ဘဝသင္ခန္းစာ(၃၂)

ဘဝသင္ခန္းစာ(၃၂)

             လူပ်ိဳႀကီး ကိုၿဖိဳးေမာင္တစ္ေယာက္ ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္တြင္ တံခါးေခါက္သံၾကားသျဖင့္ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ တစ္အိမ္ေက်ာ္မွ တစ္ခုလပ္မိန္းမေခ်ာေလး ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ လူပ်ိဳႀကီးတို႔ထံုးစံအတိုင္း တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲဟုေတြးကာ ရင္ခုန္သြားသည္။
" ဘာအကူအညီ ေပးရမလဲငင္..."
" ကၽြန္မ အရမ္းမြန္းၾကပ္တယ္။ သီးမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အျပင္ထြက္ၿပီး တစ္ခုခု လုပ္ပစ္ခ်င္တယ္။ အရက္ကို အမူးေသာက္မယ္။ ေနာက္ၿပီး Club တက္မယ္ရွင္...။ ဒါနဲ႔ ရွင္က အားေရာ အားရဲ႕လား..."
" ဟာ အား...အားပါတယ္ဗ်...အဟီးဟီး..."
" ေတာ္ေသးတာေပါ့ရွင္...ဒါဆိုကၽြန္မကေလးကိုဒီညရွင့္ဆီအပ္ထားခဲ့မယ္ေနာ္...ႏို႔ဗူးလည္း ေဖ်ာ္ထားၿပီးသားပါ တယ္..."
" ငိ..."
တံခါးရြက္ႏွင့္ ကြယ္ေနသျဖင့္ အနားမွာရွိသည့္ ကေလးတြန္းလွည္းေလးကို ခုမွလူပ်ိဳႀကီး ျမင္မိျခင္း ျဖစ္ေတာ့ သည္။

မူလေရးသားသူအား Credit:
(PS: ဘယ္ကိစၥမဆို ေစ့စပ္ေသခ်ာစြာ ေလ့လာသံုးသပ္ႏုိင္ပါေစ)

ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္
သင့္ရဲ႕
ရွဥ့္ညိဳေလး
https://www.facebook.com/htooaungwintt/

Comments

Popular posts from this blog

ျမန္မာစာ ဆင္းရဲၾကပံုမ်ား

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ OG Ward

အက္ေဆး (သို႔) ရသစာတမ္းအေၾကာင္း