Facebook ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အိမ္

Facebook ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အိမ္

          ေဖ့ဘြတ္ခ္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေလးထဲမွာ ႏွစ္သက္ရာ ပစၥည္းေလးေတြ အားလံုးကို စုစည္းထားတယ္။ ေနာက္ၿပီး စနစ္တက် ခ်ခင္းထားတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြကိုေတာ့ စတိုထဲမွာ (Save)ထားတယ္။

          ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေလးထဲမွာ ပစၥည္းပစၥယေတြက သိပ္ကိုမ်ားတယ္။ ဂိမ္းနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ မရွိတာကေတာ့ ခၽြင္းခ်က္ေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေရွ႕မွာ စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အရာေလးေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္တဲ့ အတိုအစေလးေတြကို ခ်ခင္းထားတယ္။ အမ်ားသိသင့္တယ္ထင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို (Share) ထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ေရာေပါ့။ တခ်ိဳ႕ေတြက ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သေရာ္စာေလးေတြ၊ ကာတြန္းေလးေတြကို (Tag) တြဲၿပီး အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်ခင္းေပးတယ္။ သေရာ္စာကို သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ေပမယ့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ေလွာင္ေျပာင္ႏွိမ့္ခ်ထားတဲ့ ခပ္ရိုင္းရိုင္းေအာက္လံုးေတြကိုေတာ့ ခ်က္ျခင္းပဲ တံျမက္စည္းလွည္းပစ္တာ မ်ားတယ္။ အမုန္းပြားေစမယ့္ လံႈ႕ေဆာ္စာေတြ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ေၾကာ္ျငာအကပ္မခံႏိုင္ဘူး။ တခ်ိဳ႕ကို (Hide) ဆိုၿပီး တံျမက္စည္း အႏုနဲ႔လွည္းတယ္။ တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ (Remove) ဆိုၿပီး တံျမက္စည္းၾကမ္းနဲ႔ လွည္းခ်လိုက္တယ္။ အလြန္နည္းတဲ့ တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ (Unfollow) ဆိုၿပီး သံဘရပ္ရွ္နဲ႔ တိုက္ခ်ပစ္လိုက္ တယ္။

          ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ သံုးရာေက်ာ္ထဲမွာ တခ်ိဳ႕ေတြက ဆိုက္ကို ျဖစ္တယ္။ ေသြးရဲရဲ သံရဲရဲနဲ႔ မေတာ္တဆျဖစ္စဥ္မ်ားကို ပို႔စ္လိုက္တင္ေနသူေတြေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆိုက္ကိုပဲ မဟုတ္လား။ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီလိုမ်ိဳးပို႔စ္ေတြကို ခ်က္ျခင္း (Hide) ပစ္လိုက္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕က ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ျဖစ္တယ္။ အမ်ားစုက စာေရးဆရာေတြျဖစ္တယ္။ အားလံုးနီးပါးကို ကၽြန္ေတာ္က ေလးစားခ်စ္ခင္စိတ္၊ အားက်စိတ္နဲ႔ မိတ္ေဆြလွမ္းဖြဲ႔ျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြ၊ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြကို ကၽြန္ေတာ္က (Request) လုပ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို (Request) လုပ္တယ္။

          သူတို႔တေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္လိုစံႏႈန္းနဲ႔လက္ခံတယ္ဆိုတာ မသိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံတဲ့ စံႏႈန္းလည္း ရွိတယ္။ (Profile) ပံုမွာ ကိုးယို႔ကားယားပံုေတြတင္ထားရင္၊ (Wall) ကို ဝင္ၾကည့္လို႔ ကိုယ္တိုင္ရိုက္ ဓာတ္ပံုမင္းသား၊ မင္းသမီး ျဖစ္ေနရင္ လက္မခံပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ေတြက ပါးေလးေဖာင္း၊ မ်က္စိေလးေစာင္းၿပီး စမီးလွလားငင္ဆိုတာေတြ၊ မဲသည္းေနတဲ့ ဟင္းေတြရိုက္ၿပီး စားပါဦးလားဆိုတဲ့ ပို႔စ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြကို အခ်ိန္တိုင္းတင္သူေတြ မ်ားတယ္။ အဲဒါက သူတို႔ေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္လြတ္လပ္ခြင့္အရ အဲလိုလူေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမေတာ္ခ်င္လို႔ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္လက္မခံပါဘူး။  

          တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ပရဟိတ သမားေတြ။ သူတို႔ေတြတင္တဲ့ပို႔စ္ေတြကိုေတာ့ ကုိယ္တိုင္လိုက္ မလုပ္ႏိုင္ေပမယ့္ ေလးစားအားက်စိတ္နဲ႔ အမ်ားသူငါသိေအာင္ (Share) ျဖစ္ပါတယ္။ သုတရစရာ တစ္ခုခုဆိုရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ (Share) ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ (Request) လုပ္ေပမယ့္ လက္ခံမေပးႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ မိတ္ေဆြမ်ားေနတဲ့ ေလးစားအားက်သူမ်ားကိုေတာ့ (Follow) လုပ္ထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ခ်စ္ခင္အားက်ရတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားရဲ႕ (Page) မွာ တင္ထားတဲ့စာေတြဖတ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ (Like) ဆိုတဲ့ ဝင္ခြင့္ကတ္ေလးကို ကိုင္ထားလိုက္တယ္။ တခ်ိဳ႕(Page) ေတြမွာ (Member) အျဖစ္ခြင့္ျပဳခ်က္ရထားေတာ့ သူတို႔ခြင့္ျပဳထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ညီတဲ့ ပံုေတြ၊ အေၾကာင္းအရာေတြကို တင္ခြင့္ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕(Page) ေတြကေတာ့ အလွည့္က်စနစ္နဲ႔တင္ရတာမ်ိဳးေတြေပါ့။

          ကၽြန္ေတာ့္ေဖ့ဘြတ္ခ္အိမ္ငယ္ေလးမွာ ပံုေျပာခန္းေလးတစ္ခန္းကို သီးသန္႔စီစဥ္ထားတယ္။ အဲဒီ (Page) ေလး နာမည္က ရွဥ့္ညိဳေလးႏွင့္ သူ၏ပံုျပင္မ်ား ဆိုတဲ့အမည္နဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံုေျပာခန္းေလးထဲမွာ ရွဥ့္ညိဳေလး၏ ႏွလံုးသားသစ္သီးမ်ားမွ ကဗ်ာေတြရြတ္တယ္။ ရွဥ့္ညိဳေလးႏွင့္ သူ၏အက္ေဆးမ်ားမွ အက္ေဆးေလးေတြ တင္တယ္။ မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာထက္မွာ တင္က်န္ဖူးတဲ့ဝတၳဳတိုတခ်ိဳနဲ႔ စာမ်က္ႏွာထက္ ျဖတ္သန္းသြားဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ဝတၳဳတိုတခ်ိဳ႕၊ မျဖတ္သန္းေတာ့ပါဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ ဝတၳဳတိုတခ်ိဳ႕ ရွိတယ္။ ဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ ပံုျပင္ေတြကို ဘဝသင္ခန္းစာအမည္နဲ႔ နံပါတ္စဥ္တပ္ၿပီး တင္ေနတဲ့ ပံုျပင္ေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီပံုေျပာခန္းေလးကို အလည္လာဖို႔ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားကို ေလးေလးစားစားနဲ႔ (Invite) လုပ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက (Accept)၊ တခ်ိဳ႕ေတြက (Ignore)။ အလုပ္ေတြ သိပ္မ်ားေတာ့ ပံုျပင္နားေထာင္ဖို႔ အခ်ိန္မရွိၾကေတာ့လို႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ တစ္ဆင့္ၾကားနဲ႔ (Like)။ ဘာပဲေျပာေျပာ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီပံုေျပာခန္းေလး ထဲကေန တစ္ျခားတစ္ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ေဆာက္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စာၾကည့္တိုက္ေလးကိုလည္း ခ်ိတ္ဆက္ထားပါေသးတယ္။ http://shintnyolay.blogspot.com ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕စာၾကည့္တိုက္ေလး ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕စာေတြအျပင္ ေလးစားခ်စ္ခင္အားက်ရတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို ခြင့္ေတာင္းၿပီး တင္ထားတဲ့ စာေတြလည္း ရွိတယ္။ ပံုျပင္လာနားေထာင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စာၾကည့္တုိက္သြား စာဖတ္ႏိုင္ ေအာင္ ခ်ိတ္ဆက္ထားျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဖ့ဘြတ္ခ္အိမ္ေလးမွာ စာၾကည့္ခန္းေလးလဲ ရွိပါတယ္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကၽြန္ေတာ္ရွိေနတတ္တဲ့ ေနရာေလးလည္း ျဖစ္တယ္။ (Note) လို႔ေခၚတဲ့ အဲဒီစာၾကည့္ခန္းေလးထဲမွာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ စာေတြရွိတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ အဲဒီစာၾကည့္ခန္းေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ စာေတြေရးျဖစ္တယ္။ စာဖတ္ေနတုန္း၊ တစ္ခါတစ္ရံ စာေရးေနတုန္း (Chat Box) ကေန စာေတြဝင္လာ တတ္တယ္။ ဖုန္းမွာ (Missed Call) ႏွစ္ေကာအထက္ဆိုရင္ ဖုန္းျပန္ေခၚတတ္သလို (Chat Box) မွာ စာႏွစ္ေၾကာင္း သံုးေၾကာင္းဝင္လာရင္ ျပန္ေျပာျဖစ္တာမ်ားတယ္။ ဖုန္းအၾကာႀကီးေျပာရတာ မႏွစ္သက္ သလို (Chat Box) မွာ အၾကာႀကီး စာမရိုက္ႏိုင္တာ ကၽြန္ေတာ့္အားနည္းခ်က္ပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ သိခ်င္တာေလးေတြရွိလို႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေယာက္ကို (Chat Box) ကေန ေမးရရင္ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး မယူမိေအာင္ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ သတိေပးျဖစ္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆို ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ သူစိတ္ညစ္ေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ညစ္ေနေပမယ့္ သူေပ်ာ္ရႊင္အူျမဴးေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အားလပ္ေနေပမယ့္ သူ႔မွာ အလုပ္မ်ားၿပီး အခိ်န္လု လုပ္ေနရတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ေနႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒီယဥ္ေက်းမႈကို ကၽြန္ေတာ္ က်င့္သံုးႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေန ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ ေဖ့ဘြတ္ခ္အိမ္ေလးကို အလည္လာဖို႔ အားလံုးကို ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ မိုက္ရိုင္း ညစ္ညမ္းတဲ့အမိႈက္ (Comment) ေတြ ခ်သြားတတ္ၾကတဲ့ သူေတြကလြဲလို႔ေပါ့။ တစ္ႀကိမ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္ခ်သြား တဲ့ အမိႈက္ေတြကို (Delete) လုပ္ၿပီး လႊင့္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ဆိုရင္ေတာ့ သူမလာႏိုင္ေအာင္ တံခါးေသာ့ခတ္ရေတာ့တာေပါ့။ သန္႔ရွင္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေလးထဲမွာ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးမွ အမိႈ္က္ခ်တာကို ခြင့္မျပဳႏိုင္ပါဘူး။ စိတ္လိုလက္ရ တံခါးပိတ္(Block) လိုက္ရတဲ့သူ ႏွစ္ဦးပဲ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ တစ္ဦးက ကာကြယ္ဖို႔အတြက္၊ တစ္ဦးကေတာ့ ညစ္ညမ္းအမိႈက္ေတြ ခ်တတ္လြန္းတဲ့အတြက္ပါ။

လူတိုင္းမွာ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ ကိုယ္စီရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ရွိပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ေရးတိုက္ခိုက္မႈေတြကို အသိအမွတ္မျပဳပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေလးထဲမွာရွိတဲ့ စာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အမွားပါသြားရင္၊ လမ္းေၾကာင္းလြဲသြားတယ္လို႔ ယူဆရင္ ခ်က္ျခင္းေထာက္ျပေဝဖန္ လမ္းညႊန္ဖို႔ ဖြင့္ထားတဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမွာ ေစတနာထားလို႔၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာကို နားေထာင္ေနၾကတဲ့ ပံုျပင္နားေထာင္ေနသူေတြကို ေစတနာ ထားလို႔ဆိုၿပီး လမ္းညႊန္ေထာက္ျပေပးသူ မည္သူကိုမဆို ေလးစားစိတ္နဲ႔ ဦးညႊတ္မိပါတယ္။

ခုေနာက္ပိုင္း ေဖာက္ထြင္းခိုးယူသြားတဲ့ သတင္းေတြ မၾကာခဏ ၾကားေနရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကေလးကို ေသာ့ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေသခ်ာခတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက ေသာ့တု ဝိဇၨာေတြ မို႔လား။ တစ္ခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကေလး အေဖာက္မခံရႏုိင္ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာႏိုင္မလဲ။

တိုးပြားလာတဲ့ မိတ္ေဆြသစ္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကေလးက ပိုၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ေကာင္းလာတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ေထာင္ခ်ီရွိေနၾကတဲ့ မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းသံုးရာေက်ာ္ဆိုတာ မေျပာပေလာက္တဲ့ ပမာဏပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ စိစစ္လက္ခံထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ အားလံုးဟာ ရင္ဘတ္မိတ္ေဆြေတြခ်ည္းပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ (Close Friend) မထားဘူး။ တင္သမွ်အားလံုးဟာ (Publish) အျဖစ္နဲ႔ပဲ တင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တင္တဲ့ ပို႔စ္ေတြကို သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေက်ာ္သြားလို႔ရတယ္။ ေနာက္ၿပီး (Hide)လုပ္လိုက္လို႔လဲရတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ (Unfriend) လုပ္ပစ္လိုက္ရင္၊ ကၽြန္ေတာ္တင္တဲ့ပို႔စ္ေတြေၾကာင့္ အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္လို႔ (Block) ပစ္ခဲ့လိုက္ရင္ သူတို႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေလးစားစြာနဲ႔ နားလည္ေပးရမွာပါ။

ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ အိမ္ေလးထဲမွာ ေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စာၾကည့္ခန္းထဲမွာေပါ့။ အလုပ္ကို ေရာက္ေနရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္တံခါးေလးကို ဖြင့္ထားတတ္သူပါ။ တက္လာမယ့္ (Notification) ေလးေတြနဲ႔ (Chat Box)ထဲ ဝင္လာမယ့္ သတင္းစကားေလးေတြကုိ ေတြ႕ျမင္ခ်င္စိတ္သက္သက္နဲ႔ေပါ့။ ခ်က္ျခင္းစာမျပန္ျဖစ္တာကေတာ့ လိုင္းဖြင့္ထားတဲ့ (Computer) ေရွ႕မွာ ရွိမေနတတ္လို႔ပါ။ ဒါကို (Chat Box) မွာ စာပို႔ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတိုင္းသိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ အိမ္ေလးထဲမွာ ႏွစ္သက္တဲ့အရာအားလံုးကို စနစ္တက် သိုေလွာင္သိမ္းဆည္း ထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တန္ဖိုးထားတဲ့အရာေတြအားလံုး ဧည့္ခန္းမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္။ ေပးခ်င္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္အားလံုး အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်ခင္းထားတယ္။ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ သုတသိုက္ကိုသြားဖို႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ (Link)ေတြ ရွိတယ္။ အဆံုးစြန္ေျပာရရင္ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြအားလံုး အိမ္ေလးထဲ မွာ ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေျပာပါ့မယ္။

Facebook ဟာ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ျဖစ္တယ္။

                                                            ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္

                                                                             သင့္ရဲ႕

                                                                                     ရွဥ့္ညိဳေလး

 

*****                                        *****                                        *****