျခင္းက အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္သည့္ အရည္အေသြးျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရွိ ေကာလိပ္ေက်ာင္းတစ္ခုတြင္ ေျဖဆိုရဲသည့္သတၱိရွိ၊ မရွိကို စာေမးပြဲတစ္ခုတြင္ လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ဖူးသည္။ စာေမးပြဲေျဖသည္ျဖစ္ေစ၊ မေျဖသည္ျဖစ္ေစ ေက်ာင္းသားအားလံုး အေအာင္ေပးၿပီးျဖစ္သည္။ ေျဖဆိုခ်င္သူ မ်ား စာေမးပြဲခန္းထဲေနခဲ့ရန္ေျပာေသာအခါ ေျဖရဲသည့္သတၱိရွိသည့္ ေက်ာင္းသားဦးေရမွာလက္ႏွစ္ဖက္ပင္ မျပည့္ဟု သိရသည္။ ထိုသူမ်ားကို ပါေမာကၡႀကီးက အထူးေအာင္အျဖစ္သတ္မွတ္ေပးလိုက္ေၾကာင္း ဖတ္မွတ္ခဲ့ရဖူးသည္။ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္သည္။ 

လမ္းခင္းေက်ာက္ႏွင့္ အဖိုးတန္ေက်ာက္ရိုင္းတစ္တံုး၏ ကြာျခားခ်က္မွာ အတြင္းရွိအလြယ္တကူ မျမင္ႏိုင္သည့္ အဖိုးတန္ အရည္အေသြးျဖစ္သည္။ ပညာရွင္မ်ားအတြက္မူ အလြယ္တကူ ပိုင္းျခားသိျမင္ႏိုင္ သည့္ အရည္အေသြး၊ အရည္အခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္။ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားမွာ ထိုအရည္အေသြးျပည့္ဝန္ထမ္းကို အလြယ္တကူ သိရွိႏိုင္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အခက္အခဲျပႆနာေလးမ်ားျဖင့္ ဝန္ထမ္း၏ အရည္အခ်င္းကို စမ္းသပ္တတ္ၾကသည္။ သင္ကိုယ္တိုင္ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး သို႔မဟုတ္ လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခုကို ဦးေဆာင္ ေနရၿပီ ဆိုပါဆို႔။ အမွားမရွိဖူးသည့္ အမွားကင္း ဝန္ထမ္းကို ေခါင္းေဆာင္ခန္႔မည္လား၊ သို႔မဟုတ္ တာဝန္ယူတတ္သည့္၊ တာဝန္ယူႏိုင္စြမ္းရွိသည့္ ဝန္ထမ္းကို ရာထူးေပးမည္လား။ ထိုေမးခြန္းအတြက္ သင့္မွာ အေျဖအသင့္ရွိၿပီးျဖစ္ေနမည္မွာ ေသခ်ာသည္။

မိမိဦးေဆာင္ေနသည့္ လုပ္ငန္း၊ တာဝန္ယူထားသည့္ အပိုင္းကို ေၾကာင္ပုဇြန္စား ကၽြတ္ကၽြတ္ဝါး ဆိုသလို ေက်ညက္ႏွံ႔စပ္ေနဖို႔လိုသည္။ လုပ္ငန္းတိုးတက္ေကာင္းမြန္ေရးအတြက္ မျပတ္ဆည္းပူးေလ့လာ ေနရမည္ျဖစ္သလို လုပ္ငန္းႏွင့္ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနသည့္ ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ အခက္အခဲျပႆနာမ်ား အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားသင့္သည္။ သို႔မွသာ အေရးအေၾကာင္းႀကံဳလွ်င္စာအုပ္ႀကီးျပန္လွန္ ေနရသည့္ စာအုပ္ႀကီးသမား အျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ပညာအစစ္အမွန္သည္ စာအုပ္ထဲတြင္ မရွိဆိုသည္ကို သတိခ်ပ္သင့္သည္။ ႏွလံုးအိမ္မွ ပြင့္သီးလာမည့္ ပညာအတြက္ သင္၏ စိတ္တံခါးကို ဖြင့္လွစ္ထားဖို႔လိုေပလိမ့္မည္။ ငါသိၿပီးသားပဲ ဆိုသည့္ စိတ္အခံေရာက္လာသည္ႏွင့္ သင့္အတြက္ တံခါးအားလံုး ပိတ္သြားၿပီျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က ေက်ာင္းသားစိတ္မ်ိဳး ေမြးျမဴရမည္။ သင္ယူလိုက္မည္၊ ေလ့လာလိုုက္မည္၊ မွတ္သားလိုက္မည္ စသျဖင့္ ရဲရင့္သည့္စိတ္ထားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မရဲေသာ္လည္း ဝင့္သည့္ စိတ္ထားေလးမ်ားျဖင့္ “ သိၿပီးသား ” ဟုဆိုကာ သိမႈ၊ ဗဟုသုတနယ္ကို ကိုယ္တိုင္ကန္႔သတ္လိုက္ၾကသည္။ အျမင္ေသးသည့္ သူသည္ လုပ္ငန္းတူမ်ားေနာက္ဘက္ ခပ္လွမ္းလွမ္း က်န္ရစ္ခဲ့မည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲျဖစ္သည္။ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္တြင္ သင္ခန္းစာေက်ဖို႔လိုသည္။

ေက်ာင္းသားဘဝတြင္ သင္ခန္းစာ မေက်သည့္ေက်ာင္းသားက စာေမးပြဲခန္းမကို ေၾကာက္ေနမည္ ျဖစ္သလို လက္ေတြ႕ဘဝတြင္လည္း အိမ္စာမၿပီးသည့္ ဝန္ထမ္းက လုပ္ငန္းခြင္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ေနေပ လိမ့္မည္။ မိမိတာဝန္ကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္ မထမ္းေဆာင္ႏိုင္သည့္ ဝန္ထမ္းအတြက္ လုပ္ငန္းခြင္သည္ စစ္ေျမျပင္ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြ သိပ္ကိုမ်ားသည့္ ယေန႔ေခတ္တြင္ လူငယ္ လူရြယ္တို႔သည္ သက္ဆိုင္ရာနယ္ပယ္အသီးသီးတြင္ ဦးေဆာင္ႏိုင္သူ လူေတာ္လူေကာင္း ျဖစ္ေစရန္ အတြက္ မိမိလုပ္ငန္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ပညာရပ္ဟူသမွ်ကို စာအုပ္ထဲမွာသာ သိမ္းဆည္းမထားဘဲ ႏွလံုးသားတြင္ ပညာသီးပြင့္လာေစရန္အတြက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္လွေပေတာ့သည္။ 

ေလးစားစြာျဖင့္
ထူးေအာင္ဝင့္
https://htooaungwintt.blogspot.com 

*****                                        *****                                        *****

စာကိုး=ဆယ္ေစာင္တြဲသင္တန္း ျမန္မာျပန္က်မ္း(၁၉၈၉)[ ဦးပညာသာမိ(မာဂဓီ-သာစည္) ]

        =ေနေပ်ာ္တဲ့ဘဝ ၾကည္ျမတဲ့ဘဝင္ ရႊင္လန္းတဲ့စိတ္ (အတၱေက်ာ္)