ဘဝသင္ခန္းစာ(၇၃)
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ လူစည္ကားတဲ့ ေစ်းတန္းတစ္ခုကို ဆိုင္ကယ္စီးၿပီးျဖတ္တယ္။ အဲဒီမွာ ေစ်းျခင္းေတာင္းဆဲြထားတဲ့
အေဒၚႀကီးတစ္ဦးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိတယ္။
လမ္းကက်ဥ္း ေစ်းကလည္းစည္ကားတာမို႔
ေရွာင္ေပမယ့္ အေဒၚႀကီးရဲ႕ေစ်းျခင္းေတာင္းကို ဆိုင္ကယ္လက္ကိုင္နဲ႔ ခ်ိတ္လိုက္မိတယ္။ အေဒၚႀကီးလက္ထဲကေန ေစ်းျခင္းေတာင္းလြတ္က်သြားခဲ့တယ္။ မိန္းကေလးက ဆိုင္ကယ္ေပၚကေန အေဒၚႀကီးကို လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။
ေစ်းျခင္းေတာင္းက က်သြားတယ္ဆိုေပမယ့္ ျခင္းေတာင္းထဲကအရာေတြ အျပင္ကိုထြက္မက်ခဲ့ဘူး။
ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုၿပီး မိန္းကေလးက ဆိုက္ကယ္စီးၿပီး ထြက္သြားဖို႔ျပင္တယ္။
ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုၿပီး မိန္းကေလးက ဆိုက္ကယ္စီးၿပီး ထြက္သြားဖို႔ျပင္တယ္။
အဲဒီမွာ အေဒၚႀကီးက လွမ္းေအာ္တယ္...
"မိန္းကေလး.. မိန္းကေလးရဲ႕ပစၥည္းက်ခဲ့ၿပီ"
"မိန္းကေလး.. မိန္းကေလးရဲ႕ပစၥည္းက်ခဲ့ၿပီ"
မိန္းကေလးက သူ႔ပစၥည္းတစ္ခုခု
ျပဳတ္က်သြားတယ္အထင္နဲ႔ ဆိုင္ကယ္ခ်က္ခ်င္းရပ္ၿပီး ေမးတယ္။
"ကၽြန္မရဲ႕ ဘာပစၥည္းမ်ား က်ခဲ့သလဲ?"
"ကၽြန္မရဲ႕ ဘာပစၥည္းမ်ား က်ခဲ့သလဲ?"
"မိန္းကေလးရဲ႕
လူေတြမွာရွိသင့္တဲ့ ရည္မြန္ျခင္းက်ခဲ့ပါတယ္"
" ရွင္..."
" ရွင္..."
Credit:သိမွတ္ဖြယ္ရာ_ဗဟုသုတရြာ
(PS:တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း
ဘယ္အရာေတြ က်က်န္ရစ္ခဲ့သလဲ၊ က်ေပ်ာက္သြားသလဲ...အိပ္ယာဝင္ခ်ိန္မွာ ျပန္သံုးသပ္ဖို႔ေတာ့
လိုၿပီထင္ပါတယ္။)
သင့္ရဲ႕
ရွဥ့္ညိဳေလး
Comments
Post a Comment