ပံုျပင္ေလးပါ
ပံုျပင္ေလးပါ
ရယ္စရာပံုျပင္ေလးတစ္ခု
ေျပာျပမယ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔။ ေလမတိုက္ဘဲ သစ္ပင္ေတြၿငိမ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေႏြေန႔လည္ခင္းႀကီးတစ္ခုမွာေပါ့။
ထံုးစံအတိုင္း မီးမ်ားကလည္း ပ်က္ေနခ်ိန္၊ ထန္းယပ္ေတာင္ေလး တျဖတ္ျဖတ္ခတ္လို႔ ကိုယ္ေပၚက
ေခၽြးေတြကို ခစားေနခ်ိန္မွာ ခ်စ္စြာေသာ မဒီစံက ေမးခြန္းတစ္ခု ထုတ္လာတယ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔။
မီးပ်က္ေနခ်ိန္မို႔ စာစီစရာ မလိုသလို ဂုတ္က်ီးေပါင္းေၾကာင့္ စာမ်ားမဖတ္ႏိုင္ေသးခ်ိန္မို႔
လတ္လ်ားလတ္လ်ားနဲ႔ ေလာကႀကီးကို အေကာင္းျမင္ အူရႊင္ေနခ်ိန္မွာေပါ့ကြယ္။
သူေမးတာက ရိုးရိုးေမးခြန္းေလးကို
ကႏြဲ႔ကယနဲ႔ ေမးတာကြယ့္ သူငယ္ခ်င္းတို႔။ ကုိယ္ကလည္း ကယုကယင္နဲ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျပန္ေျဖလိုက္တာေပါ့ကြယ္။
အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ခါတိုင္းလို ေန႔ခင္းပိုင္း သီးစံုဓာတ္ဆား မေသာက္ရဘူး။ ညေနစာ စားေတာ့
ပံုျပင္(ပံုၿပီး ျပင္ေကၽြးတာ)စားရတယ္။ ညပိုင္းစာေရးသလိုလိုနဲ႔ အြန္လိုင္းမွာဟိုဟိုဒီဒီ
ေလွ်ာက္(Like) ေနခ်ိန္မွာ ေကာ္ဖီမေသာက္ရဘူး။ အလုပ္နားတဲ့ရက္ မုန္႔တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ေကၽြးတတ္တဲ့
မဒီစံ အဲဒီေန႔က အနားယူတယ္။ (အဲဒီေန႔က ငါးမုန္႔ေၾကာ္ေလးေတာင္ မစားရဘူး။ ကိုယ္ငတ္တယ္ကြယ္)။
ေအာ္ သူေမးတဲ့ေမးခြန္းေလး ေျပာရဦးမယ္။" စံကို ဘာလို႔လက္ထပ္တာလဲဟင္..."တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ထန္းရြက္ယပ္ေတာင္ေလးခပ္ရင္း ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ေျဖလိုက္တယ္။
" အဲဒီတုန္းက ဦးေႏွာက္မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့ အရြယ္မို႔ေပါ့ကြာ..."
ဟုတ္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ယူတုန္းက ေက်ာင္းၿပီး၊ ဘြဲ႕ရ ဆိုေတာ့ ခုအရြယ္ေလာက္ေတာ့ ဘယ္ဦးေႏွာက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမလဲေနာ။ အဲဒါ ေျပာတာကို သူက စိတ္ဆိုးသြားတယ္။ မွန္တာေျပာရင္ ႀကိဳက္ၾကဘူးဗ်။ ခုလို အေတာ္အသင့္ ဦးေႏွာက္ဖြ႔ံၿဖိဳးလာတဲ့အခ်ိန္ ႏွစ္ေယာက္သား အပ်ိဳလူပ်ိဳအျဖစ္နဲ႔ ရွိေနၾကေသးရင္ေရာ ယူမွာလားဆိုၿပီး ေမးလာခဲ့ရင္...။ အား မျဖစ္ေသးဘူးဗ်။ ဒီေမးခြန္း ကၽြန္ေတာ္မေျဖရဲဘူး။ ကံေကာင္းတာက အဲဒီေမးခြန္းမ်ိဳး သူသိေသးဘူးရယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တ့ဲ ကိုၿဖိဳးေမာင္တို႔၊ ကိုေမာ္ႀကီးတို႔၊ ကိုစိုးထက္တို႔ ကိုယ့္လူေတြအလွည့္ေရာက္လာရင္ အမွန္အတိုင္း ေျဖမိမွာစိုးလို႔ေနာ္။ ေျဖရဘူး သိလား။ ဒီေပါက္တတ္ကရစာတိုေလးက သူငယ္ခ်င္းတို႔အတြက္ အီေဖကိုရဲဲ႕ ေစ(ေစတနာ)ေတြေနာ္။ ေတြ႕မွ လက္ဖက္ရည္တိုက္။
(PS: သူငယ္ခ်င္းတို႔ အိမ္အလည္လာရင္ ေလဒီစံ မသိေသးတဲ့ ဒုတိယေမးခြန္းမ်ိဳး အစေဖာ္ မေပးနဲ႔ေနာ္၊ ဒါက ႏႈတ္ပိတ္တာ)
http://shintnyolay.weebly.com
Comments
Post a Comment