ဘဝသင္ခန္းစာ(၇၈)
ဘဝသင္ခန္းစာ(၇၈)
တစ္ေန႔က မနက္ခင္းဂ်ဴတီမို႔
ေန႔လည္(၂)နာရီေက်ာ္ေလာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ စားေသာက္ၿပီး စာအုပ္ေလးကိုင္လိုက္တာ
တစ္ေရးရသြားတယ္။ ႏိုးလာေတာ့ (၄)နာရီေက်ာ္သြားေရာ။ ေရေလးဘာေလးေသာက္ၿပီး
မဒီခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ မီးဖိုေဆာင္ထဲ လိုက္သြားၿပီး ဗိုက္ဆာတာနဲ႔ ဟိုလွန္ၾကည့္၊
ဒီလွန္ၾကည့္ေပါ့။ အုပ္ေဆာင္းေအာက္ လက္ဖက္သုပ္ပန္းကန္ အသင့္ေတြ႕တာနဲ႔ အက်ထိုင္ၿပီး
ခပ္စားလိုက္တယ္။
" ဂ်ိ..."ပထမ...။ အသံနဲ႔အတူ မ်က္ႏွာႀကီး ရႈံ႕မဲ့သြားတယ္။
ဒုတိယ...။ တံခါးေပါက္ေဘး ေရေျမာင္းဘက္ကို ဖီးကနဲ ေထြးထုတ္လိုက္တယ္။
ခဲမိၿပီး မ်က္ႏွာပ်က္ေနကတည္းက မဒီက လုပ္လက္စ အလုပ္ရပ္ၿပီး ၾကည့္ေနတာ။ ဖီးကနဲလည္း ထေထြးေရာ...
" ဘာျဖစ္တာလဲ..."
" ခဲပါလာလို႔၊ ခဲဝါးမိသြားတာ ..."
" ဟင္..."
တကယ္ဆို သူ႔အသုပ္က လက္ဖက္ရယ္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးရယ္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴနဲ႔ ငရုတ္သီးစိမ္းေလးေတြ ကိုက္ထည့္ထားတာဆိုေတာ့ ခဲပါေလာက္စရာ မရွိဘူးဆိုတဲ့ အံ့အားသင့္ဟန္နဲ႔ေလ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတာကို ေျပာရတယ္။
" လက္ဖက္ထဲကေနမွာ..."
" အယ္...ေသခ်ာေရေဆးထားတာကို..."
ကိုယ္က အိပ္ယာႏိုး ေျပရာေျပေၾကာင္း ေျပာေနတာကို သင္းက ဟင္း...။ ဒါနဲ႔...
" မသိဘူးကြာ..."
" ဒီက ဂရုတစိုက္နဲ႔ေရေဆးသုပ္ထားတာ၊ ၿပီးေတာ့ အုပ္ေဆာင္းနဲ႔ ေသခ်ာအုပ္ထားတာကို..."
" ေအးေဟ့...ဟုတ္တယ္ဟ၊ လက္ဖက္ပန္းကန္ထဲက မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ကိုယ့္ပါးစပ္ထဲက ပါလာတာပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ..."
အဲဒီလိုေျပာလိုက္မွ မယ္မင္းႀကီးမ တဟီးဟီးနဲ႔ ဘာကြယ္၊ ညာရယ္ ျဖစ္သြားတာ။
(PS: အိမ္တြင္းေရး အဆင္ေျပခ်င္ရင္ေတာ့
တစ္ခါတစ္ရံကုိယ့္ပါးစပ္ထဲ မရွိတဲ့ ခဲေတြေကာက္ထည့္ျပရေတာ့တာေပါ့။ ဒါ
ကၽြန္ေတာ္ေသာက္တဲ့ ေဆးပါ။ ခင္ဗ်ားေသာက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္းေလးေတာ့
လႈပ္ေသာက္ေပါ့...)
ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္
သင့္ရဲ႕
ရွဥ့္ညိဳေလး
(၁၂.၄.၂၀၁၇ ညေန ၃း၅၇ မိနစ္)
သင့္ရဲ႕
ရွဥ့္ညိဳေလး
(၁၂.၄.၂၀၁၇ ညေန ၃း၅၇ မိနစ္)
Comments
Post a Comment