ဝင္းၿငိမ္း ႏွင္႔ စာေရးဆရာမ်ား အပိုင္း (၁၂)
"
ဟုိ တစ္ေလာက ႐ုပ္႐ွင္ေကာင္စီမွာ ျမန္မာ့႐ုပ္႐ွင္အရည္အေသြး က်ဆင္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
ေဆြးေႏြးပဲြ ေတြ လုပ္တာ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ဆရာ့အေနနဲ႔ေကာ ျမန္မာ႐ုပ္႐ွင္ေတြ
အရည္အေသြးက်ဆင္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ ၿပီး အဆင့္အတန္း ျမင့္လာေအာင္ ဘာတြ လုပ္သင့္တယ္လုိ႔
ထင္ပါသလဲ "
" အဲဒါက ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္ဗ်။ တခ်ိဳ႕က စက္ေၾကာင့္လုိ႔ ေျပာတယ္။ စက္ဟာ လူကလုပ္မွ
ျဖစ္တာပါ။ စက္ေၾကာင့္ လုိ႔ ပံုခ်လုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ မွန္ဘီလူး
အေကာင္းစားေတြ မ႐ွိဘူး။ ကရိန္းေတြ မ႐ွိဘူး။ ဟယ္လီေကာ္ပတာ နဲ႔ မ႐ုိက္ႏုိင္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ညံ့ပါတယ္ဆုိရင္ အဲသလုိ ေျပာတဲ့လူက ညံ့ တာပဲ။ ဒါ ကၽြန္ေတာ့္ အယူအဆပါ။
ေလယာဥ္ပ်ံေပၚေတြ သံုးႏုိင္မွ ႐ုပ္႐ွင္ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ုပ္႐ွင္ အရည္ အေသြးေကာင္းဖုိ႔ဆုိတာ
႐ုပ္႐ွင္ပညာ႐ွင္ေတြေပၚမွ႐ုပ္႐ွင္ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ုပ္႐ွင္ အရည္အေသြး
ေကာင္းဖုိ႔ဆုိတာ ႐ုပ္႐ွင္ ပညာ႐ွင္ေတြေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ စက္ေတြက ဒုတိယ အဆင့္ က်မွ
အေရးႀကီး တာပါ။ စက္ေတြ သိပ္စုတ္ျပတ္ေနလုိ႔လည္း ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ ေနာက္တစ္ခုက
ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ ႐ုပ္႐ွင္ မွာ က စီစးပြားေရးအရ ရင္းႏွီးျမွုပ္ႏွံမႈမ်ားတယ္။
အ႐ံႈးမခံႏုိင္ဘူး။ မျမတ္ခ်င္ရင္ေန။ အ႐ံႈးေတာ့ မခံႏုိင္ၾကဘူး။ အ႐ံႈးခံမယ္ဆုိတဲ့
စိတ္ကူးနဲ႔ ႐ုိက္ကူး ထုတ္လုပ္မႈ႕ က မ႐ွိသေလာက္ပါဘဲ။ ဖလင္ေစ်း၊ မင္းသား မင္းသမီး
ေစ်းႀကီးေတာ့ သံုးေလးသိန္းေလာက္ ရင္း ရတယ္။ စီးပြားေရးသေဘာေတာ့ အနည္းနဲ႔အမ်ား
ပါတာပဲ။
႐ုပ္႐ွင္ အရည္အေသြး ျမွင့္ေပးခ်င္လြန္းလုိ႔ ဆုိၿပီး ဇြတ္လုပ္လုိ႔လည္း မရဘူး။
ဖ်က္ဆီးပစ္မယ္ဆုိလုိ႔လည္း မရ ပါဘူး။ တစ္ခ်က္ကေတာ့ ေငြေနာက္ မလုိက္ၾကဖုိ႔ပါဘဲ။
ႏုိင္ငံျခားကား တစ္ကားျပရင္ ေနာက္က လုိက္ အတုခုိး ၾကတယ္။ သူက လက္တစ္ဖက္ ျပတ္ရင္
တုိ႔က ႏွစ္ဖက္ျပတ္မယ္။ သူက တစ္ေထာင္ ခုတ္ရင္ တုိ႔က ႏွစ္ေထာင္ ခုတ္မယ္ဆုိၿပီး
လုိက္လုပ္ၾကတယ္။ ဒါဟာ အရည္အေသြးက်ဖုိ႔ လမ္းအစပါပဲ။ ဒီလုိ သူမ်ား ေယာင္လုိ႔
လုိက္ေယာင္ရတာ မေကာင္းပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ကုိယ္ပုိင္ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ႐ွိပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈမ႐ွိတဲ့ လူမ်ိဳးမွ
မဟုတ္ဘဲ။ ကုိယ္ပုိင္ဇာတ္ေတြ႐ွိတယ္။ နည္းေတြ႐ွိတယ္။ ကမၻာ့အဆင့္အတန္း မီခ်င္တယ္ ဘာညာ
ေျပာေနၾကတယ္။ ကမၻာ ဆုိတာက ျမန္မာျပည္ ရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ႐ွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ျမန္မာျပည္ဟာ ကမၻာထဲမွာပါ။ ျမန္မာ ျပည္ရဲ႕ ျမန္မာစစ္တဲ့ အဆင့္အတန္းဟာ
ကမၻာ့အဆင့္အတန္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ယဥ္ေက်းမႈ စစ္စစ္ ကုိ
ေခတ္မီနည္းပညာနဲ႔သာ႐ုိက္။ ဒါ ကမၻာကုိ မီတာပဲ။ ျမန္မာလူမ်ိဳး အက်င့္စ႐ုိက္ကုိ
အထင္ေသးၿပီး အေနာက္ ႏုိင္ငံမွ အထင္ႀကီးမယ္။ ဂ်ပန္မွ အထင္ႀကီးမယ္ဆုိရင္
မဟုတ္ေသးဘူး။
ဂ်ပန္က ကမၻာကုိ မီတယ္ဆုိတာ ဂ်ပန္နည္းနဲ႔မီတာပါ။ အေမရိကန္နည္းနဲ႔ မီတာ မဟုတ္ပါဘူး။
အိႏၵိယက ကမၻာ ကုိ မီတာလည္း တုိ႔ကေတာ့ အိႏၵိယပဲေဟ့ ဆုိၿပီး သူ႔ယဥ္ေက်းမႈကုိ
ျပႏုိင္လုိ႔ မီတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔က အဆင့္မင့္ခ်င္ရင္ သူတုိ႔လုိ ကုိယ့္နည္းနဲ႔ပဲ
ျပပါ။ ေဟာင္ေကာင္ကားပံုစံ လုိက္႐ုိက္ၾကရင္ ေဟာင္ေကာင္ ရဲ႕ ေနာက္လုိက္ပဲ ျဖစ္မွာပဲ။
သူတုိ႔က ဓားခုတ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က လုိက္ခုတ္စရာ မလုိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ
၀ါးရင္းတုတ္႐ွိသားပဲ။ ၀ါးရင္းတုတ္နဲ႔ ႐ုိက္တာကုိ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ႐ုိက္ရင္
ၾကည့္မွာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူမ်ိဳးက ၀ါးရင္းတုတ္ နဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္
ထူေထာင္ခဲ့ဖူးတာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဆင့္ျမင့္လာဖုိ႔ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘာသာ ထြင္ရမွာပဲ။
မထြင္ဘဲ သူမ်ား ေနာက္ လုိက္ေနတဲ့ ကာလပတ္လံုးေတာ့ သူမ်ားေနာက္လုိက္ေတြ ျဖစ္ေနမွာပဲ။
ကုိယ့္နည္းကုိယ့္ဟန္နဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ဟန္ ကေလး ေပၚေစခ်င္တာပါပဲ "
" ဆရာ ေနာက္ထပ္ထုတ္ဖုိ႔ ဘာစာမူ တင္ထားေသးသလဲ "
" တစ္ေန႔သ၌"
" လံုးခ်င္း၀တၳဳလား "
" ဟုတ္ပါတယ္ "
" ႐ုပ္႐ွင္႐ုိက္လက္စေကာ "
" ျဖဴေသာညိဳ "
" ဘယ္သူေတြ ပါလဲ "
" ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္း၊ ခ်ိဳၿပံဳး၊ ႐ူပ"
" ဆရာ ဘာမ်ား ေျပာခ်င္ေသးလဲ "
" ၀တၳဳတုိဆုိတာ ေစာေစာက ေျပာခဲ့သလုိပါပဲ။ ရေတာင့္ရခဲ အႏုပညာပစၥည္းပါ။ အခု
မဂၢဇင္းေတြေရာ၊ ေပဖူးလႊာ ကုိေရာေပါ့ဗ်ာ ကုိ၀င္းၿငိမ္း က တစ္ဆင့္ ေျပာခ်င္တာ
႐ွိပါတယ္။ ေပဖူးလႊာအေနနဲ႔ အျပင္အဆင္ အလွအပရွိေအာင္ လုပ္တယ္။ ဒါ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔
မဆုိင္ဘူး။ စာဖတ္ပရိတ္ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္က အလွအပထက္ ၀တၳဳ၊
ေဆာင္းပါးကုိ အေလးထားဖတ္တယ္။ အဲဒီလုိ ဖတ္တဲ့ အခါ မွာ အ႐ုပ္ ကေလးေတြ သိပ္လွေအာင္
ေအာ့ဖ္ဆက္နဲ႔ ႐ုိက္ၾကတယ္။ စရိတ္ေတြ အမ်ားႀကီး အကုန္အက် ခံၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။
အဲဒီ အ႐ုပ္႐ုိက္တဲ့ စရိတ္က ၀တၳဳစာမူခထက္ ပုိပါ လိမ့္မယ္။
စာဖတ္ပရိသတ္အေန နဲ႔ အ႐ုပ္လွလွထက္ စာကုိ အေလးေပးပါတယ္။ မဂၢဇင္းေစာင္ေရ တက္လာတာနဲ႔
အမွ် စာမူခေတြလည္း ပုိေပးသင့္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရတာက အ႐ုပ္ေတြ ပံုႏွိပ္တဲ့
စာရိတ္ထက္ နည္းေန တယ္။ ေရာင္စံုပံုႏွိပ္စရိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး စာမူခ၊ ပန္းခ်ီခ ပုိေပးရင္
ပုိေကာင္းမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီက ပန္းခ်ီဆရာေတြ မညံ့ပါဘူး။
အေရာင္နည္းနည္းနဲ႔ လွေအာင္ ေရးတတ္ ပါတယ္။ ဒီလုိ လုပ္ေပးရင္ ၀တၳဳတုိသမားေတြ အားပုိ႐ွိလာပါလိမ့္မယ္။
မဂၢဇင္းေတြက စာဖတ္ပရိသတ္ကုိ ျခယ္လွယ္ႏုိင္ပါတယ္။ စာေကာင္း ဖတ္လာေအာင္ စီစဥ္
လုပ္ႏုိင္ ပါတယ္။ အလွအပေလးေတြ၊ စာေကာင္းေတြနဲ႔ မွ်ေပးေစခ်င္တယ္။ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္
ေကာင္းတဲ့စာေတြ ပါေစ ခ်င္တယ္။ ဖတ္ခ်င္တယ္။ ဒါ ကၽြန္ေတာ့္ အယူအဆပါ"
" ဆရာ့ အယူအဆ ကုိ တင္ျပေပးပါ့မယ္၊ ဆရာ့လိပ္စာကေကာ ... "
" အမွတ္(၃)၊ ေလးေထာင့္ကန္လမ္း၊ (ဇ) ေတာင္ရပ္ကြက္၊ သဃၤန္းကၽြန္းပါ "
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ "
ေပဖူးလႊာမဂၢဇင္း၊ အမွတ္-၁၈၊ ႏုိ၀င္ဘာလ၊ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္။
Credit:shwezinu.blogspot.com
Comments
Post a Comment