ကုိယ့္စာကုိ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကည့္ျခင္း

ကုိယ့္စာကုိ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကည့္ျခင္း

မေန႔က ဒီစာတိုေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ (Page) မွာ တင္လိုက္တယ္။

အေၾကာင္းအရာ(၁)

မွားယြင္းမႈေတြကို မုန္းတယ္။

ခံယူခ်က္(၁)

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္လည္း ခြင့္မလႊတ္ဘူး။

ခံယူခ်က္(၂)

တပါးသူကုိလည္း ခြင့္မလႊတ္ဘူး။

အသိေပးခ်က္(၁)

မင္းမွားယြင္းခဲ့တဲ့အမွားက သိပ္ကုိႀကီးတယ္ အခ်စ္ရယ္။

အသိေပးခ်က္(၂)

ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ခြင့္လႊတ္ပါတယ္။ ပိုျမတ္ႏုိးမိပါတယ္။

ေျဖရွင္းခ်က္(၁)

အေၾကာင္းက.....

........................

........................

မင္းကိုယ့္ကုိ ခုခ်ိန္ထိ စူးစူးနစ္နစ္(ေလးေလးနက္နက္) ခ်စ္ေနခဲ့တာ ရတုအဆက္ဆက္ တိုင္ခဲ့ၿပီေလ...။

ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္

သင့္ရဲ႕

ရွဥ့္ညိဳေလး

(၁၈.၁၂.၂၀၁၇ နံနက္ ၁၀း၃၈မိနစ္)

ညပိုင္းက် ကုိယ့္ရဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုး သူစိမ္းႀကီးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ သူကေမးတယ္။ အဲဒါကို ဘာကုိ ေရးတာလဲတဲ့။ အဓိပၸါယ္ေကာက္မရဘူးတဲ့။ ကိုယ္လည္း ေလသြားတယ္။ အဲဒါ မထူးဆန္းတဲ့ အေၾကာင္းအရာကုိ ပံုစံတစ္မ်ိဳးနဲ႔ တင္ျပတာလို႔။ သူကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ ဘာေတြမွန္းလည္း မသိဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ (Fan) ေတြထဲမွာလည္း သူလိုခံစားခ်က္မ်ိဳး၊ အေတြးမ်ိဳး ေတြးမိတဲ့သူလည္း ရွိႏိုင္တယ္ ထင္မိေတာ့ ဒီစာေလးကုိ ေရးျဖစ္တာပါ။ ဘာမဟုတ္ ညာမဟုတ္ေလးကုိ ဇာခ်ဲ႕တယ္လည္း မထင္ပါနဲ႔။

နံပါတ္တစ္ အေၾကာင္းအရာက မွားယြင္းမႈေတြကုိ မုန္းတယ္ဆိုၿပီး မကြယ္မဝွက္ ေျပာျပတာပါ။ ေရးသူရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ကုိ ေျပာျပလိုက္တာပါ။ မွားယြင္းမႈေတြကုိ မုန္းတယ္။ ဘယ္မွားယြင္းမႈကိုမွ သီးမခံႏိုင္ဘူး၊ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး။ (Sensitive) ျဖစ္တယ္ေပါ့။

နံပါတ္ႏွစ္မွာေတာ့ ခံယူခ်က္(၁)လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ကိုယ့္ခံယူခ်က္ကုိ ေျပာျပတဲ့ဟန္ပါ။ အဲလိုမွားယြင္းမႈေတြ ျဖစ္လာရင္ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ေတာင္ ခြင့္မလႊတ္ဘူးဆိုၿပီး ေရးလိုက္တာပါ။

နံပါတ္သံုးမွာေတာ့ ခံယူခ်က္(၂)ဆိုၿပီး ထပ္ဖြင့္တယ္။ အဲဒါကေတာ့ မွားယြင္းမႈေတြ ႀကံဳခဲ့ရင္၊ ျဖစ္ခဲ့ရင္ တျခားသူ၊ တပါးသူကုိလည္း ခြင့္မလႊတ္ေၾကာင္း ေရးျပတာပါ။ တခ်ိဳ႕က တစ္ခုခုမွားရင္ (It's my fault) ေပါ့။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အဲဒါ မင္းေၾကာင့္ ဆိုၿပီး တျခားသူကို အျပစ္ပံုတတ္တယ္။ အခု စာေရးသူကေတာ့ အမွားအယြင္း တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေရာ၊ တပါးသူကုိေရာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္သူပါ၊ ခြင့္မလႊတ္တတ္သူပါ၊ အျမင္က်ဥ္းသူပါ၊ (Sensitive) ျဖစ္သူပါ ဆိုၿပီး ေရးထားတာပါ။

နံပါတ္ေလးမွာေတာ့ အသိေပးခ်က္(၁)ဆိုၿပီး ဆက္ေရးတယ္။ အမွားႀကီးတစ္ခုကုိ မင္းၾကဴးလြန္မိတဲ့အေၾကာင္း အသိပးလိုက္တာပါ။ သူသတိေပးလိုက္သူကလည္း တျခားသူ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ခ်စ္သူပါ။ ေရးထားတဲ့အထဲမွာ မင္းမွားယြင္းတဲ့အမွားက သိပ္ကုိႀကီးတယ္ အခ်စ္ရယ္ ဆိုတဲ့အတြက္ စာေရးသူ(ကာယကံရွင္)ကလည္း သူ႔ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ေၾကာင္း၊ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေၾကာင္းကုိ (အခ်စ္ရယ္)ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးနဲ႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

နံပါတ္ငါးမွာေတာ့ အသိေပးခ်က္(၂)ကုိ ဆက္ေရးထားပါတယ္။ သူဆက္ေရးထားတာက သူခြင့္လႊတ္ပါတယ္၊ သူပိုၿပီး ျမတ္ႏိုးမိပါတယ္တဲ့။ တမ်ိဳးႀကီးပဲေပါ့။ အမွားအယြင္းကုိ မႏွစ္သက္သူတစ္ေယာက္က သူ႔ခ်စ္သူမွားတဲ့အမွားကိုက် ခြင့္လႊတ္ပါတယ္တဲ့၊ ၿပီး ပိုေတာင္ ျမတ္ႏိုးမိပါတယ္တဲ့။ ဘယ္ေလာက္ ဘက္လိုက္ လိုက္သလဲ။ ဘယ္ေလာက္ ေရွ႕ေနာက္ မညီလိုက္သလဲ။ ေစာေစာတုန္းက ေျပာထားတာက အမွားတစ္ခုခု လုပ္ခဲ့ရင္ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ေရာ၊ သူတပါးကုိေရာ ခြင့္မလႊတ္ဘူးလို႔ ေရးထားတာကုိး။ ခုက် တမ်ိဳးပါလား။ ဘယ္လို အမွားမ်ိဳး သူ႔ခ်စ္သူ က်ဴးလြန္မိလို႔ ခြင့္လႊတ္တာပါလိမ့္၊ ပိုျမတ္ႏိုးမိပါလိမ့္။ ခင္ဗ်ား စိတ္မဝင္စားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားသလို ျဖစ္လာၿပီ(ကိုယ္ေရးထားတာကုိး စိတ္ဝင္စားရမွာေပါ့...ဟားဟား)။ ဆက္ဖတ္ၾကည့္ရေအာင္။

နံပါတ္ေျခာက္မွာေတာ့ ေျဖရွင္းခ်က္(၁)ဆိုၿပီး ေျဖရွင္းထားပါတယ္။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စာေရးသူရဲ႕ခ်စ္သူက သူ႔ေပၚ(စာေရးသူအေပၚ)ကုိ ခ်စ္ေနလို႔ပါတဲ့။ ခုခ်ိန္ထိ ေလးေလးနက္နက္၊ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ၊ စူးစူးနစ္နစ္ ခ်စ္ေနတုန္းမို႔လို႔ပါတဲ့။ စာေရးသူရဲ႕ ခ်စ္သူက အမ်ိဳးသားလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ အမ်ိဳးသမီးလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ တစ္ခ်ိန္ကေတာ့ ေကာင္ကေလး၊ ေကာင္မေလးေပါ့။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးေပါ့။ အဖိုးႀကီး၊ အဖြားႀကီးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ စာေရးသူ ေရးထားတဲ့အထဲမွာ ရတုအဆက္ဆက္တိုင္ခဲ့ၿပီေလဆိုေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေနၿပီေပါ့။ သူတို႔ဟာ ဖူးစာဆံုခ်င္လည္း ဆံုပါမယ္။ ဖူးစာ မဆံုျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း တစ္ဦးကုိ တစ္ဦး သတိရေန၊ အမွတ္ရေနၾကတဲ့အေၾကာင္းေလးပါ။ ေျပာခ်င္တာက အခ်စ္မွာ သာတယ္၊ နာတယ္ မရွိေပမယ့္ သူက မခ်စ္ထိုက္၊ မခ်စ္သင့္သူတစ္ေယာက္လို႔ေတာင္ သူခ်စ္သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆံုးျဖတ္မိတယ္၊ ေတြးမိေစတယ္။ သူ႔ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္လြန္းလို႔ စာေရးသူက သူနဲ႔မထိုက္တန္ပါဘူး။ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူဟာ အမွားႀကီးတစ္ခုက်ဴးလြန္မိတာပါဆိုၿပီး ေနာင္တရဟန္နဲ႔ ေရးဖြဲ႕ခ်င္တာပါ။ ေနာက္ၿပီး လူဆိုတာ အသိအမွတ္ျပဳခံခ်င္၊ အခ်စ္ခံခ်င္တယ္မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးဘဝကေတာင္ မတ္တပ္စမ္းရပ္တဲ့အခါ ရပ္ႏိုင္ေပ့၊ ရပ္ႏိုင္ေပ့ဆိုၿပီး မိဘေဆြမ်ိဳးေတြက အားေပးခဲ့ၾက အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကတာပဲေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ စာေရးသူက အမွားေတြကုိ ခြင့္မလႊတ္တတ္သူ တစ္ဦးေပမယ့္ သူ႔ကုိခ်စ္တဲ့ အမွားကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္တယ္၊ ပိုျမတ္ႏိုးမိပါတယ္ဆိုၿပီး လူသားဆန္ဆန္ ေရးဖြဲ႕ထားတာပါ။

စာဖတ္သူ နားမလည္ရင္၊ နားေထြးရင္ ေရးသူမွာ ျပန္ရွင္းျပဖို႔ တာဝန္ရွိပါတယ္။ အဓိပၸါယ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနရင္၊ ေလးနက္ေနရင္ လြတ္လပ္စြာ ခံစားႏုိင္ပါသည္ဆိုၿပီး ဖြင့္ေပးရပါတယ္။ ခု ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့ ကဗ်ာ(ကုိယ့္ဘာသာေတာ့ ကဗ်ာလို႔ပဲ ထင္မိပါတယ္)က ရိုးစင္းရွင္းလင္းစြာေရးထားေပမယ့္ ပံုသ႑ာန္ေၾကာင့္၊ ေခါင္းစဥ္ေၾကာင့္ ရႈပ္ေထြးသေယာင္ ထင္သြားရတာပါ။ အၿငိမ့္မွာ၊ ဇာတ္ပြဲေတြမွာေတာ့ ဘယ္သူဘယ္ဝါက ဘယ္သီခ်င္းေတာင္းလို႔ပါဆိုၿပီး လူရႊင္ေတာ္ေတြက စာရြက္တိုေလးဖတ္ျပေတာ့ မင္းသမီးက သူကခ်င္တဲ့သီခ်င္းနဲ႔ ကျပေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လူရႊင္ေတာ္ေတြ၊ စာရြက္တိုေတြ မလိုပါဘူး။ အရင္းႏွီးဆံုးသူစိမ္းဆိုတာႀကီး တိုင္တည္ၿပီး ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြ ခ်ေရးပစ္လိုက္တာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ (Page) မွာ တင္တဲ့စာေတြဆို စာဖတ္ျဖစ္သူက လက္တစ္ဖက္ေတာင္ မရွိဘူး။ အမ်ားဆံုးဖတ္ျဖစ္ၾကရင္ ငါးေယာက္ပဲ။ ေျခာက္ေယာက္ေလာက္မ်ား ဖတ္ျဖစ္ရင္ လမ္းေလွ်ာက္ရတာကုိက ခုန္ဆြ ခုန္ဆြနဲ႔…။ အားနာ ပါးနာ (Comment) ေလးမ်ားေရးတာ ဖတ္ရရင္ ထမင္းေတာင္ စားမဝင္ေတာ့ဘူး။ ဝမ္းသာလြန္းလို႔။ ေတာင္းပန္ပါတယ္…ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ ထမင္းမစားပါရေစနဲ႔ေနာ္…။

ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္

သင့္ရဲ႕

ရွဥ့္ညိဳေလး

(၁၉.၁၂.၂၀၁၇ နံနက္ ၁၀း၅၃ မိနစ္)