ဘဝသင္ခန္းစာ(၈၆)
ဘဝသင္ခန္းစာ(၈၆)
တစ္ခါတုန္းက လူတစ္ေယာက္ဟာ
အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္ေနေသာသူ႔ရဲ႕ဖခင္ကို ခမ္းနားလွတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္သို႔ေခၚလာကာ
ညစာအတူစားၾကေလသည္။သူ႔အေဖမွာအေတာ္ေလးအားနည္းေနပံုေပါက္ကာ စားေသာက္ေနစဥ္မွာပဲ
ဇြန္းေတြ၊ အစားအေသာက္ေတြျပဳတ္က်ကာ ညစ္ပတ္ကုန္ေလသည္။
ေဘး၀ိုင္းမွာထိုင္ေနတဲ႔လူေတြက
ကဲ႔ရဲ႕အထင္ေသးသလို၀ိုင္းၾကည္႔ၾကေနၾကေသာ္လည္း သားျဖစ္သူမွာ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ပဲ
ဆက္လက္စားေသာက္ေနေလသည္။ စားလို႔ျပီးသည္႔ႏွင္႔ သူ႔ဖခင္အား
သန္႔စင္ခန္းသို႔ေခၚေဆာင္သြားကာ
အ၀တ္အစားမ်ားေပၚျပဳတ္က်ေနသည္မ်ားကိုေဆးေၾကာသန္႔စင္ေပးျပီး
သပ္သပ္ျဖစ္ေစကာ ျပန္လည္ေခၚေဆာင္လာပါသည္။
ထို႔ေနာက္ မည္သူကိုမွဂရုမစိုက္ ေအးေဆးစြာပင္ ပိုက္ဆံရွင္းကာ
ထြက္ခြာလာေလသည္။
အ၀တ္အစားမ်ားေပၚျပဳတ္က်ေနသည္မ်ားကိုေဆးေၾကာသန္႔စင္ေပးျပီး
သပ္သပ္ျဖစ္ေစကာ ျပန္လည္ေခၚေဆာင္လာပါသည္။
ထို႔ေနာက္ မည္သူကိုမွဂရုမစိုက္ ေအးေဆးစြာပင္ ပိုက္ဆံရွင္းကာ
ထြက္ခြာလာေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာ စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ
လူၾကီးတစ္ေယာက္က
ထိုသူအားလွမ္းေခၚကာ
"ေဟ႔ေကာင္ေလး မင္းဆိုင္ထဲမွာတစ္ခုခုက်န္ခဲ႔တယ္လို႔မထင္ဘူးလား"
"မက်န္ခဲ႔ပါဘူးခင္ဗ် ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"မင္းက်န္ခဲ႔ပါတယ္ ေကာင္ေလး
သားျဖစ္သူတိုင္းအတြက္သင္ခန္းစာနဲ႔ ဖခင္ျဖစ္သူတိုင္းအတြက္ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ ဆိုင္ထဲမွာ မင္းထားခဲ႔ပါတယ္ေလ..."
ထိုသူအားလွမ္းေခၚကာ
"ေဟ႔ေကာင္ေလး မင္းဆိုင္ထဲမွာတစ္ခုခုက်န္ခဲ႔တယ္လို႔မထင္ဘူးလား"
"မက်န္ခဲ႔ပါဘူးခင္ဗ် ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"မင္းက်န္ခဲ႔ပါတယ္ ေကာင္ေလး
သားျဖစ္သူတိုင္းအတြက္သင္ခန္းစာနဲ႔ ဖခင္ျဖစ္သူတိုင္းအတြက္ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ ဆိုင္ထဲမွာ မင္းထားခဲ႔ပါတယ္ေလ..."
Credit:Original Writer
(PS: ဒီစာေလးဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွလံုးသားေတြ ထိရွသြားတယ္။ ေနာက္ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ကိုယ့္အေဖနဲ႔ေတြ႕ၿပီဆိုပါစို႔။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာလုပ္ျဖစ္သလဲ။ စာဆိုတာ ဖတ္ၿပီး ေမ့ပစ္ဖို႔မွ မဟုတ္တာ။ ကုိယ္စိတ္ထိခိုက္ခံစားခဲ့တဲ့အတိုင္း၊ ကုိယ္စိတ္ကူးထားတဲ့အတိုင္း ဒီေန႔ကစ လိုက္နာၾကစို႔ သူငယ္ခ်င္း...။)
သင့္ရဲ႕
ရွဥ့္ညိဳေလး
Comments
Post a Comment