ဘဝသင္ခန္းစာ(၉၂)
ဘဝသင္ခန္းစာ(၉၂)
အိမ္ငွားမ်ား စုေဝးေနထိုင္ၾကသည့္
အိမ္ယာတစ္ခုတြင္ စာေရးဆရာႏွင့္ အိမ္ခန္းကပ္လ်က္ ေနသူမွာ အရက္သမားျဖစ္သည္။
စာေရးဆရာ၏ ဇနီးသည္မွာ သေဘာမဆိုးေသာ္လည္း စကားေတာ့ လြန္စြာမ်ားသည္။ ထို႔အတူ
အရက္သမား၏ ဇနီးသည္မွာလည္း ႏႈတ္အာၾကမ္းသည္မွ လြဲ၍ စိတ္ထားမဆိုးသူ ျဖစ္သည္။
တစ္ေန႔ ညေနေစာင္းတြင္ စာေရးဆရာက ဝရန္တာတြင္ စားပြဲခံုေလးခ်ကာ စာေရးေနစဥ္
သူ႔အမ်ိဳးသမီးက အိမ္ထဲဧည့္ခန္းတြင္ မီးပူတိုက္ေနသည္။ ႏႈတ္မွလည္း
မနက္ခင္းပိုင္းက ေစ်းထဲတြင္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္ကို ခရားေရလႊတ္
တတြတ္တြတ္ ေျပာေနသည္။ စာေရးဆရာမွာ
သူ႔အမ်ိဳးသမီးစကားကုိ အင္းလိုက္ရင္း ေရးေနသည့္ ဇာတ္လမ္းမွာ
ေရွ႕ဆက္မရျဖစ္ေနသည္။ ထို႔အတူ တစ္ဖက္ခန္းဝရန္တာတြင္ အရက္ေသာက္ေနသည့္
အရက္သမားမွာလည္း စိတ္တိုေနသည္ေရာ အရက္ေသာက္ေနသည့္ အရွိန္ႏွင့္ေပါင္းကာ
မ်က္ေထာက္နီႀကီးႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ သူ႔အမ်ိဳးသမီးက မီးဖိုခန္းထဲမွ
ထမင္းဟင္းခ်က္ရင္း အသံက်ယ္ႀကီးျဖင့္ စကားလွမ္းေျပာေျပာေနေသာေၾကာင့္
စည္းစိမ္ပ်က္သည္ထင္ကာ ေဒါသထြက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သည္းမခံႏုိင္သည့္အဆံုး..." ေဟ့ မင္းပါးစပ္ ပိတ္မလား၊ မပိတ္ဘူးလား၊ ငါထရိုက္လိုက္ရ...ေတာက္..."
ရုတ္တရက္ မီးဖိုခန္းထဲမွ အသံတိတ္သြားေသာ္လည္း ငရုတ္ဆံုေထာင္းသံ၊ ထမင္းအိုးဖံုးလႊတ္ခ်သံက ပို၍ က်ယ္လာသည္။ ေသခ်ာသည္ ခဏၾကာလွ်င္ ဒီထက္ဆူညံေသာ အသံဗလံတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးထံမွ ထြက္လာေတာ့မည္။ စာေရးဆရာက အရက္သမားအိမ္နီးခ်င္းအေၾကာင္းေတြးလိုက္ရင္း ေဘာလ္ပင္ကုိ ခ်ထားလိုက္သည္။ တစ္ဆက္တည္း စကားအမွ်င္မျပတ္ေအာင္ ေျပာေနသည့္ သူ႔အမ်ိဳးသမီးကုိ လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
" ခ်စ္သဲေရ မွတ္မိေသးလား..."
" ဘာကိုတုန္း ေမာင္ရဲ႕၊ စကားက အရင္းမရွိ၊ အဖ်ားမရွိနဲ႔..."
" ေမာင္အခု စာေရးရင္း ေက်ာင္းတုန္းက မင္းပံုစံေလး ျပန္ျမင္မိလို႔ကြ..."
" ဟြန္း စိတ္ကူးေတာ္ေတာ္ယဥ္..."
" ဟုတ္တယ္ကြ၊ ခ်စ္သဲက သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာဆို အသံအတိတ္ဆံုးပဲ၊ ႏႈတ္ခမ္းေလးစိထားၿပီး ၿပံဳးေနရင္ တအားခ်စ္စရာေကာင္းတာကြ..."
" ခုက်ေတာ့ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္မို႔ ခ်စ္စရာ မေကာင္းေတာ့ဘူးေပါ့...အဲလိုလား..."
" မဟုတ္ဘူးကြ၊ မိန္းမေတြ ဘယ္ေလာက္အသက္ႀကီးႀကီး ပံုသိပ္မေျပာင္းတာ ႏႈတ္ခမ္းကြ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ခ်စ္သဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးစိၿပီးၿပံဳးေနရင္ သိပ္အူယားတာပဲ..."
" ဟြန္း...ဟုတ္လည္း ဟုတ္ဘဲနဲ႔..."
ထို႔ေနာက္ စကားသံမာ်း တိတ္ဆိတ္သြားေလသည္။ တစ္ဖက္ခန္းမွ စကားမ်ားသံတို႔ကမူ ပိုဆူလာသည္။ ခဏအၾကာတြင္ စာေရးဆရာေရွ႕ရွိစားပြဲေပၚသို႔ စားခ်င္စဖြယ္သုပ္ထားသည့္ လက္ဖက္သုပ္တစ္ပြဲႏွင့္ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနသည့္ ေရေႏြးတစ္ခရား ေရာက္လာေလေတာ့သည္။ ေရေႏြးခရားလာခ်စဥ္ စာေရးဆရာ၏ အမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာမွာ ၿပံဳးေယာင္ေယာင္ေလးျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏႈတ္မွ မပြင့္တစ္ပြင့္ျဖင့္...
" ေမာင္... စားေလ..."
တစ္ဖက္ခန္းမွ လင္မယားမွာမူ ဝုန္းဒိုင္းက်ဲေနေတာ့သည္။
(PS:အလွတရားကုိ ေဖာ္ထုတ္တတ္ပါေစ။ သို႔မဟုတ္ အက်ိဳးရွိေသာစကားကုိ ဆိုတတ္ပါေစ။)
ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္
သင့္ရဲ႕
ရွဥ့္ညိဳေလး
သင့္ရဲ႕
ရွဥ့္ညိဳေလး
https://www.facebook.com/authorshintnyolay
Comments
Post a Comment